Hüseyin Uçar Posts

Eser bad-i saba eser serinden
Bir nefes aldırdı bana derinden
Aklımı oynattı aldı yerinden
Sanki benim bir ettiğim var gibi

Toplanmış sinemin sızısı çıkmaz
Bir benim yokluğum dünyayı yıkmaz
Ölür gönül gene kavgadan bıkmaz
Sanki benim bir ettiğim var gibi

Yoksul baca mıyım hafif tüterim
Yuvasız kuş gibi garip öterim
Ferhat’tan, Şirin’den daha beterim
Sanki benim bir ettiğim var gibi

Göğünür yüreğim nemli ot gibi
Kazınıyor midem azgın at gibi
Yakınım yaranım tıpkı yat gibi
Sanki benim bir ettiğim var gibi.

 3.6.1975 / Hüseyin Uçar

Bitmiyor gönülün yası
Bumu yoksulun  rüyası
Dünya kalleşin dünyası
Devran sürülmez sürülmez

Yakışmaz sana ağlamak
Ah edip yürek dağlamak
Ellerin yana bağlamak
Uçuk örülmez örülmez

Ne söylesem hoş olmuyor
Kış bastırdı koş olmuyor
Geri dönmek hoş olmuyor
Ateş derilmez derilmez

Gurbet yurt mu Hüseyin’e
İster isen koş dön düne
Özlem artar günden güne
Taviz verilmez verilmez.

7.4.1975 / Hüseyin Uçar

Eğerlemiş atım yola koyulmuş
Gider yolcu gider sonsuza doğru
Çok geçmeden ses sedası duyulmuş
Gider yolcu gider sonsuza doğru

İli, aşireti çıkmaz akıldan
Şüphe sezer cansız duran çakıldan
Sapar sandım sapmaz bildiği yoldan
Gider yolcu gider sonsuza doğru

Gelin olmuş canım elin bağlamış
Kapanmış içine gizli ağlamış
Sevdaları birbirine ulamış
Gider yolcu gider sonsuza doğru.

                       13.3.1975 / Hüseyin Uçar

Cereyan verilir mi her türlü tele
Gidenler bir daha düşer mi ele
Bülbül ömür boyu yakarır güle
Ağlasa ne güller solduktan sonra

Vezir olsan kral olsan ne olur
Şahin olsan maral olsan ne olur
Çirkin olsan güzel olsan ne olur
Dünyada bir ismin kaldıktan sonra.

4.6.1975 / Hüseyin Uçar

Sordum soruşturdum yollar aradım
Sonu bilinmeyen yola saldılar
Haykırdım yüzüne bin kez kınadım
İlerlemediler kala kaldılar

Zalimlere inat saldım dal budak
Kurudu öpmez yar kurudu dudak
İçinde bir bebek yanımda kundak
Bıyığım sakalım tek tek yoldular.

31.7.1975 / Hüseyin Uçar

Karanlık gecemin aydın lambası
Yol göster gideyim çoban yıldızı
Dertli mektup yazar o yar sıladan
Yol göster gideyim çoban yıldızı

Kuzey kutbundayım güneye götür
O parlak ateşin sineme batır
N’olursun ilhamın ver iki satır
Yol göster gideyim çoban yıldızı

Beş yıllık hasretin acı özlemi
Sen oldun bu akşam gönül kalemi
Al elimden ister fakir hanemi
Yol göster gideyim çoban yıldızı

Dertliyim, garibim bu gurbet elde
Hüseyin dolaşır Kerem’dir dilde
Ararım Aslı’mı kimsesiz çölde
Yol göster gideyim çoban yıldızı

                                02.04.1975 / Hüseyin Uçar

Kalpten kalbe geçit, köprü, yol oldum
Her meyva dalında çiçek dal oldum
Sevdiğim kapında köle, kul oldum
Diyardan diyara gönderdin beni

Güzelim aşığa tebessüm çok mu
Kirpiğin kalbime saplanan ok mu
Sende hiç anlayış, hiç insaf yok mu
Deli divaneye dönderdin beni.

Uzaktan uzağa bakar dururum
Seni düşler ne hayaller kururum
Niyetin ciddi mi, sana sorurum
Evetler gözlerin, coşturdun beni

28.08.1975 / Hüseyin Uçar

Çifte benin saya saya usandım
Kadana, belana razıyım gel gel
Kara bulut indi indi ıslandım
Kadana, belana razıyım gel gel

Severim esmeri mühim mi ili
Çatık kaşlarıyla o ince beli
Turnada bulunmaz şakıyan dili
Kadana, belana razıyım gel gel

Değerin vereyim paraysa eğer
Hiç yaklaşma bahtın karaysa eğer
Ben gibi yüreğin yaraysa eğer
Kadana, belana razıyım gel gel

 08.06.1975 / Hüseyin Uçar

Uzaklaşma benden kaşı kemanım
Anlaşılmaz oldu niçin amanım
Boşa geçti güzel bunca zamanım
O güzel gözlerin elim bağlıyor

Sevdanın önüne örülmez duvar
Nedendir güzeller seveni kovar
Hüzün bulutları durmadan yağar
Kalbimde bir ırmak coşup çağlıyor

Kolay mı ayrılık çekilmez yüktür
Gayri yollarımız ormandır, büktür
Bel bağlanmaz sana özün çürüktür
Kalbimde bir aşık yanıp ağlıyor.

22.02.1975 / Hüseyin Uçar

Hasret kaldım hatırını sorayım
Dile de kapında kölen olayım
Yoktur senin gibi tahtım, sarayım
Diken dilin güle benzer sevdiğim

Bir bireyi olur musun hanemin
Konuşur sesinle bantı sinemin
Sevdası dillerde kaldı Kerem’in
Gizli yaram dile benzer sevdiğim

Sesin kulağıma gelir ıraktan
Hadi gel de kurtar beni meraktan
Kurudu mahsulüm öldü kuraktan
Davranışın ele benzer sevdiğim

Uzaklaşma benden perişan halim
Acı konuşmaya varmıyor dilim
Sen bir sazsın güzel, ben sazda telim
Ses verişin tele benzer sevdiğim.

12.02.1975 / Hüseyin Uçar

Yükseldi güneş çok sakin hava
Karış bulutlara git sefil sefil
Dört gözle bekliyor sılada yuva
Tez saatte eve yet sefil sefil

Türk Hava Yolları kartal pençesi
Kayboldu birden söndü öfkesi
Anadolum elbet yiğit ülkesi
Bizim turna dilden öt sefil sefil

Ayrıldık senden kuzey kutupta
Yüceldin göklere bizi atıp da
O üzgün bakışlar sönmez bir hafta
Mithat’ı geriden güt sefil sefil

Alışmıştık senin esmer yüzüne
Gülüşürdük muhabbetli sözüne
Yarın bir gün varacagız izine
Hazırla Hülya’ya süt sefil sefil

Hüseyin’im sözlerimi bağlarım
Senden ayrılalı gizli ağlarım
Baharda sel miyim coşar çağlarım
Orakta ütmeyi üt sefil sefil.

02. 01. 1975 / Hüseyin Uçar

Gözlerinde derinlikler
O bakışta narinlikler
Yakışmaz mı gelinlikler
On beş on altılık güzel?

Rüzgara verme telini
Kurda kaptırma elini
Düşürürler değerini
On beş on altılık güzel.

Güneş vurmuş zülüfüne
İmkan yoktur tarifine
Düş yiğidin Arifine
On beş on altılık güzel.

Lodosların yeli misin
Yaz baharın seli misin
Bülbüllerin gülü müsün
On beş on altılık güzel?

Kıpkırmızı yanağına
Misafir et konağına
Bal olayım sunağına
On beş on altılık güzel.

Aklını başına getir
Has bahçede güller yetir
Hüseyini bile götür
On beş on altılık güzel.

08.04.1975 / Hüseyin Uçar

Farkım var mı torbalardan
Almaz mısın zorbalardan
Giyindiğin urbalardan
Sormaz mısın kalpsiz beni?

Aşkın ile destan eyle
Bahçenizde bostan eyle
Genç ömrümü hastan eyle
Yormaz mısın kalpsiz beni?

Merhametin yok mu cana
Misafiriz biz bu hana
Şansım yoktur aşktan yana
Sarmaz mısın kalpsiz beni?

 22.01.1975 / Hüseyin Uçar

Küçücük yavrumun kundağın saram
Git gide derine iniyor yaram
Gül yüzlü yar ile açıldı aram
Yıkıl dağlar ben sılamı özlerim.

Taşlaştı yüreğim demire döndü
Gelen mektupları emire döndü
Yandı yüreciğim kömüre döndü
Yıkıl dağlar ben sılamı özlerim.

Boynu bükük yuvamda ki kuzumu
Fakir diye yazmadılar yazımı
Verin dertleşeyim bülbül sazımı
Yıkıl dağlar ben sılama gideyim.

27.01.1975 / Huseyin Uçar

Ne desem, söylesem gönül virane
Bülbül gibi nara yakar sevgili
Ben ağlar, yanarım aşkın çölünde
Gene yad ellere bakar sevgili

Sözü, muhabbeti verelim dile
Benzettim dilini öten bülbüle
Boşalmaz kadehim, doludur çile
Sel olup kalbime akar sevgili.

Şu gençlik çağımın tek tren hattı
Aşkıyla gönlümde neler yarattı
O bir Şirin, Hüseyin’im Ferhat’tı
Türkülerde hala yaşar sevgili.

                            17.07.1975 / Hüseyin Uçar

Bizim elin doğasına benzemez
Kalk gidelim gardaş sılaya doğru.
Mor menekşe, kekik kokuyor dağlar
Kalk gidelim gardaş sılaya doğru.

Yabancı kapılar acı özlemi
Gerçeklere sadık ozan kalemi
Adasalar bize koca alemi
Kalk gidelim gardaş sılaya doğru.

Bizim yaylaların şifadır suyu
Mehmet’e benzemez bunların huyu
Nere gitsek bize kazılır kuyu
Kalk gidelim gardaş sılaya doğru.

Unutulmaz dağı, taşı, ovası
Anadolu’m keder, tasa yuvası
Derinleşir Hüseyin’in yarası
Kalk gidelim gardaş sılaya doğru.

03.05.1974 / Hüseyin Uçar

Ne biçim teselli, ne biçim yazı
Oturup ağlamak karım mı benim?
Çal n’olur çal aşık, dertli çal sazı
Oturup ağlamak karım mı benim?

El attığım dallar elimde kaldı
O aşkın çilesi dilimde kaldı
Dünyanın sitemi gülümde kaldı
Oturup ağlamak karım mı benim?

Teselli edenim, yoldaşım mı var
Derdimi dökecek sırdaşım mı var
Elimden tutacak kardeşim mi var
Oturup ağlamak karım mı benim?

Yok gibi görünüp var gibi durdum
Boşuna üzülüp kafayı yordum
Nere vardım ise kendimi sordum
Oturup ağlamak karım mı benim?

                            14/06/ 1974 Hüseyin Uçar

Hayat tüten tüten dağlar
Her yeşilden biten dağlar        
Yare gitmek ister iken
Güç yetmeyen dağlar.

Dünya evini süsleyin
Gelip geçene sesleyin
Nice canlılar besleyin
Çeşit çeşit desen dağlar.

Ferhat’ın üstüne uçtun
Can kalbime yara açtın
Baharlarda coştun taştın
Hayat dolu esen dağlar.

Alplerden ayrı dağılın
Her yerde ayrı yayılın
Azim heybetle yarılın
Yollarımı kesen dağlar.

                            03.06.1974 / Hüseyin Uçar

Aşamadım şu dağların kışını
Silemedim gözlerimin yaşını
Özledim yurdum toprak taşını
Yol ver dağlar yol ver, göresim geldi

Ben geçerim gönül geçmez taşından
Gün olur aşarım dağlar başından
Kurtar beni şu gurbetin kışından
Toprağına yüzüm, süresim geldi

Coşuyor gözlerim ummanlar gibi
Savruluyor ömrüm harmanlar gibi
İçimde özlemin dermanlar gibi
Yokluğu unutup, dönesim geldi.

05. 11. 1974 / Hüseyin Uçar.

Var idi kalbime seslenen biri
Ne yazık varlığı silindi gitti.
Yıllar geçti hala dolmadı yeri
Serap mıydı birden göründü gitti?

Sabır dedi, zaman dedi usulca
Aç ölse de gene girmezdi borca
Uçtu ilden ile gülleri gonca
Ne yazık alçağa yerindi gitti.

Boyunu ceylana benzetsem kayıp
Karalı, acılı günleri sayıp
Benzedi yadlara sözünden cayıp
Düşman sanıp bizi bakındı gitti.

 09.06.1974 / Hüseyin Uçar

Küstürdüm sılada o gonca gülüm
Kırdılar sazımı ötmüyor dilim
Genç iken gurbete savruldu külüm
Yoksula yurt olan zalimsin gurbet.

Kader, dedim kucağına atıldım
Gamlı, yaslı bir sürüye katıldım
İşgücümü isteyene satıldım
Yoksula yurt olan zalimsin Gurbet.

Define çukurun on para etmez
Yavrumun hayali gözümden gitmez
 Seni yoketmeye bu ömür yetmez
Yoksula yurt olan zalimsin gurbet.

 02.11.1974 /Hüseyin Uçar

Baharda tabiat açmış kucağın
Vay deldin sinemi, desem Türkiyem
Doyulmaz zevkine kentin, bucağın
Çorum vilayetin, neşem Türkiyem.

Yemyeşil yaylalar bütün kuş sesi
Doyulmaz doğlann gündüz gecesi
O yüksek dağların kardır yücesi
El uzatıp karın yesem Türkiyem.

Çıkarım tepeye çoban kavalı
Hasretim sana kalbim yaralı
İnerim engine gelir ovalı
Bu mevsim her yanın gezsem Türkiyem.

Enginlerde çiftçin ile konuşsam
Aşkımı doğaya gizlice açsam
Çıldırtıp aklımı günlerce koşsam
Yılların özlemin alsam Türkiyem.

Yürüdü yaylaya yörük kızları
Çalıp çağırarak geldi yazları
Bir sevdadır ağam çalar sazları
Yayla sularından içsem Türkiyem.

Toroslar bağrını vermiş denize
Gelir miyim bir gün gene göz göze
Kurulu masada saz ile söze
Yüzerek Fıratı geçsem Türkiyem.

Unutulmaz Uçar, bahçeler bağlar
Rüyamda görsem gözlerim ağlar
Gözümde gönlümde özlemin çağlar
Kavuşup bağrında ölsem Türkiyem.

15.05.1974 / Hüseyin Uçar

Hasat yok ortada, ağaç çırçıplak
Dibinde yapraklar hep sarı sarı
Yağmur çiseliyor ağaç ıpıslak
Kımraşır yapraklar hep yarı yarı.

Bakıyorum şimdi yasa bürünmüş
Her mevsimde ayrı ayrı görünmüş
Baharda dalına arı sürünmüş
Almış çiçeğinden  bal arı arı.

Rüzgarda kırılır incecik dallar
Küçülmüş evrende kısalmış yollar
Kış için çalışır bütün canlılar
Hüseyin inlersin sen zarı zarı.

20. 09. 1974 / Hüseyin Uçar

O güzel gözlerin benzer mehtaba
İki ayağım girmiş daracık kaba
Nedir senin derdin güzel, merhaba
Anlattı, ağladı kayıp yavrusu.

Fidan boyu, ince beli yay gibi
Çatılmış kaşları yarım ay gibi
Akıyor gözyaşı tıpkı çay gibi
Anlattı, ağladı kayıp yavrusu.

Her ah çekişinde kopar yüreği
Diyor ki, hayatım omuz küreği
Geçti gitti yavrum evin direği
Anlattı, ağladı kayıp yavrusu.

Gözlerinin yaşı bir gizli çeşme
Dedi, yalvarırım derdimi deşme
Dedim ki, el oğlu sen bari düşme
Anlattı, ağladı kayıp yavrusu.

Dedim, hayat baştan sona bir savaş
Melhem olmazsın dedi, uzaklaş
Gidiyordum birden dedi, dur yavaş
Anlattı, ağladı kayıp yavrusu.

12.06.1974 / Hüseyin Uçar

Kesildi mektubum gelmez sıladan
Gene kaldım gurbet elde dert ile.
Göçmen kuşlar gibi uçtum yuvadan
Gene kaldım gurbet elde dert ile.

Hasta düşsem bilip soran olur mu
Garip anam saçlarını yolur mu
Mektup atsam can dostları bulur mu
Gene kaldım gurbet elde dert ile.

Uçan kuşlar gibi kanat takındım
Yıllar yılı gurbet senden yakındım
Sevdiceğim nefeslerden sakındım
Gene kaldım gurbet elde dert ile.

Sılanın yolları nasıl bulunur
Bir ah çeksem yüreciğim delinir
Sağlık olsun, bir gün geri gelinir
Gene kaldım gurbet elde dert ile.

Yarıp geçemem mi koca Alpleri
“Süngüt” mü bağladı ana kalpleri
Çoğaltır Hüseyin gurbet dertleri
Gene kaldım gurbet elde dert ile.

13.12.1974 / Hüseyin Uçar

Gene yeşillenmiş Çorum ovası
Şenliklerle dolmuş fakir yuvası
Ayrılmışım senden geçim davası
Bağrında canımı alasın Çorum.

Sinem nehri akmak istiyor sana
Hasretin dikendir bu tatlı cana
Aramıyor beni bu nasıl ana
Bağrında canımı alasın Çorum.

Güzellerin giyim kuşam içinde
Seher, öğle vakti akşam içinde
Emmim, dayım, ağam, paşam içinde
Bağrında canımı alasın Çorum.

Hüseyinim hasret gözlerim bile
Gözümde tütersin her yören hale
Kabul et kapına olayım köle
Bağrında canımı alasın Çorum.

03.10.1974 / Hüseyin Uçar

Bölmüşsün sen genç ömrümü
Söyler misin, necisin sen?
Kopardın gonca gülümü
Söyler misin, necisin sen?

Ahraz mıyım, dönmez dilim
İş tutmuyor niçin elim
Yaşım yirmi, kambur belim
Söyler misin, necisin sen?

Suçum nedir tuttun taşa
Taşlar yağdı gökten başa
Değer misin bu uğraşa
Söyler misin, necisin sen?

Misafirmiş gençlik çağı
Viran şimdi gönül dağı
Rüyama düşen kırağı
Söyler misin, necisin sen?
                          
Hüseyin Uçar

Ömrüm geldi, geçti benim demedim
Cana kıyanları asla sevmedim
Elimden geldiyse yalnız yemedim
Yiyenler var, göz önünde bakarak.

Mezarlar üstünde kabaran kasa
Kime işler söyle, yapmacık yasa
Her şçeşit yemekle doluyken masa
Yaslara yas kattın kurşun sıkarak.

Anlat şu rüyanı korkuya yoyma
Tanrı cömert diye sakın avunma
Herkese ekmek, iş beni savunma
Dertlerimiz çoğalıyor artarak.

02.05.1972 / Hüseyin Uçar

Anlamadım çark mı, dünya mı dönen
Azimdir cihanda her şeyi yenen
Mum misali sende varlıklar sönen
Orta çağ mı, nedir insafsız çağlar?

O bizim virane tütmez bacası
Yağsız aşım, kuru soğan, salçası
Benim neden insanlığın hatası
Yıkma beni n’olur dehasız çağlar

Yazma, yeter artık bu nasıl alem
Gerçeği yazmaya yar olmuş kalem
Dokunmayın bana gurbette ölem
Orta çağ mı, nedir hayasız çağlar?

Yiğitler kükrerse dağa hükmeyler
Necidir yanında paşalar, beyler
Hüseyin sevgisiz cihanı neyler
Orta çağ mı nedir, vefasız çağlar.

08.09.1972 / Hüseyin Uçar

Coşan gönül zaman ister
Padişahtan ferman ister
Kızar ise yaman ister
Zulme gebe gezer gönül.

Susar ama insanlığa
Yükselerek seyranlığa
Susmayacak karanlığa
Kuştan hile sezer gönül.

Duman çökse yollarına
Balta inse dallarına
Koymadılar hallarına
Bu halinden bezer gönül.

Canı cana katar duymaz
Gidip de cahile uymaz
Tüm dünyayı versen doymaz
Ufak şeyden küser gönül.

Ölüm demez, zulüm demez
Verir karar, geri dönmez
Ateşi ölmeden sönmez
Muhabbeti keser gönül.

30.12.1972 / Hüseyin Uçar

Yalan dünya sana nasıl güvenem
Bir canımdan gayri neyim var benim?
Kimim var ki zalim, kimle eylenem
Birkaç  yad’dan gayri neyim var benim?

Ben yar olamam ki benden başkaya
Ebediyen girmem senle şakaya
Kalleş değilim ki geçem arkaya
Söyle senden gayri neyim var benim?

Hüseyin tutkundur söyle, kime be?
Hayata suskundur ölüme gebe
Seni terkeylerken hala da bebe
Anılardan gayri neyim var benim?

29.08.1972 / Hüseyin Uçar

Bakışın dünyaya değer
Aşık olan boyun eğer
Sana kul olmuşum meğer
Sana geldim, Lise Lotte.

Boyun ince, ceylan gibi
Küçülmek yok, yalan gibi
Umman kalbim talan gibi
Sana geldim, Lise Lotte.

On sekiz güzellik çağı
Andırırsın yeşil bağı
Sensin kalbimin durağı
Sana geldim, Lise Lotte.

Zülüfün dökmüşsün yana
Aşk kadehin verdin bana
Gözüm kör etme cihana
Sana geldim, Lise Lotte.

Aşık olmak benim neyim
Sılam olmuş senin köyün
Ben aşkınla biçareyim
Sana geldim, Lise Lotte.

Biraz dinle beni yakma
Herkes yıktı, sen de yıkma
Sel gibi bulanık akma
Sana geldim, Lise Lotte.

11.12.1972 / Hüseyin Uçar

İki güzel çıkmış yola
Canım beyazlı beyazlı.
Ak güvercin konmuş dala
Canım beyazlı beyazlı.

Gözü mavi çeker ama
Dikkat, gönlün burda koma
Siyahlı beraber ama
Canım beyazlı beyazlı.

Etek giymiş kısa gayet
Bakışı candansa şayet
Gerçek olur bu boş niyet
Canım beyazlı beyazlı.

Cemalin benzettim aya
Seyreyledim doya doya
Hayran kaldım ince boya
Canım beyazlı beyazlı.

Yaşı yirmi gençlik çağı
Andırıyor yeşil bağı
Ayağıma attı ağı
Canım beyazlı beyazlı.

Siyahlı oynaş gözlüdür
Beyazlı şirin sözlüdür
Hüseyin içli, özlüdür
Canım beyazlı beyazlı.

04.12.1972 / Hüseyin Uçar

Ufkumun güneşi doğmaz dağıma
Bir vefasız girmiş gönül bağıma
Zehir oldu benim gençlik çağıma
Bu aşkın ateşi çöle benziyor.

Kalemim elimde derdim yazarım
Ne Pazartesim belli ne de Pazar’ım
Günden güne coşar bendim bozarım
Sevdiğim vefasız kula benziyor.

Hüseyin nanköre boyun eğdikçe
Kendin bilmezlere değer verdikçe
Bu ayrılık böyle uzun sürdükçe
Dünya gözlerimde pula benziyor.

18.04.1972 / Hüseyin Uçar

Dört kitaptan üstün müyüm?
Üstün isem horlamak ne?
Bir put muyum, büstün müyüm?
Canlı isem hoğlamak ne?

Yaz baharın gülü müyüm
Diri miyim, ölü müyüm
Anlayışsız biri miyim
Dinlemeden zorlamak ne?

Gökte uçan bir kuş muyum
İniş miyim, yokuş muyum
Viranede baykuş muyum
Varlı varsız vırlamak ne?

Tuna gibi nehir misin
Bozkır mısın, şehir misin
Hadi, desem gelir misin
Şu özlemi korlamak ne?

Tarlalarda başak mıyım
Kapınızda uşak mıyım
Yar belinde kuşak mıyım
Delikleri zorlamak ne?

Kafesinde bülbül müyüm
Bahçenizde bir gül müyüm
Lale miyim, sümbül müyüm
Akşam sabah oklamak ne?

05.05.1971 / Hüseyin Uçar

Bakımsız evin çatısı uçmuş
Kimsesiz avluda fasulye bitmiş
Sende oturan canlar nereye gitmiş
N’olursun derdimi deşme virane
Gözüm yaşı çeşme oldu virane.

Siz gideli bu virane değişti
Avlunun içinde kavak yetişti
Bu ilham çeşmesi akıp erişti
N’olursun derdimi deşme virane
Gözüm yaşı çeşme oldu virane.

Avlunun içinden çimen yürüdü
Bu gönlümü gam, yas, hicran bürüdü
Ağlamakla benim ömrüm çürüdü
N’olursun derdimi deşme virane
Gözüm yaşı çeşme oldu virane.

Bülbül konmaz viranenin düzüne
Gülen olmaz gariplerin yüzüne
İnanılmaz onun gerçek sözüne
N’olursun derdimi deşme virane
Gözüm yaşı çeşme oldu virane.

Evlere giremem oldu bir zından
Uyanmıyor hiç bir zaman uykudan
Viraneye baykuş doğdum anamdan
N’olursun derdimi deşme virane
Gözüm yaşı çeşme oldu virane.

Çok bozulmuş eski evin havası
Bütün her köşesi elbiz yuvası
Nadasa hazırdır gönlüm ovası
N’olursun derdimi deşme virane
Gözüm yaşı çeşme oldu virane.

14.08.1971 / Hüseyin Uçar

Kimi alır, kimi satar
Kimi onar, kimi batar
Kimi çalışır, kimi yatar
Adaletin bu mu dünya?

Kimisini ettin deli
Vardır onda aşkın yeli
Düz edersin Çamlıbeli
Adaletin bu mu dünya?

Hüseyin kendini ölçer
Sana gelen bir gün göçer
Bu günler de gelir geçer
Adaletin bu mu dünya?

13.09.1971 / Hüseyin Uçar

Yalvarırım bana, bir şey sormayın
Leylamı gurbette attım ağlarım
Kanasın yaralar, n’olur sarmayın
Şirinim gurbette attım ağlarım.

Dolaşırım, döndüm aynı yerdeyim
Gece gündüz düşünürüm nerdeyim
Başım alıp nerelere gideyim
Aslımı gurbette attım ağlarım.

Mecnuna dönmüşüm ıssız çöllerde
Benim aslım şimdi düştü dillerde
Gel dolaşma gönül yaban güllerde
Ben gülümü yaban ettim ağlarım.

Hüseyin ağlıyor gönlü virane
Adını sormayın adı bin  tane
Gün gelir bu sevda olur efsane
Yaralı celyanım attım ağlarım.

16.11.1971 / Hüseyin Uçar

Yeşil yaylaların kara dumanı
Kalkar ise bir gün döner gelirim.
Hayır, diye göndermişler fermanı
Yalan olur, bir gün döner gelirim.

Aklım ermez oldu kara sevdaya
Benim kahrım bundan geri Hüda’ya
Hem sizlere hasret, hem de sılaya
Kabul edin, bir gün durmam gelirim.

Hüseyin ah etmez zalimi paylar
Uzadıkça uzar trende raylar
Yıl gibi geçiyor gurbette aylar
İlk fırsatta, hemen durmam gelirim.

15/11/1971 Hüseyin Uçar.

Şu dağları Ferhat olur yıkarım
Çıkıp yücesinden yare bakarım
Irmak olur bazan coşkun akarım
İlhamım, kudretim aşkın eseri.

Yorulmam, yıpranmam kaynağım sensin
Haykır, durma n’olur çıktıkça sesin
Bana candır inan, senin nefesin
İlhamım, kudretim aşkın eseri.

Var mı sana göz altından bakanın
Her köşesi birdir elbet vatanın
En kutsal mirası bize Ata’nın
İlhamım, kudretim aşkın eseri.

Benim sana senin gözünle bakan
Yıllardır su gibi peşinde akan
Sen oldun kalpte, gönülde Hakan
İlhamım, kudretim aşkın eseri.

Hüseyin er kişi sözden döner mi
Korkağa, kalleşe boyun eğer mi
Azimkarı başka kuvvet yener mi
İlhamım, kudretim aşkın eseri.

 11.11.1971 / Hüseyin Uçar

Her günün sonunda bir akçam olur
Vesvese, düşünce aklımı alır
İnsanlığın derdi sırtımda kalır
İstemem olmasın bir daha akşam.

El çekilir istirahat yapmaya
Gam, keder derdini bana satmaya
Göz yaşımı yemeğime katmaya
İstemem olmasın bir daha akşam.

Bugün mektup geldi vefasız yardan
Gözüm yaşı seldir, kederden, zardan
Kadeh sesi gelir meyhane, bardan
İstemem olmasın bir daha akşam.

Hüseyin yıllardır çekiyor özlem
Gerçeği yazmaya yar olmuş kalem
Ben beni bileli bitmiyor çilem
İstemem olmasın bir daha akşam.

10.11.1971 / Hüseyin Uçar

Dört duvar içine rüzgar eser mi
Aşk ile irade bir olmayınca?
Sevgisiz, şefkatsiz ömür geçer mi
Aşk ile irade bir olmayınca?

Avrupa Asya’yı bir edemzsin
Aylarca yürüsen tüketemezsin
Bekçili hududu hiç geçemezsin
Aşk ile irade bir olmayınca?

Hüseyin, azimkar olsan ne çıkar
Titiz fert pireye bir yorgan yakar
Faydasın görmeyiz nehirler akar
Aşk ile irade bir olmayınca?

15.10.1971 / Hüseyin Uçar

Bahanesiz dost bağına varılmaz
Gönülsüz güzelin beli sarılmaz
Bir ömür koşar gönül yorulmaz
İnancım kendime..kimseye değil.

Söz verip de dostum geri dönülmez
Bülbülsüz bahçenin gülü derilmez
Düzenbaz kişiye değer verilmez
İnancım kendime..kimseye değil.

Ölürüm de gerçeklerden sapamam
İnsanları sevmeyince yapamam
İstesem de dost yolunu kapamam
İnancım kendime.. kimseye değil.

Her söylenen inan, doğru değildir
Suya menzil veren elbet meyildir
Adımlara baktım sade cahildir
Sözlerim kendime.. kimseye değil.

07.07.1971 / Hüseyin Uçar

Dosta gitmek ister gönül
Yol ver geçem Kızılırmak
Havalandı durmaz gönül
Yol ver geçem Kızılırmak.

İnsafın yok mudur senin
Baharda coşar, seslenin
Dağlar karıyla beslenin
Yol ver geçem Kızılırmak.

Zara’dan beri gelirsin
Nice dağları delirsin
Her baharda övünürsün
Yol ver geçem Kızılırmak.

Cananım yolları gözler
Yüreğim başında közler
Artık kar etmiyor sözler
Yol ver geçem Kızılırmak.

18.11.1971 / Hüseyin Uçar

Düğün olur, bayram olur neyime
Ben kendi kendime çatar giderim.
İhtiyaç duyulur her an eyime
Ben kendi kendime atar giderim.

Karalı bayramın neyini tattım
Bilmem kararsızca kimlere attım
Suçlu sanıp gene kendime çattım
Milyonlarca göze batar giderim.

Teselli ederim ben kendi kendim
Yıkılmaz iradem, yıkılmaz bendim
Vahşete, baskıya böyle direndim
Bozkıra ağaçlar diker giderim.

Ben de insan idim kendime göre
Her gelen seslenir: Son durak nere?
Bir çay idim benzettiler nehire
Günden güne kızar, göçer giderim.

Hüseyin sabreyle, derlerdi sana
Hürmet gerek ama biraz, insana
Seviyorum, desem gülerler bana
Kendi mahsulümü biçer giderim.

16.11. 1971 / Hüseyin Uçar

Bakışların bana candır
Aşık özüyle yanandır
Bu dünya çatısız handır
Anla beni gel sevdiğim.

İnce ince kar başladı
Her gelen beni taşladı
Aşkın insafsız haşladı
Anla beni gel sevdiğim.

Sensizlik gözümde yaştır
Yanık bağrım, demir taştır
Kahvaltım soğanla aştır
Anla beni gel sevdiğim.

Şehla gözde ki nakışlar
Gönül bu yıl orda kışlar
Cana işler o bakışlar
Anla beni gel sevdiğim.

04.10.1971 / Hüseyin Uçar

Şu alemi adım adım dolaştım
Anladım, sevdiğim sadece sensin
Gün geçtikçe birer adım yaklaştım
Anladım, sevdiğim sadece sensin.

Yıllar geçer ömür biter aşk bitmez
Sevdiğim hayalin gözümden gitmez
Kanaryam şakırda, bülbüller ötmez
Anladım, sevdiğim sadece sensin.

Dağlarda şelale ovada seldim
Bulutta yağmur denizde yeldim
Dolaştım dünyayı kapına geldim
Anladım sevdiğim sadece sensin

20.10.1971 / Hüseyin Uçar

 

 

Ölümler katlanmιş

 

Dünleri unutup, yarına bakmak
Aşka özğü bir güç,yürekte akmak
Ormanı ateşler, kıvılcım çakmak
Canlar alev alev, külün içinde.

Gönül bahçesinde, ölürmü fidan
Bahaneler bulman, havadan sudan
Alem ayda yaşar, kalkın uykudan
Ne ararsan bulun, gülün içinde.

Elbet kolay olmaz, hedefe varmak
Gerektiği zaman, masaya vurmak
İnsana yakışan, daha dik durmak
Ne ararsan mevcut, dilin içinde.

Deprem yıkmaz sade düştüğü yeri
Önlemler alalım, dönmesin geri
Saygınlık görmüyor, şu alın teri
Bağlama iniler, telin içinde.

Hayırlar getire, yeni seneler
Taşa dönüşmeye gene sineler
Ekilmezse ekin, vermez taneler
Yaşam sürüklenir, selin içinde.

Herkesler bilemez, kendi varını
Bazısı göremez, dağın karını
Ömrüm yetse, görse idim yarını
Kalemler tutuşur, elin içinde.

30/12/2006 Karlslunde.Hüseyin Uçar.

Bakmak canım sade,  görmek değildir
Gören gözü, kör ederler bilirsin,
Sorun çözmek sade, bilmek değildir
Herkesleri, bir ederler bilirsin.

Anlarsan algıla, karşında deniz
Hiç ikramın yokmu, kurudu geniz
Bu nasıl yaklaşım, bizler kuzeniz
Ay’ı bile, sır ederler bilirsin.

Güneşli bir hava beylerbeyinde
Köprüler fotoraf , çeker beyinde
Ezgiler iniler  dolmuş neyinde
Emek veren, yer edinir bilirsin.

Düşünmek sanadır, yorumsa bana
Bu güzellük, örnek olsun bu ağna
Amaç seni görmek, izin mahana
İnanarak, var olunur bilirsin.

Yapışır oltaya, balıklar salkım
Görünür uzaktan, adalar takım
Bana yol göründü, hoşcakal halkım
Buraları, dar ederler bilirsin.

16/11/2006 İstanbul.Hüseyin Uçar.

Gücüm yetmez, akar zaman
Hala varken, dizde derman
Kurumadan, içte orman
Müsade, edin gidelim.

Dertlerimiz, defter defter
Çektiğimiz, gayri yeter
Yaban elde, ölmek beter
Müsade, edin gidelim.

Çıkmış yurt’ta, çiğdem, çiçek
Tüneller , köprüler, geçek
Bizi burda, kim bilecek
Müsade, edin gidelim.

Yaralar, derin olmadan
Havalar, serin olmadan
Buralar, yerin olmadan
Müsade, edin gidelim.

Hep döküldü, dişlerimiz
Hiç bitmedi, işlerimiz
Davul oldu, döşlerimiz
Müsade, edin gidelim.

Gidek keşkeler, olmadan
Ömür bitip, yorulmadan
Uçar cana, kurulmadan
Müsade, edin gidelim.

13/12/2006 Karlslunde.
               Hüseyin Uçar.

Amazon misali, çağladım durdum
Çarptım kayalara, ağladım durdum
Gubete kendimi, bağladım durdum
Kaldım buralarda, aranım yoktur
Bir kapımı çalan, soranım yoktur.

Yürekte’ki bahçem, bellenir durur
İçimde’ki hasret, demlenir durur
Hayal eder gözler, nemlenir durur
Kaldım gurbet elde, aranım yoktur
Bir kapımı çalan, soranım yoktur.

Diktiğim fidanlar, kurumuş kalmış
Sönmüş umutlarım, bulutlar almış
Bu süslü hayaller, aklımı çalmış
Kaldım gurbet elde, aranım yoktur
Bir kapımı çalan, soranım yoktur.

Düştüm bir girdaba, yollar aradım
Gurbet değilidi, inan muradım
Ağlamaktan başka, neye yaradım
Kaldım buralarda, aranım yoktur
Bir kapımı çalan, soranım yoktur.

20/12/2006 Karlslunde.Hüseyin Uçar.

Dura dura yürümedim
Bir çöplükte çürümedim
Kar değilim erimedim
Sorun beni, yüreğimden,
Vurman beni, can evimden.

Bir heycanla, girdim yurda
Anlatyayım, dostum sorda
Beden orda, ruhum burda
Sorun beni, yüreğimden,
Vurman beni, can evimden.

Tepe yellik, dere dulda
Varım yogum, şu bavulda
Buluşalım İstanbulda
Sorun beni, yüreğimden,
Vurman beni, can evimden.

Birleştirdim, kıtaları
Af edemem, hataları
Gezemedim, adaları
Sorun beni, yüreğimden,
Vurman beni, can evimden.

Erteledim, kararlarım
Dokunmalı, yararlarım
Bağışlan beni, canlarım
Sorun beni, yüreğimden,
Vurman beni, can evimden.

Değişimler baki, durmaz
Oluşur, kimseye sormaz
Dostlar size, doyun olmaz
Sorun beni, yüreğimden,
Vurman beni, can evimden.

28/12/2006 Karlslunde.
               Hüseyin Uçar.

Duymaz artık, sağır olmuş dokular
Çekilmiş bedenden, uçmuş korkular
Alanda bulanda, kaldı takılar
Yemedin içmedin, kime yaradı,
Gizli zulaların,  eller aradı.

Siperken canlara, gögüs kafesin
Öfkesi sanaymış, gördük herkesin
Üşüştüler çıkar çıkmaz nefesin
Hemen başucunda, kavga başladı
Bacı kardeş, birbirini haşladı.

Sinyale dönüştü, gökte dalgalar
Senelerce sürüp gitti kavgalar
Hiç kimseden fayda yokmuş ağalar
Sitemin üstüne, sitem aşladı
Sevmeyenler, mekanında kışladı.

Çıkarcı çıkarın, kaşıya dursun
Bahcivan ağacı, aşıya dursun
Bulutlar yağmuru,taşıya dursun
Ozanın göksünde, teller ağladı
Karaları sade, seven bağladı.

27/12/2006 Karlslunde.Hüseyin Uçar.

Seni  zavallı ihtiyar
Çoluk çocuk demez kıyar
Ne sıkılır, hicap duyar
Söyle şimdi, mutlu’musun,
Yarından Umutlu’musun.

Kurban olduk kuruntuna
Bitip tükenmez fırtına
Yönünü yitirmiş Turna
Söyle şimdi mutlu’musum,
Yarından Umutlu’musun.

Boynu buruk, çoluk çocuk
Gözlerde yaş boncuk boncuk
Devam et yolların açık
Söyle şimdi, mutlu’musun,
Yarından umutlu’musun.

Düşünceler paslı paslı
Nedir bu kavganın aslı
Bayram ettik yaslı yaslı
Söyle şimdi, mutlu’musun,
Yarından Umutlu’musun,

Bulanıksan durul yeter
Her yanından duman tüter
Yardımcılar senden beter
Söyle şimdi, mutlu’musun,
Yarından umutlu’musun.

Aile’ye döner silahın
Saymakla bitmez günahın
Ne vicdan var, ne Allahın
Söyle şimdi, mutlu’musun,
Yarından umutlumusun.

Kırdın döktün, koydun cebe
Hepimizi gördün bebe
Kurban gönderdin celebe
Söyle şimdi, mutlu’musun,
Yarından umutlu’musun.

Ne zaman takınsak kanat
Başlar bir anlamsız inat
Arzun neyse açık anlat
Söyle şimdi, mutlu’musun
Yarından umutlu’musun. 

Ey analar, ey nineler
Ozan yaralı döneler
Taşa dönüştü sineler
Söyle şimdi, mutlu’musun,
Yarından umutlu’musun.

Sevincimize korkuluk
Görmedik sende duruluk
Bumu, atalık ululuk
Söyle şimdi, mutlu’musun,
Yarından umutlumusun.

Hedeflerin geri geri
Ağırlarsın, misafiri
Nasılsın, kavğanın piri
Söyle şimdi, mutlu’musun,
Yarından umutlu’musun.

Dersler çıkarsan hatandan
Sanki sürgünüz vatandan
Böyle’mi gördün atandan
Söyle şimdi, mutlu’musun,
Yarından umutlu’musun.

Kahrını çekeriz hamın
Bizleri üzerken gamın
Her yana yayılır namın
Söyle şimdi, mutlu’musun,
Yarından umutlu’musun.  

Yürekler sevgi çağlarken
Çıkıp yolunu bağlarken
Torunlar saf saf ağlarken
Söyle şimdi, mutlu’musun,
Yarından umutlu’musun.

Uçuk duvarlar örmedin
İyi yanımız görmedin
Kimseye değer vermedin
Söyle şimdi, mutlu’musun,
Yarından umutlu’musun.          

Bacı kardeş.oğlan kızlar
Gelmez’mi  gönüle yazlar
Buruk yürek her dem sızlar
Söyle şimdi, mutlu’musun,
Yarından umutlu’musun.

Belirsiz elbet yarınlar
Her gün çoğalır sorunlar
Boğazlanırken torunlar
Söyle şimdi, mutlu’musun,
Yarından umutlu’musun.

Övünerek karı döven
Yakıp yıkmaz, onu seven
Kalmadı ortada güven
Söyle şimdi, mutlu’musun,
Yarından umutlu’musun.

Ne ektin’ki, ne beklersin
Tek tek herkesi keflersin
İktidarın yenilersin
Söyle şimdi, mutlu’musun,
Yarından umutlu’musun.

Bakışlar vurulmuş kanar
Ateş düşmüş yürek yanar
Çoluk çocuk malı sanar
Söyle şimdi, mutlu’musun,
Yarından umutlu,musun.

Daha varmadan harmana
Kattılar tozu dumana
Yazık harcanan zamana
Söyle şimdi mutlu’musun,
Yarından umutlu’musun.

Soru doluyken kafalar
Sonuçsuz kaldı çabalar
Yazık çiynendi sofralar
Söyle şimdi, mutlu’musun,
Yarından umutlumusun.

Keder dolu geçti yıllar
Gurbete dönüştü yollar
Budandı çiçekli dallar
Söyle şimdi, mutlu’musun,
Yarından umutlu’musun.

Çocukların meta gören
Konakları ettin ören
Götür burdan beni tren
Söyle şimdi, mutlu’musun,
Yarından umutlumusun.

Hani bayramlar barıştı
Tanrılara yakarıştı
Birden ortalık karıştı
Söyle şimdi, mutlu’musun,
Yarından umutlu’musun.

Donup kaldı temeniler
Cehalet bizi ninniler
Birden eskidi yeniler
Söyle şimdi mutlu’musun,
Yarından umutlu’musun.

Hiç acımaz canlar yakar
Karanlık dahlizde akar
Yapar çatar üste çıkar
Söyle şimdi, mutlu’musun
Yarından umutlu’musun.

Düzenin korku üstüne
İnsan kıyar’mı dostuna
Kahraman yazak büstüne
Söyle şimdi mutlu’musun,
Yarından umutlu’musun.

Bu konu bitmeli bence
Nasıl görünürüz sence
Hakaret edilmez gence
Söyle şimdi, mutlu’musun,
Yarından umutlu’musun.

Hüseyin bağla sözünü
Unutma insan özünü
Gördün cahilin yüzünü
Söyle, söyle mutlu’musun,
Yarından umutlu’musun.  
 
 31/12/2006  Hundinge.
               Hüseyin Uçar.

Evi tutmuş amma, yolu bilmiyor
Solcu gibi yaşar, solu bilmiyor
Muhabbet ehlidir, dolu bilmiyor
Körleştik adresi, bulana kadar.

Yıldan yıla artar, benim kederim
Yol bilmeze eş olmuştur kaderim
Köşe bucak dolandırdın, rehberim
Sertleştik adresi, bulana kadar.

Sağ dedi, sol dedi, dolandık durduk
Sinirler bam teli, saatmi kurduk
Şura bura derken, ters yola girdik
Tersleşdik adresi, bulana kadar.

Geldik birisiyle, kafa kafaya
Kördür diye levha, assak yakaya
Kazasız belasız, çöksek sofaya
Direştik adresi, bulana kadar.

Bulvarlar tükendi, ara sokaklar
Peşpeşe ulandı, kanallar, arklar
Ne güzel, yemyeşil, görünür parklar
Dertleştik adresi,  bulana kadar,  

Cezalı değilmi, bu Mevlüt Köken
Durduk ev önünde, bulamak derken
İncitmez kimseyi, yumuşak diken
Birleştik adresi bulana kadar.

 28/9/2006 Hüseyin Uçar.   

Kollar
Omuzlar dolu
Canlı  
Canlı tezgahlar
Dolaşıyor
Mahmut paşada
Bağırarak
Dolu dolu sokaklar
Öbek öbek
Yığın yığın
Anında açılıp
Anında toplanan
Pazarlar
Vitrinlerde
Kaldırımlarda
Mahmut paşada
Urbalar
Elden ele dolaşan
Kabonlar
Çamaşırlar
Atmış sandalyasın
Dükkanın önüne
Gramafon Ömer
De hadi gel
Gel,  gel
Malın iyisi ucuzu
Burada enişte
Hele gel otur
Çek sandalyayı oğlum
Alman mühüm değil babam
İki lafın
Belini kıralım otur
Sende gel amcam
Sana kaça yarar
Sende gel dedem
Sende gel teyzem
Gel
Gel
Gel
Gel…
Sevindirelim ablam
Sende gel…

4/11/2006 İstanbul. Hüseyin Uçar

Gel otur yanıma
Yaslan göksüme
Yürüyelim
Hiç konuşmadan
Çözelim gizemini gecenin
O bizi izlesin.

19/12/2006 KBN.
    Hüseyin Uçar.

Gülüşüne, sözlerine kandığım
Muhabbet’le, saygı ile andığım
Sen açtın sevdaya, gönül sandığım
Gülüşlerin, içten ise, beri gel.

Göz yaşların, altın olsun ağlama
Dilde türkü, kucağımda bağlama
Aşk değilse, hiç kendini zorlama
Öpüşlerin,içten ise, beri gel.

Seviyorsan, çul olurum altına
Çıkarırım, seni arşın katına
Güller takam, gerdanına, saçına
Alkışların, içten ise, beri gel.

Yeni değdim dersin, yirmi yaşına
Gelinlik poşusu, takam başına
Samimi değilsen, üzme boşuna
Bakışların, içten ise, beri gel.

Kimselere diyemedim, adını
Yurt tutalım, şu dağların ardını
Bunca yılın, çıkaralım tadını
Alkışların, içten ise, beri gel.

Aşık defterine, adım yazdırdın
Sönük duygularım, bana sezdirdin
Mecnun ettin, ardırsına gezdirdin
Nakışların, içten ise, beri gel.

11/12/2006 Hüseyin Uçar.

Geçmişin,  önünde eğil
Kanlı tarih,  şaka değil
Bu sözcükler, aşk’a dahil
Hatdin bilmek, bir erdem’dir.

Eniş olmaz, yokuş birden
Tarihe bak,  sıyrıl kirden
Madımakta, yanan pirden
Sevilenmek, bir erdem’dir.

Hala şeriat donlular
Kelle vermiş bunca ulular
Nerden baksan kin dolular
Yenilenmek, bir erdem’dir.

Kiliseler, sinegoklar
Her zaman havayı koklar
Cemevi deyince yoklar
Silkelenmek, bir erdem’dir.

Muhtar senin, haberin yok
Evetlerin göksüne ok
Yalanlara karnımız tok
İlğilenmek, bir erdem’dir.

Bunca yıllık tarihe bak
Başımızda patlar kabak
Ölsen bile, olma korkak
Direnilmek,  bir erdem’dir.

Sözlerinde samimi’mi
İbadet yerin cami’mi
Yasak etmişler cemi’mi
Bilğilenmek, bir erdem’dir.

Bu sözleri, Uçar söyler
Göçer olmuş, nice köyler
Kendinize gelin beyler
Serğilenmek, bir erdem’dir.

 10/!8/2006. Hüseyin Uçar.      

(Sadık Günalın  ardından)

Hep yaşadım, deli dolu
Bu kadarmış ömrün yolu
Çağırıyor Anadolu
Sefa kalın,  gidiyorum.

Sanmayın’ki aynı durdum
Hançeri kendime vurdum
Yarınlara çok şey koydum
Sefa kalın,  gidiyorum.

Bir taş oturdu, şurama
Hançerledi,  her aşama
Bir yaşamdan bir yaşama
Sefa kalın,  gidiyorum.

Uçak olur, teli Turnam
Acım sarır toprak anam
Kucak açmış, bekler Dina’m
Ona doğru,  gidiyorum.

İçinde doğmuşum korun
Günden güne, arttı sorun
Sonuna gelmişim yolun
Sefa kalın,  gidiyorum.

Çıkamadım bir gün düze
Herkes basar aynı ize
Ölüm erken geldi bize
Sefa kalın,  gidiyorum.

Ömrümüzü verdik çarka
Kimse çıkmadı’ki arka
Güldürmedin, Danimarka
Kahr’olasın,  gidiyorum.

Duymayana edin selam
Bitti bizde artık kelam
Kuşsarayda verin sel’am
Sefa kalın gidiyorum.

Geçmişlerim sıra sıra
O kadar sık, yok’ki ara
Bu diyardan, o diyara
Sefa kalın  gidiyorum.

16/12/2006/ odense/ Hüseyin Uçar.

Doğumunun otuzikinci yılı
Bu gün seninle
Anadolu kavağındayım
Balıkçı iskelesi
Ve yanyana üç balıkçı lokantası
Oturduğum masanın ayaklarını dövüyor dalgalar
Masamda hamsi tava
Küçük yeni rakı, çoban salatası
Önüm bütün güzelliğiyle
Boğaz
Marmara
Rumeli hisarı
Ve akşam güneşi
Gerimde on onbeş
Hanelik yerleşin
Vermiş sırtını yemyeşil ormana
Boğazı seyrediyor
Marmarayla dans ediyor
Ve  yanı başımda sen
Oturduk dertleşiyoruz
Sen benim onur bahçem
İlk çocuğum
Kara, kuru, asi
Zeytin gözlü koca bebeğimsin
Kaldır başını dik dur
Eğilme önünde yaşamın
Hani biz hep değişecektik
Ufukları katacaktık önümüze
Baba kız değilde
İki dost, iki arkadaş olacaktık
Her bahar yüreğimiz
Coşkuyla dolacaktı
Ağzımızdan çıkan her cümle
Şiir tadında olacaktı
Türkülerimiz dolaşacaktı dilden dile
Yaşadığımız her ülke
Çaldığımız her kapı
Destursuz açılacaktı
Göçerlik hissi taşımıyacaktık
Dünü unutup yarına akacaktık

Yıllar yaslanacaktı birbirine
Çevremizle
Hayatla barışık olmayı öğrenecektik
Hani seni sevdiğinle elele görecektim
Tutacaktım o minnacık ellerinden torunlarımın
Bazı doğum günlerinde çoğalacaktı ailemiz
Onlarla kuzeyde küçük bir köy kuracaktık
Hani o delişmen duygularımızı
Sürecektik kırlara
Kuzularla koşuşacaktı
Hani bize kar delen
Çiğdem
Menekşe
Kır çiçekleri toplayacaklardı
Onları büyütme telaşı içinde görecektim
Onlarla birlikte kesecektik pastayı
Böyle hüzünlü olmıyacaktı şarkılarımız
Ben bu gün İstanbulda seninle dolaşıyorum
Doğum günün kutlu olsun
Bilk seni yüreğimin
En güzel yerinde taşıyorum.

13/11/2006 Kadıköy/ İstanbul.
Hüseyin Uçar.

Deli poyraz gibi, estirdin beni
Anama, atama küstürdün beni
Kara düzenlere astırdın beni
Ben aklasam seni, tarih aklamaz
Güneşe sığınsan, güneş saklamaz.

Altı mayıs ilmek, geçti boyuna
Bakanda olurduk, gitsek suyuna
Soyun benzer, hızır baba soyuna
Ben aklasan seni, tarih aklamaz
Güneşe yaslansan, güneş saklamaz.

Oyuncaksın, irticanın elinde
Cumhuriyet sade, sözcük dilinde
Yatamazsın, korumasız evinde
Ben aklasdam seni, tarih aklamaz
Güneşe sığınsan, güneş saklamaz.

İleri dedikçe döndün geriye
Görevler yükledin, cine periye
Suyun kaynayada, yağın eriye
Ben aklasam seni, tarih aklamaz
Güneşe sığınsan, güneş saklamaz.

25/10/2006 Karlslunde.Hüseyin Uçar.

Derdin neydi söyle, Ey güzel gelin
Söylermisin gelin, Tanr’olmak niye?
Paramparça olmuş, bütün bedenin
Söylermisin gelin, can almak niye?

Bu kadarmı bıktın, söyle hayattan
Sen hala gelinsin inmedin attan
Hani can alırdı, sade yaratan
Söylermisin gelin,Tanr’olmak niye?

Göçmenlik yaşamı, koşullar ağır
Tren siren yapar, kulaklar sağır
Sesin çıkmaz artık, yüz yıllar bağır
Söylermisin gelin, Tanr’olmak niye?.

Ödder dedikleri, koca bir alan
Arar sanma seni geriye kalan
Olan sana oldu, gerisi yalan
Söylermisin gelin, canalmak niye?

Terki diyar ettin, canlar perişan
Yağmur gibi yağıp, yel gibi aşan
Azrail’mi senle, rayda dolaşan
Söylermisin gelin Tanr’olmak niye?

Ne su kaynar, nede kefen biçilmiş
Böyle acımasız, serden geçilmiş
Hayat buharlaşmış, kanlar çekilmiş
Söylermisin gelin, Tanr’olmak niye?

Nasıl kıydın gelin, ogenç yaşına
Zehir kattın. Ekmeğine aşına
Neler yazılacak, mezar taşına
Söylermisin gelin, can almak niye?

Uzatma sözünü, Taşatan Bağla
Bazan coşkun, bazan hüzünlü çağla
Gidenler gelmiyor, bir ömür ağla
Söylermisin gelin,Tanr’olmak niye?

6/10/2006 Karlslunde.Hüseyin Uçar.

‘’  Ali Renkli’nin peşinden, (Kubuş Ali)’’

Neler çektim Felek, senin elinden
Hep korktuk, çekindik esen yelinden
İntizar alırsın, kızdan, gelinden
Görmezmisin Felek, göçüyor Ali’m,
Bu nasıl kadermiş, o senden zalim.

Önce oğlun aldın, sonra babasın
Kurtarmaya, yetmemiştir çabasın
Saklayın sandığa, damat urbasın
Görmezmisin Felek, Gidiyor Ali’m,
Bu nasıl kaderdir, o senden zalim.

Buluşurduk bazan, Mecitözünde
Yalan, yanlış bulunmazdı sözünde
Tiki vardı kaşı ile gözünde
Görmezmisin Felek, göçüyor Ali’m,
Bu nasıl kaderdir, o senden zalim.

Kurtmusun dadandın, bizim sürüye
Öksüz evlat bırakırsın geriye
Kıyasın’ki senin, namın yürüye
Görmezmisin Felek, gidiyor Ali’m,
Bu nasıl kaderdir, o senden zalim.

Genç ömürler hamur gibi yugurdun
Yüreklerde ateş yakıp kavurdun
Her birimiz bir tarafa savurdun
Görmezmisin Felek,Göçüyor Ali’m,
Bu nasıl kaderdir, o senden zalim.

Dergilerde baş sağlıgı ilanı
Ben unutmam, dostlarımı alanı
Her olayda başka başka yalanı
Görmezmisin Felek, gidiyor Ali’m,
Bu nasıl kaderdir, o senden zalim.

Didimde konuştuk, son ayak üstü
Anlaşılan Felek o sana küstü
Ağıt yakmak, Uçar sanamı düştü
Görmezmisin Felek, gidiyor Ali’m,
Bu nasıl kaderdir, o senden zalim.

28/8/2006 Karlslunde. Hüseyin Uçar.

 ‘’  Hüseyin Renkli’nin ardından’’

Cebe diploma koymadan
Bir yar sözcüğü duymadan
Daha yaşama doymadan
Ne istedin, benden Felek.

Selam söyleyin anama
Melhem bulunmaz yarama
Beni okulda arana
Ne istedin, benden Felek.

Anam göz yaşı dökmesin
Boşa ömrünü sökmesin
Kapılarda beklemesin
Ne istedin, benden Felek.

Henüz giderken işime
Babam düşmesin peşime
Ömrüm kalsın kardeşime
Ne istedin, benden Felek.

Çalsan başın taştan taşa
Zalim bakmıyor’ki yaşa
Selam söyleyin kardaşa
Ne istedin, benden Felek.

Niye verdin, niye aldın
Gayet acmasız, daldın
Gene sen sınıfta kaldın
Ne istedin, benden Felek.

Bir darbe indi kalbime
Şikayet edeyim kime
Yaşam bitti, tek kelime
Ne istedin, benden Felek.

Taşatan sus,  dilin yanar
Her satırda yürek kanar
Hiç unutmaz, anam anar
Ne istedin, benden Felek.

20/8/2006 Karlslunde.
             Hüseyin Uçar.

Dağların ardını, görmeden önce
Dağların kendini, tanımak gerek
Bazan ödev olur , bazan eğlence
Olayın özünü, okumak gerek.

Atma adımını, görmeden önün
Yıllara dönüşür, her geçen günün
Ecel alır ise, bayram düğünün
Önce etrafına, bakınmak gerek.

Hayali dünyada, dolaşın durun
Bütün soruların, boşluğa sorun
Alay eder senle, kızınla, oğlun
Yaşamı halıca, dokumak gerek.

Eken, biçen amma, harmanın olmaz
Bükersin boynunu, amanın olmaz
Bir selam salmaya, zamanın olmaz
Yazı yazanlardan, sakınmak gerek.

Düşün, düşle, oku, okulsa hayat
Yediğin, içtiğin, olmadan bayat
Doğru bildiklerin, korkmadan dayat
Kararlıca tavır, takınmak gerek.

18/9/2006 Karlslunde.Hüseyin Uçar.