(Sadık Günalın ardından)
Hep yaşadım, deli dolu
Bu kadarmış ömrün yolu
Çağırıyor Anadolu
Sefa kalın, gidiyorum.
Sanmayın’ki aynı durdum
Hançeri kendime vurdum
Yarınlara çok şey koydum
Sefa kalın, gidiyorum.
Bir taş oturdu, şurama
Hançerledi, her aşama
Bir yaşamdan bir yaşama
Sefa kalın, gidiyorum.
Uçak olur, teli Turnam
Acım sarır toprak anam
Kucak açmış, bekler Dina’m
Ona doğru, gidiyorum.
İçinde doğmuşum korun
Günden güne, arttı sorun
Sonuna gelmişim yolun
Sefa kalın, gidiyorum.
Çıkamadım bir gün düze
Herkes basar aynı ize
Ölüm erken geldi bize
Sefa kalın, gidiyorum.
Ömrümüzü verdik çarka
Kimse çıkmadı’ki arka
Güldürmedin, Danimarka
Kahr’olasın, gidiyorum.
Duymayana edin selam
Bitti bizde artık kelam
Kuşsarayda verin sel’am
Sefa kalın gidiyorum.
Geçmişlerim sıra sıra
O kadar sık, yok’ki ara
Bu diyardan, o diyara
Sefa kalın gidiyorum.
16/12/2006/ odense/ Hüseyin Uçar.