Kitaplar

Gün güne dönüşür, günlerse ay’a
Gerçeği yansıtmaz, gördüğüm rüya
Yüklerler dünyayı, bir körpe tay’a
Uslar ötesinde  bir yol düşünün


Alır seni nerelere götürür
Serap görürür, yolu beli yitirir
Hem kendini, hemi bizi bitirir
Muallahta duran, bir kol düşünün


Anında dönüşür masal kuşuna
Ay ile güneşin eşit yaşına
Kaleleri yıkar yalnız başına
Ütopik yaşayan bir sol düşünün


Hayali sevilmez, sevilin önce
Ne kadar öncüdür karanlık gece
Hesap kıtap işi değil eğlence
Arısız, kovansız, bir bal düşünün..

10/10/2003 Karlslunde/Hüseyin Uçar

N’olur avcı n’olur doğrult namlunu
Hayat benim için çekilmez oldu
Çekilir sanırdım yarin sitemi
Kefenim bir türlü biçilmez oldu

Ölür de öfkeye aldanıp kanmam
Eskimolar gibi üşürüm, donmam
Bu yara öldürür ben daha onmam
Beş santimlik eşik geçilmez oldu

Hüseyin taş mı ki dayansın buna
Doldur saki içem ben kana kana
Bu hasretlik yeter kâr etti cana
Kahrolası dünya yıkılmaz oldu.

 12.9.1984 / Hüseyin Uçar

Birlik halkım apar topar Gerçekçi gerçeğe tapar Yüreğinden birlik kopar Yaklaşıyor hesap günü Göz açtırmaz katillere Türküler düşer dillere Emperyalizmi yerlere Yaklaşıyor hesap günü Ders alacak geçmişinden Kemer takar ibrişimden Tanır beni gelişimden Yaklaşıyor hesap günü Yalvarmayıp yalvartacak Faşizmi yurttan atacak Kin nefreti kurutacak Yaklaşıyor hesap günü İsmim gibi ismi vardır Zulmedeni o yalvartır Hüseyin’le bir karardır Yaklaşıyor hesap günü. 3.2.1975 / Hüseyin Uçar

Baş dolunay, alın hale Bahar yüzlü esmer lale Tutuşalım gel elele Dünyaya hoş geldin Eren Tutuluyor seni gören Bir ömür tutkumsun oğul Kalıcı nutkumsun oğul Sen benim ufkumsun oğul Dedene hoş geldin Eren Tutluyor seni gören Ekmeğine olam katık Aileye katıldın artık Beklentimiz, sağlık, mantık Aileye hoş geldin Eren Tutuluyor seni gören Yazık kızların haline İsmini dolar diline Bini kurban saç teline Haneye hoş geldin Eren Tutuluyor seni gören İsteyen başarır zoru Dilimde binlerce soru      İnsanlık insanın yolu Yaşama hoş geldin Eren Tutuluyor seni gören Daha da güreldi sesim Hem arzumdun hem hevesim Oldun canda can kafesim Uçar’a hoş geldin Eren Tutuluyor seni gören... 28/4/2004/Hüseyin Uçar.

İçin çeke çeke, nolur ağlama Melhem olamazsın, böyle yarama Yalvarırım, bundan geri arama Yeter artık, bakışlarım kanıyor. Ayrılıklar, dayanılmaz acılar Derindedir, susturamam sancılar Göz yaşlarım pınar, oldu bacılar Herkes beni, vurdum duymaz sanıyor. Bayatlattın, turfandamı, tazemi Göz yaşlarım, soframızda mezemi Bir kaç yılım kaldı, şurda azemi Nere bassam, adımlarım donuyor. Çekip vursan, dertlerimi söylemem Kapadın yollarım, daha gelemem Felek senden, daha dilek dilemem Rahat bırak, azelerim yanıyor.      19/01/2007 Karlslunde.   Hüseyin Uçar.  

Anlamaz karadan ağdan Uzaklaşıp gitti çağdan Kökümle söktüler bağdan Gözlerine batamadım Sevda aktım çağıl çağıl Sürü müyüm bu ne ağıl Yüzyıllarca böyle sağıl Söz verdim de çatamadım Ağrıdan eski yaşları Bahara benzer kışları Mavi mavi bakışları Türkülere katamadım. 14.2.1990 / Hüseyin Uçar

Dalgalar döverken kayaları Uçuşurken tepemizde martılar Sen seyretmekle yetin Bütün bunları Acımı çekiyor İnlemeğe başladı kayalar Uzakları hatırlarım Onlara bakarken Neden konuşmazlar, Yapma desem Susma  konuş Durma yürü Oturma kalk Ufuklar çağırıyor seni Gezegenler geçiyor üstünden Yaşamlar yaşanıyor Denizlerde Korkular pusu Kurmasın önüne Yaslan bilincine Topla cesaretini Yürü üstüne korkuların Korkak olmayan Bir anını yaşa Ömrünün... 24/01/2007 Karlslunde.                Hüseyin Uçar.

Aldırma uzaga düşsede yolun Çiçege borcu var elbette balın Dar günde, sevene muştular salın Ferhatı şirinle görmeden geçme. Görünüş farklı olur arama kusur Kiminde halı var kiminde hasır Karşılıksız verir elleri nasır Yıkık duvarların örmeden geçme. İnişe benzemez yolun yokuşu Ömüre şifadır, aşkın nakışı Her kuşa farklıdır, gülün kokuşu Bülbüle aslını, vermeden geçme. Sevği nedir diye otur sorgula Dogruyu yanlışı birbir algıla Haksızı af  etme orda yargıla Nolur Taşatana gülmeden geçme. Hüseyin Uçar. 29/6/2004 Didim.

Amansız hastalık, çıktı karşıma Görünmez düşmanlar, daldı çarşıma Şeker apartmanı, çöktü başıma Dönüşüm kalmadı, dostlar elveda... Bir eylerken, iniş ile yokuşu Fark edilmez zamanların akışı Bize vurdu bu yıl, Feleğin kışı Yollarım kapandı, dostlar elveda... Son görüntüm, aralandı buradan Çok görüldü canlar, çıktık aradan Azat olduk artık yurttan yuvadan Atmosfer komadı, dostlar elveda... Eşim, kuzularım, artık arama Kimse melhem, çalamadı yarama Komşuların hepsi, durdu selama Kuşsaray karşılar, dostlar elveda... Feleğin adını bir daha anmam Boşuna teselli, yalana kanmam Doğal ölüm olsa, inanki yanmam Söz tükendi artık, dostlar elveda... Oğullar büyüttüm, olgun mu olgun Düşleri rüzğardır, benizler solgun Güle güle Forslum, bu nasıl vurgun Diller sustu artık, dostlar elveda... 04/08/2010.Hundige.Hüseyin Uçar...

Gülüm Nereye baksam Bakışlarım boşlukta Düşlerim dorukta  Neyi görmek istiyorum Kime sorsam bilmiyorum Bitiyorum bir solukta Diyorsun Ayrıntıları Değerleri araştırmadan Ekranlarda yalnız görsellik mi Arıyorum Özü, sözü ile değilde Görünüşü Cinselliği ile ön pilana Çıkanları mı görüyorum Yada rüya aleminde mi  Yaşıyorum Hayır İnsanlığın geleceği çocuklara Oyun kurmağa çalışıyorum Her yerinde yer kürenin Ve dünyayı kana bulayanlardan  Hesap sormak için Yollardayım her şafak Neyi nasıl görmek isterse insan Öyle bakarmış dünyaya Yani şaşı Yani sovuk Yani hüzünsüz Tiklerin eğemenliğinde Saldırğan Sorumsuz Kılı kırk yarıp Kıl merdiven Dikermiş yamaçlara Bak gülüm Her şey yerinde Evimiz Çocuklar Torun O minnacık ellerin O zeytin gözlerin Ürettiği sevgi Hayat pınarımız Biz görsekte görmesekte O sevgi akyor gönüllere Oysa biz Kalmayan sayğıyı Bitip tükenen Sevgiyi arıyoruz Neye el atsam yok Kime seslensem Sesim yankısız Rüzgar alıyor sesimi Diyorsun Bilirsin doğa’da Her nesnenin sesi Her canlının  sesi Soluğu var Ağaçların yaprakları Dağların tepesi Bacaların dumanı Horozların ibiği Nolur bir gün beni yatır En samimi düşlerinde dizine Veya yasla başını göksüme Dizlerine değil Gözlerime bak Göksümde ki başın Düşlerini değil Kalbimin atışlarını Sesimin titreşimini Ellerimin o arzulu Devinimini izlesin Güneşin  camda ki   Oluşturduğu yansımanın Gözlerimizde ki Bedenimizde ki Çekiciliğini gözlesin Yer çekimi kadar Güçlü olduğunu göreceksin Terleyen avuçlarımızın Konuşan sessizliğini Yürüyen gölğemizin Suskun yürüyüşünü Dinleyeceksin Ana dilim Alfabemsin Uykulu yolculugum Demsiz demlenişim Muhabbetimsin Anla artık Ana vatanım Yaşadığım Gönül gurbetimsin Kanamağa başladı sözcüklerim Sensiz o kadar Gerğinim ki şu an Oturdum  toprağa Sende otur Al toprağı avuçlarına Avuçlarında toprağın nasıl Isındığını göreceksin Kaldır başını ufuklara bak Bulutları, yıldızları gözlemle Biz farkında olsak da Olmasakda Başkalaşacak ellerimizin dokusu Toprak kokusu   Çiçek kokusuna karışacak Gök kuşağı kemer gibi saracak belimizi Güvercinler uçmağa başlayacak Oturduğun toprakta  Baktığın ufukta Belki  Ay’la güneş tutulacak Yada yıldızlar  kaybolacak Belkide biz farkına varamayacağız Bütün bu oluşumların Yaşam yarınlaşacak Ve zaman Ömür akıp giderken Sorumluluklarımız artacak Ve biz böyle didişirken Belki bu gün Belki yarın Kapımızı Arsız ölüm çalacak Kırğın değilim Ne sana Ne aynalara Hoşca kal gülüm. Bir çok şeyi unut Bir azık dağarcıgını Birde sevgiyi unutma...                 Hüseyin Uçar. 9/7/10/2004