Kitaplar

Albümlerde’ki Çerçevelerimde’ki Dostlarımda’ki Bütün resimleri’mi Gazetelerde’ki Kitaplarda’ki        Tüm yazıları’mı Ve o nahoş Duvar yazları’mı Yollarda’ki sovukkuyu Ayakkabılı izleri’mi Yaşanmış Yaşanacak anıları’mı Hayalleri’mi Söküp alacağım Bu şehirden Ve bir daha Geri dönmeyeceğim Ne alnımda Ateşimi ölçen Annemin okşayan elleri Ne saçlarımda dolaşan Sevğilimin sıcak nefesi var Herşeye ramen Görmeden geçemiyeceğim Dostlarım Büyüklerim var Gönlünü almalıyım onların Öpmeliyim ellerini Taşımalıyım yanımda Ellerinin sıcaklığını Tükenmez sevğisiz yollar Ne türkü söyler,ne söyletir Yorur Yorulur, Amcalarım, yeğenlerim Kösedağı, Çorum bağları Sıklık boğazı Düvenci ovası Suyunu içtiğimiz Sagmaca Ve O pınarlar  alınır, Doğup büyüdüğüm Köyüm Kuşsaray Koyun otlattığım otlaklar Sürüp herk ettiğim tarlalar Ve o bin yıllık tarih O koca çinar Abdullah Ercan Saat kulesi Onca dost Görmeden Geçip gidilirmi Alınğan Kırılğan Uçarı gönlüm benim O Öpülesi elleri öp. 10/9/2003Karlslunde/Hüseyin Uçar.

Kendi kendin eğlendiren
Hem ağlayıp hemi gülen
Tüm yaşamı yönlendiren
Ben evrenin zerresiyim.

Şu suların akışına
Kurban olam bakışına
Renk katmışım nakışına
Ben evrenin zerresiyim.

Dayandım yaşam kışına
Yaşım eşittir yaşına
Ad yazdım mezar taşına
Ben evrenin zerresiyim.

Dinlermisin bu bir bülten
Yerde yatıp yerde biten
Bu evrende olmaz yiten
Ben evrenin zerresiyim.

Dünya kadar vardır yaşım
Ay kollarım güneş başım
Ses ver nolur gel kardaşım
Ben evrenin zerresiyim.

Kimler yakın, kim yabancı
Konan hancı, göçen hancı
Nedir gerçek Kim yalancı
Ben evrenin zerresiyim.

Sönmüş durur yanar dağlar
Böyle geldi geçti çağlar
Gelen ağlar, giden ağlar
Ben evrenin zerresiyim.

28/10/2004 Hüseyin Uçar.

İnsanı alnından vuran zalimler Ramazanı bayram yapabilir mi? Soguya alsalar nasıl yorumlar Tanrının katına çıkabilir mi? Aklın almış gülür, yapmacık iman Ne mekanı tanır, ne bilir aman Sarmış corafyamız, kör kara duman Bu tarih çağına akabilir mi? Yeter üstünüzden gafleti atın İnsanım diyeni kervana katın Her yıl yaramızı durman kanatın Yaralı yürekler gülebilir mi? Tutan tutar oruç, tutmayan tutmaz Gidi yezit göz yaşımız kurutmaz Biz unutsak bile tarih unutmaz İnsanlık huzurla coşabilir mi? Karışmadık sinegoğa, camiye Gamımız yükledik, sürdük gemiye Sıffın savaşında, sanki mavuye Bu kan deryasında koşabilir mi? Kendisine soru soramayanlar Bilğiyle akılla donanmayanlar Kendi konumunu bulamayanlar Günahların böyle aşabilir mi? Hangi dinde vardır, böyle bir usul Oilya yerine, kan akar musul Ne derki yerinden, doğrusa resul Seninle cennete, uçabilir mi? Yetmedimi mervan yaptığın zulum Ne köleyim inan, nede bir kulum Sakın teslim olma, diren be oğlum Taşatan vahşete susabilir mi? 26/08/2010.Bağevi.Hüseyin Uçar.

Şu zalim hayatın attığı tokat Günden güne çoğalıyor dostlarım Ağaya, paşaya, aileye ırgat İnsan bazan boğuluyor dostlarım Çalışır çabalar karnımız doymaz Bir insan yerine hiç kimse koymaz Bizi yönetenler aymaz mı aymaz Hayal bile soyuluyor dostlarım Her kime hal yansan kapıdan kovar Çobansız sürüyüz yolları ovar Dillerim yoruldu kalemim  dagar Zengin nerden kovuluyor dostlarım Kurşuna dizilmiş ümitler körpe Yakmış kavurmuşlar koymuşlar küpe Dikilir karşına o koca tepe Postal sesi duyuluyor dostlarım 6. 4. 1997 / Hüseyin Uçar

Hava vurulur mu patlak tekere Dönüyor evren gör koca küre Düşmeye göresin dostum bir kere Binenler dalına bin beş yüz olur Yolunu yöneltmiş dağ kara yasta Gurbet ellerinde kalmışım hasta Mektup da yazamam eş ile dosta Dönemem ilime yaz ayaz olur Yavrular gözümde tüten bacadır Yiğit olsan el kapısı kocadır Gurbet yolu elbet elbet açadır Siyah güvercinler bembeyaz olur.  10.2.1975 / Hüseyin Uçar

Beni benden aldı gitti
Unutamadığım gözler
Rengi ak deniz mavisi
Unutamadığım gözler

Adı neydi soramadım
Koştum koştum varamadım
Uzaklarda aramadım
Unutamadığım gözler.

 12.12.1986 / Hüseyin Uçar

Yıkılıyor devrimlerin Yarattığın evrimlerin Ayıklanır terimlerin Mao zedung gel gör Çin’i Vietnama saldırırlar Yoldaşlığı kaldırırlar Kırımlara vardırırlar Mao zedung gel gör Çin’i Halktan alındı mülkiyet Amerkaya düştü gayret Buyumuş eşit hürrüyet Mao zedung gel gör Çin’i Bölge halkın kırıyorlar Güya onu koruyorlar Kimden hesap soruyorlar Mao zedung gel gör Çin’i Yoktur bir huzurlu günüm Rafa kalkı geçmiş dünüm İnletirler inim inim Mao zedung gel gör Çin’i Adını andım derinden Yaralandım bin yerinden Sen düşmedin değerinden Mao zedung gel gör Çin’i 04/03/1979 Hüseyin Uçar

Yaz beyim yaz Sarı öküz marazlı Bebeler küçük Herif içerde Yürüyüşe’mi  katılmış ne Sekiz yıl verdiler Benim dizlerim tutmaz Yetmez oğlanın sabana gücü Elde avuçta yok Duru duragı yok zamların Bulgur tükenmek üzre Un çoktan çekti suyunu Kapısını çalacagım kimsem’de yok Üstüste fırtına İçimde sızı Yüreğimi üğütüyor değirmen Yaz beyim yaz Hani bizim bahçede bir kuyu varya Varırım başına el ayak çekilince Kendimi atayım derim, atamam Bebeler küçük Herif içerde. Yaz beyim yaz Hele o verğiler Zamlı gelecekmiş bu ay Bir keçimiz Birde kouynumuz vardı Keçi kayıp Koyunun kurudu memeleri Anlatacaklarım o kadar çok ki Hangi birini anlatayım Kesilesice kafada akılmı kaldı Gene karıştırdım Sana ikram için Bir bakraç yoğurdum var Küçük kız bulamaç istedi sabahtan Oğlanın doldu gözleri Azarladım Ne ayağında ayakkabı Ne sıtında gömlek var Yıkıldı bir bir umutlarım Üstüste fırtına İçimde sızı Yüreğimi üğütüyor  değirmen. Yaz beyim yaz Hani bizim bahçede bir kuyu var ya Varırırım başına el ayak çekilince Kendimi atayım derim atamam Bebeler küçük Herif içerde. Yaz beyim yaz Acelemde var Herifi göreceğim Oğlan selam gönderdi Kızgın baştakilere Arzuhal eylerim tanrıya duymaz Açlık başladı bizde Bebeler uyumaz Saklımız gizlimiz yok Duyan duysun Duymayana söylesin Ya babamızı bırakırlar Yada öncül açlığı kaldırırlar ortadan Görmeyeli bir yılı geçti Ne yer Ne içer Nadas zamanı geldi çattı Benim dizlerim tutmaz Yetmez oğlanın sabana gücü Sarı öküz marazlı Yoktur el uzatanımız Üstüste fırtına İçimde sızı Yüreğimi üğütüyor değirmen. Yaz beyim yaz Hani bizim bahçede bir kuyu varya Varırım başına el ayak çekilince Kendimi atayım derim atamam Bebeler küçük Herif içerde.  Yaz beyim yaz Alem sürdü tarlaları Bizim’ki  anız Kimsenin tavuguna taş atmadık Ne istediler bizden Bizde canız Köy uzak, taşıt yok Ne yaparım tek başıma Dağ yollarında Şimdiden korkusu düştü içime Şurda akşama ne kaldı İkide bir köyü Jandarmalar basar Eve varmalıyım Bebeler korkar Nasıl anlatsam Ne yol Ne ışık Ne içecek su Biz köylüler efendiyiz dogrusu Suyu kaç kilometre uzaktan Şeytan deresinden taşıyoruz Kış Yaz Şuramda bir ateş yanar Bacım onaltı yaşında Doğum yaparken öldü Ne doktor Ne çare Günleri gece eyledik Bilmem’ki Biz feleğe neyledik Üstüste fırtına İçimde sızı Yüreğimi üğütüyor değirmen. Yaz beyim yaz Hani bizim bahçede bir kuyu var ya Varırım başına el ayak çekilince Kendimi atayım derim atamam Bebeler küçük Herif içerde. Yaz beyim yaz Dün götürdü jandarmalar Hacıların ali’yi Gazete’mi okumuş ne Okuma seferberliğinde Okuma yasak Kominist  derler Beyim solusak (Arzuhalcı) O torbadaki ne bacı Hiç beyim ne olacak Bir ölçek buğday Satmaya getirdim İhtiyaç çok Bizde ne derman Kan alacak damar yok Satıpta iki kalıp sabun Bir kilo soda Birde bebelere şeker alacağım Varınca elime bakarlar Muhtar bir televizyon getirmiş Öğretmen bey motorun aküsüne bağladı İçinde konuşanlar duyuluyor Gezenler Oynayanlar görünüyor Türkü dinleniyor Hele başka dünyadan gelmiş gibi O avratlar Yalan haberler Nutuklar Meclis kavgaları Helede o reklamlar Bebeleri çileden çıkarttı Neden bizim yok Onlardan bende isterim Bizim büyük kız Kız ana neden biz öyle giyinmiyik Sorular sorular Cevap veremiyorum beyim Bunların hangi birini anlatayım Boğaz kırk boğum Kırk boğum olmasınada Boğumların içi Cebimiz gibi bomboş Üstüste fırtına İçimde sızı Yüreğimi üğütüyor  değirmen. Yaz beyim yaz Hani bizim bahçede bir kuyu var ya Varırım başına el ayak çekilince Kendimi atatyım derim atamam Bebeler küçük Herif  içerde. Yaz beyim yaz Bu söylediklerimi İhmal etme Bi tamam Baştakilere postala Onlar derdimize bir çare Bulur herhalde Yada babamızı bırakırlar Nolur beyim Başını ağrıttım amma Kusuruma kalma Bana bir de Hapishanenin yolunu göster Ben bu yaşıma geldim Bu şehire ikinci gelişim Yol bilmem İz bilmem (Kalktı ayağa arzuhalcı) Bana bak bacı Bu yoldan doğru yürü Sağa-sola sapmadan devam et Karşına yüksek duvarlı Tel örgülerle çevrilmiş Önünde nöbet tutan Askerlerin olduğu Kocaman bir bina çıkar İşte orası, o askerler Sana yardım ederler Hadi güle güle bacı (Baka kalır ardından arzuhalcı) Kendi kendine söylene söylene Yolu kaybetmekten korka korka Yürür gider yoluna köylü kadın Ben kimim niye geldim bu dünyaya Depreşir azar yaralarım Hem gider hem söylenir Aman unutma bu söylediklerimi Bi tamam baştakilere postala Unutma e mi Üstüste fırtına İçimde sızı Yüreğimi üğütür değirmen. Yaz beyim yaz Hani bizim bahçede bir kuyu var ya Varırım başına el ayak çekilince Kendimi atayım derim atamam Bebeler küçük   Herif içerde.             Hüseyin Uçar.

Doğanın kanunu mantığın yolu
Seçen kimse seçenlerden olayım
Ademin kızı Ademin oğlu
İçen kimse içenlerden olayım

Yemeden içmeden zikire daldım
Anneme, babama doğuşta baldım
Kanadım kırıldı yollarda kaldım
Kalan kimse kalanlardan olayım

Geldi geçti ömrüm dostlardan ırak
Gel kardaş dünyamız el ele kurak
Sömürü düzenin denklerin kırak
Kıran kimse saranlardan olayım

Herkesi özümde dost gibi gördüm
Kardeşlik dünyamda yerini verdim
Sofralar donattım varımı serdim
Seren kimse serenlerden olayım

Hüseyin herkese aynı göründü
Hep aldanıp dost uğruna süründü
Sanmayın ki dondan dona büründü
Bilen kimse bilenlerden olayım.

  6.2.1979 / Hüseyin Uçar