Kitaplar

İnan yanılmadın, kızım seçimde Devrime dönüşür, yıllar içimde Bembeyaz örğüler, tüller içinde Yakışmış gelinlik, Ebru kızıma... Bir baktım tarihe, uzaklar yakın Yepyeni yaşama, eylersin akın Üzmek üzülmekten, güzelim sakın Yakışmış gelinlik, Ebru kızıma... Beceremem bilin, sessiz geçmeyi İnsanı insandan, ayrı seçmeyi Irmağa çevirin, küçük çeşmeyi Yakışmış gelinlik, Ebru kızıma... Eğer haklı isen, susmada bağır Sevdiğin canları, yanına çağır Açılmış önünde, yepyeni çığır Yakışmış gelinlik, Ebru kızıma... Damat delikanlı, bir ömür takıl Birleşmiş meydanda, mantıkla akıl Yaşam baştan sona, bitmeyen okul Yakışmış gelinlik, Ebru kızıma... Artık gelin gibi, evini donat Güvercinler gibi, takındın kanat Ne diyeyim kızım, adın bir sanat Her şeyler yakışır, Ebru kızıma... Dileriz karışın, çoluk çocuğa Bekleyen var, torun verin kucağa Ninniler sinsin, eve ocağa Yakışmış gelinlik, Ebru kızıma... Taşatanım, çağdan çağa atlarım Sizlersiniz, muhabbetim tatlarım Başta sizi, iki başı kutlarım Yakışmış gelinlik, Ebru kızıma... Amcanız Hüseyin Uçar.

Taşımaz mantığı, hayali yollar Çok zaman duygular mantığı sollar Darda olsam bile sorulmaz hallar                         Kırılmış kanadı gurbet kuşları                         Ezilmiş, horlanmış eğik başları Güzel gözlerine hüzünler çöker Güneşe, yıldıza içini döker Gencecik ömrü özlemler söker                         Kırılmış kanadı gurbet kuşları                         Ezilmiş horlanmış eğik başları. İyidir arası sövgüler ile Yaşanmaz yapmacık sevgiler ile Kuğunun özlemi biter mi göle                         Kırılmış kanadı gurbet kuşları                         Ezilmiş horlanmış eğik başları.                                18.02.1990 / Hüseyin Uçar

Kırkta yüzmeye başladım Armuda elma aşladım Yarin gönlünde kışladım Gerek kalmadı düğüne Acın lokmasın aşırdım Yüzerek deniz taşırdım Yolu kavşakta şaşırdım Ben dövündüm, kim övüne Adılın anlamı zamir Demiri kesiyor demir Her sözcüğü yarin emir Kim ağlayıp kim sevine Gözden aşırdım sürmeyi İstedim hergün görmeyi Kendisi çözdü düğmeyi Hayal’le geldim bugüne 16/8/2003/Hüseyin Uçar.

Öfke baldan tatlıdır Cehizlerin katlıdır Taşıt falan istemem Benim gönlüm atlıdır Yarsiz geçmiyor günler Bir başlasın düğünler Sevdiğim hadi desin Baba seni kim dinler Her Cuma pazar durur Yiğidim pazar kurar Sevdiğim hadi desin Dağlar evimiz olur. 8.5.1985 / Hüseyin Uçar

At’ta eyer, onda semer Kanatlanmış arşa değer Hele sorun, neyi sever Semer vurmuş, rahat değil... Haddini aşıyor sözü Doğruyu gömüyor gözü Ne diyeyim, çürük özü Vurgun yemiş, rahat değil... Virgül zamir, nokta ünlem Seni beni, bilir alem Sahibinde coşar kalem Hayal kurmuş, rahat değil... Çok üşümüş, her bir yanı Atmak tutmak, ister canı Önce sen kendini tanı Yoran yormuş, rahat değil... Nerden kopup, gelmiş yanki Kuş beyinlidir inanki Sıtında yaşarız sanki Zikre dalmış, rahat değil... Yatağında akar nehir Ummanlara, neyler zehir Uçarlar kocaman şehir Görememiş, rahat değil... Sinirlerim olmuş demir Sağdan soldan, yağar emir Dudağın ye, dilin kemir Hiç doymamış, rahat değil... Çok genç değil, olgun yaşı Varmış bakın, bir telaşı Uçarlara değmez taşı Uçamamış, rahat değil... 04-05-2010. Hüseyin Uçar.

Kız oğlanın düğününü peşpeşe Çok sürmedi, Alim bu coşku neşe İsterim’ki yolun düşsün güneşe Bu kadar erkenci, olma Ali Kurt.. Hayaller uçuştu, düşler uçuştu Gözler çeşme oldu, yürek tutuştu Asi’liğim ondan, çok erken uçtu Bırakıpta gitme, bizi Ali Kurt.. Ne diyeyim dostum, çabuk yıkıldın Felek acımasız, boşa sıkıldın Azrailin pençesine, takıldın Bu kadar acele, Etme Ali kurt.. Yaşayıp giderken, düşte rüyada Yoğudu üstüne, namus hayada Bir zamanlar, sende vardın dünyada Bu kadar acele, niye Ali Kurt.. Çok şeyler aldın, çok şeyler sattın Bazan kazandınsa, bazanda battın Göz yaşımı inan, yemeğe kattın Bizleri bırakıp gitme, Ali Kurt. Helal et hakkını, yemiş içmiştik Aynı kulvarlarda, koşup pişmiştık Çocuk Yaşta, gurbet ele düşmüştük Yalınız bırakıp, gitme Ali Kurt.. Neyini sevelim, Danimarkanın Her sözü bir batman, gelir bakanın Zamanımı dostum, acı şakanın Bu kadar erkenci, olma Ali Kurt. Baş sağlığı, diliyorum aileye Neleri doldurdun, bir bak fileye Bizleri ağlatıp, böyle nereye Boynu bükük, koyup gitme Ali Kurt.. 13/01/2007 Hundinge. Hüseyin Uçar.

Ad kodum adaş dedim Bir idik yaklaş dedim Bağışla beni, yigidim Ben sana kardaş dedim İleri gitme yeter Derdim dertliden beter Ben sana keklik dedim Gönlümde bülbül öter Çeşmeye vardım akmaz O yar küsmüş mü, bakmaz Gözlerine vuruldum Bir türlü ışık yakmaz İzledim sokak sokak Göle dönüştü akak Ben senden vaz geçerim Yolumdan çekil korkak. 4.11.1997 / Hüseyin Uçar

Yükseğinde kar dağları
Balıkçı atmış ağları
İpe dizmiş bak sağları
Ne satmış ne sattırmış
Ne tatmış ne tattırmış

Uzatmış kısa yolları
Kırmış çiçekli dalları
Petekte komuş balları
Ne tatmış ne tattırmış
Ne satmış ne sattırmış

İmzalamış dilekçeyi
Karartmış akı akçeyi
Unutmuş bağı bahçeyi
Ne işlemiş ne işletmiş
Ne dinlemiş ne dinletmiş

Hakkını yememiş dulun
Yarısın yürümüş yolun
Omuzdan kesmişler kolun
Ne takmış ne taktırmış
Ne bakmış ne baktırmış.

21.6.1997 / Hüseyin Uçar

 

 

 

 

İki kez yokladılar Bu gece Doğrulamadım bir zaman Korkumda yok ölümden Yolun yarısını Çoktan geçtik Sesle gırtlak gibi Yakın birbirine Yaşamla ölüm Eğer bir gün Gözlerimi kaparda açamazsam Korkma Üzülme Ağlama Herkes düşecek aynı yola Sana gecinden versin Bana kırılma gülüm Ne tabut isterim Ne kefen Karıştırın toprağa Geldiğim gibi üryan Toprak giydirir Kuşatır, örter, Ak göksümde güller biter Sen kopar o goncaları  gülüm Ahımı gece yıldızlar Gündüz kimler çeker bilirmisin Komşuylada tanışamadım daha Onada gidemem Sonra bir şey dikmeyin başıma Bir  çalı  yeter Türkü çalsın dallarımda kuşlar Senin ağrılarını duyarım uzaktan Gelip geçerken En yakın yoldan Bana şiirler oku Başka bir ses istemem.. 27/12/2005 Karlslunde. Hüseyin Uçar.

Yalvarırım bana, bir şey sormayın Leylamı gurbette attım ağlarım Kanasın yaralar, n’olur sarmayın Şirinim gurbette attım ağlarım. Dolaşırım, döndüm aynı yerdeyim Gece gündüz düşünürüm nerdeyim Başım alıp nerelere gideyim Aslımı gurbette attım ağlarım. Mecnuna dönmüşüm ıssız çöllerde Benim aslım şimdi düştü dillerde Gel dolaşma gönül yaban güllerde Ben gülümü yaban ettim ağlarım. Hüseyin ağlıyor gönlü virane Adını sormayın adı bin  tane Gün gelir bu sevda olur efsane Yaralı celyanım attım ağlarım. 16.11.1971 / Hüseyin Uçar