Kitaplar

Gönlümde boy veren selvi Filize durdu, duracak. Bedende göz, gözde sevi Tahtını kurdu, kuracak.. Yolum  düşmesin uzağa Saçları kırbaç yanağa Tebessüm yağar konağa Bakışlar, ışın saçacak... Bülbüldür güller dermeye Muratlar alıp vermeye Aşktan başka yok sermaye Seven sevdiğin saracak... Sevişirler açık açık Gerçeği gizlemez balçık Zaten aşkın, kendi kaçık Menzile vardı, varacak... Hüseyinim, sevgiye aç Sade sevdiğine muhtaç Aşk yüküne oldum araç Çiçeğe durdu duracak... 21.02.2009.Hundige.Hüseyin Uçar.

Bizim köyün kalesine çıkınca Göz gezdirip etrafına bakınca Nice canlar yatar bize yakınca Bu nasıl yaşamdır, acımaz gülüm Sen gibi yiğide, yakışmaz ölüm... Kulagımda çınlar yumuşak sesin Etrafa şifaydı güzel nefesin Taşımadı belli, göğüs kafesin Bu nasıl dünyadır, acımaz gülüm Seni bizden aldı, kalleştir ölüm... Daha dün Didimde olduk beraber Elele gezerken, arzuyla kamber Çarçabuk ulaştı, karalı haber Bu nasıl tabiat, acımaz gülüm Hangi yaşta gelse, sovuktur ölüm... Zalime karşıydı, elbet yanlıydı Söz sohbetin bilir, sovuk kanlıydı İnsan gibi insan, delikanlıydı Bu nasıl yaşamdır acımaz gülüm Sen gibi birine, yakışmaz ölüm... Yakalayabilsem, kıyan zalimi Hızara verdiler, sanki dilimi Beklenmedik haber büktü belimi Bu nasıl yaşamdır acımaz gülüm Yakışmıyor sana ansızın ölüm... Nasıl bakarsan bak, ölüm kalleştir Gücün yeter ise, onla yüzleştir Faydası yok, gece gündüz eleştir Bu nasıl tabiat, acımaz gülüm İnan ki enişte, yakışmaz ölüm... Baş sağlığı sana ablam hatice Ne söylesek değişmiyor netice Konmuş hanemize, baykuş, delice Bu nasıl anadır acımaz gülüm Nice can yitirdik, yakışmaz ölüm... Taşatan hem yazar, hemide ağlar Sanki üstümüze yıkıldı dağlar Şimdi sıra kimde, düşünür sağlar Bu nasıl yaşamdır acımaz gülüm Sen gibi yiğide yakışmaz ölüm... 29-06-2009.Hüseyin Uçar

Yıllar var ki şu içimi kemiren Dilim döner, elim işler yazarım Yiğit meydanında kardeşim diren Dilim döner, elim işler yazarım Niceleri gitti aynı çığırdan Kurşun yedi hiç yılmadı bağırdan Sesini duyurdu bizim bozkırdan Dilim döner, elim işler yazarım Kızılırmak gibi akıyor kanlar Böyle mi emretti İncil, Kuran’lar Özgürlük uğruna can veren canlar Dilim döner, elim işler yazarım Yazıyor tarih ölen binleri Özgürlük uğrunda geçti günleri Pir Sultan Abdalım örnek dünleri Dilim döner, elim işler yazarım İnsanlık yolunda ayrım seçilmez Bizim idealden konup göçülmez Bizce insanlığa paha biçilmez Dilim döner, elim işler yazarım İki kişi olsak her şeye dengiz Zalimin gözünde bir büyük cengiz Kurtuluş yolunda işlenen hergiz Dilim döner, elim işler yazarım Şu gözüken dağlar kışın da saklar Gün olur ki haklı haksızı paklar Meydana dökülür siyahlar aklar Dilim döner, elim işler yazarım Siyahı, beyazı hepisi bizden Yılmıyor ezilen, yürüyor izden Zalimin zulmü yakıyor közden Dilim döner, elim işler yazarım Kardeş kanı içip tahta geldiler Yüzyıllarca insanlığı böldüler Biz bir kez, onlar bin kez öldüler Dilim döner, elim işler yazarım.   29.2.1977 / Hüseyin Uçar

Dost elinden gelen dolu Çevrilir mi iç efendim Buluta uzanan selvi Eğilir mi hiç efendim İçimde bir rüzgàr esti Ben neyleyim sahte dostu Sahtenin olur mu postu Hiç basmadan geç efendim Dostluk bence bir meziyet Edilmez dosta eziyet Dost yarelim gayret, gayret Gerçek dostu seç efendim Hüseyin senin öğrencin Işık tutuyor bilincin Taşı seçilir pirincin Pay edilsin çeç efendim. 20.5.1985 / Hüseyin Uçar

Kolaymıdır bağ, bahçeyi yetirmek Bana düştü, gün geceyi yitirmek Sevdiğini omuzlarda götürmek Dile kolay, göz susunca, öz ağlar... Hepimiz yolcuyuz, bilindik yere Alıştık kadere, karıştık tere Coşmadı ırmaklar, akmadı dere Dile kolay, göz susunca, öz ağlar... Görülmeyen, olamaz ki sahici Dedirmezler hepsi, gelip geçici Bir kez bağışlamaz, ömür biçici Dile kolay, göz susunca, öz ağlar... Ceylanımın, bir adıda gazeli Başkalaştım, gurbet elde gezeli Nasıl kader, yaşatmadı güzeli Dile kolay, göz susunca, öz ağlar... Küçülür kalemiz, üstüne durun Nedeni bilinmez, kendine sorun Yeter azraili, zincire vurun Dile kolay, göz susunca, öz ağlar... Yeşil ovalarım, çöle dönüştü Ufacık göletler, göle dönüştü Akan göz yaşlarım, sele dönüştü Dile kolay, göz susunca, öz ağlar... Kim teşekkür etti, bunca çabana Sensiz buralarda döndüm yabana Sesim ulaşmıyor artık tabana Dile kolay, göz susunca, öz ağlar... Beyan ettim dost, düşmana durumu Benden başka, herkes yaptı yorumu Sensiz ben nideyim, gardaş Çorumu Dile kolay, göz susunca, öz ağlar... 07.07.2009.Hedebo.Hüseyin Uçar.

Çimento, kuma, çakıla Neler getirdik akıla Eren başlıyor okula Einskein olur oğlum Hedefine varır oğlum... Ortam hazır, koşul hazır İnşallahlar beyin kazır Hiç yalvarma, gelmez hızır Einstein olur oğlum Yaraları sarır oğlum... İnançlardan uzak tutun Yanlışları hep unutun Sade bilimsel okutun Einstein olur oğlum Büyük adam, olur oğlum... O yönetsin, o gökleri Sevgi dolsun yürekleri Kaderci degil kökleri Einstein olur oğlum Aradığın, bulur oğlum... Bu sözlerin tümü gerçek Yönetilmez, yönetecek Unutulmaz, bu bir gelecek Einstein olur oğlum Bilgi ile, dolur oğlum... Taş atana, gül atmayın Vicdanları ağlatmayın Ufukları daraltmayın Einstein olur oğlum Sözlerinde, durur oğlum... O hazırdır, hep görevli Hem yabancı, hemi yerli Ak alnından, öpün terli Einstein olur oğlum Ummanlara, dalır oğlum... Her konumda ufuk açar Etrafına hayat saçar Can torunun, Dede Uçar Einstein olur oğlum İstediğin, alır oğlum.. 24/04/2010.Bağ evi.Hüseyin Uçar.

Ne baştasın ne de peşte Ne hayalde ne de düşte Ver elini kömür gözlüm Aklım aldın bir görüşte Derdimin dermanı sensin Kalbimdeki sancı dinsin Ver elini kömür gözlüm Şu ağlayan gönül gülsün Çatlasa da patlasa da Tarlayı koyak nadasa Ver elini kömür gözlüm Gerisini etme tasa. 28.2.1987 / Hüseyin Uçar

Ceylan bakışları konmuş bir dala Düşmüşüm hüzünle aşk denen yola Yanaklar benziyor petekte bala Seni saran yiğit ölmese gerek Baharda çağlayan sele benziyor Hançerledi beni ele benziyor Bülbülün yandığı güle benziyor Senin aşıkların gülmese gerek Dalgalar getirdi koydu önüme Bakışları hançer battı tenime Ay mıdır, güneş mi doğdu günüme Akan göz yaşımı silmese gerek Gözlerim gözünü sardı saralı Enginli, yüceli dağlar aralı Ayrılırım burdan kalbim yaralı Seveni sevilen görmese gerek Bu bir rüya oğlum Hüseyin uyan Nice acı gördün buna da dayan Kör olsun sürünsün sözünden cayan Sevda kuralını bilmese gerek.  01.08.1994 / Hüseyin Uçar

Kilimin üstünde, ağayan gelin Benim yüreğimi, dağlayan gelin Elimi kolumu, bağlayan gelin Toprak anam,gelin anam,senmisin. El işi, göz nuru,işlenmiş kilim Eseri görünce,tutuldu dilim Takılır bu aşka, her aklı selim Toprak anam,gelin anam,senmisin. Kahvesin yudumlar,almış eline Ezgiler takılmış,inler diline Takıldım giderim, sevda yeline Toprak anam,gelin anam, senmisin. Bütün güzelliği sanat yaratır Okuyana,bilsen neler anlatır Bu hüzünler,yüreğimi kanatır Toprak anam,gelin anam,senmisin. Bakan değil, gören göze görüldün Tarla oldun, bahçe oldun sürüldün Duygusuza, meta gibi verildin Toprak anam,gelin anam,senmisin. Deryanın yüzüne,köprüler kurdun Deniz kızımısın,kalbimden vurdun Gideceğim zaman,yoluma durdun Toprak anam,gelin anam,senmisin. Ben duymasam bile,sessiz bağırdın Her neylesem sana,beni çağırdın Her zaman ki gibi,gayet ağırdın Toprak anam,gelin anam,senmisin. Bu kadarı yeter, bitir Taşatan Yabaniyi bile,sürüye katan Sevdan gülüm,asıl beni ağlatan Toprak anam,gelin anam,senmisin. 08/07/2008 Hundige.Hüseyin Uçar.

Övgüler dizsem de anlamadılar
Aşkı muhabbeti tadamadılar
Özlü bir noktaya varamadılar
Nokta muhabbetse, Virgül de benim

Seven sevdiğine yolun bağlamış
Hiç yılmamış sevdiğini aramış
Cümle bitmiş, Nokta, Virgül ağlamış
Nokta muhabbetse, Virgül de benim

Hadi gel de kurak diller köprüsü
Birleşip de karışmalı hepisi
Biz olalım kültürlerin  varisi
Nokta muhabbetse,Virgül de benim

Ademce anılsın adı, Ademin
Bugün benim ise Geçmiş dedemin
Her devirde kölesiydim öfkemin
Nokta muhabbetse, Virgül de benim..

16/2/2004 Karlslunde/Hüseyin Uçar