Kitaplar

Kuşsaray habere, nice on yıllar
Çoğaldı kalemler, açıldı yollar
Dost sandığın hinler, açığın kollar
Kuşsaray köyünün, alanıyız biz...

Emeksiz olunmaz, behude yazar
Böyle içtenliğe, değermi nazar
Boşuna kurulmaz kurulan pazar
Öyle bir pazarın, kuranıyız biz..

İçeriği belli, peynirin, sütün
Muhabbet ehlinin, sözleri bütün
Ekilsin kırlara, kavunla tütün
Çeşnilerin alıp, satanıyız biz..

Gelenege daha çeşit ekleyin
Otun yolun, suyun verin, tekleyin
Emek verin, olgunlaşsın bekleyin
Kavruk dudakların, meramıyız biz..

Koynuna konuşma, açık et sözün
Yarına akmaya, kalmalı yüzün
Bereketi boldur, yaz ile güzün
Giyimi, kuşamı, nalınıyız biz...

BU NE DİYİ LA’yla, başlayan sobet
Asırlar boyunca, sürmeli elbet
Neresi sılada, neresi gurbet
Bilinmez yolların. Bulanıyız biz...

Kimisi ben diye, gölgesin seçer
Bulamaz kendini, ömürler geçer
Her ne eker ise, ektiğin biçer
Yaranın tabibi, saranıyız biz...

Başı boş kalsın, evcil duygular
Susuz yere, vurulmalı, kuyular
Dedi kodu, olmamalı, duyular
Evet bu obanını, duranıyız biz...

Gönlünüzce geçsin,yeni seneler
Taşa dönüşmesin, canlar sineler
Çeçi oluşturan, elbet taneler
Kuşsaray’ın, dünü, yarınıyız biz...

12/01/2007 Karlslunde.
               Hüseyin Uçar.  

Sazlar bile çalar mı ki
Beni benden alır mı ki
İnsanlığı zevke kıran
Yaptıkların kalır mı ki

Sitem doludur hafızam
Hem okuyup hemi yazam
Hileyle ayakta duran
Köyüm kentim benim kazam

Pusu kurdu demir bakır
Çekilir mi böyle kahır
Paramparça olan cüssem
Bülbülüm dillerim şakır

Zaman yorar yorulmazı
Halklar bulur bulunmazı
Yiğide sehpalar kuran
Tarih sorar sorulmazı

Hüseyin’im sanma acır
Yatakta vurdunuz zincir
Sivasta idam ettiniz
Andıkça her yanım sancır.

 26.4. 1979 / Hüseyin Uçar

Ben gidersem yara ile
Dağlar gibi ara ile
Arasan da çıra ile
Dönemem ki doymuşum ben

Yüreğimden kopa kopa
Her sözün tepemde çapa
Kızgın tamir yapa yapa
Yapamam ki caymışım ben

Yanar dağa döndürdüler
İlden ile gönderdiler
Bize zulmü önerdiler
Üşüyorum buymuşum ben.

 21.12.1975 / Hüseyin Uçar

 

 

 

Yöre yöre çöken duman
Yollarıma çökme açıl
Geçti mevsim, geçti bahar
Damla damla dökme açıl.

Bir küçücük Hülyam varken
Koca dünya böyle darken
Ben kendimi arar iken
Genç ömrümü sökme açıl.

Hayalle yollar tükenmez
Ayrılık ateşi sönmez
Evet denir hayır denmez
Gel belimi bükme açıl.

Gözlerime indi perde
Uçar’ı düşürme derde
Beklerler doğduğum yerde
Umutsuzluk ekme açıl.

7.7.1975 / Hüseyin Uçar

Bir kararda durdurmadın
Hiç hal hatır sordurmadın
Ömrüm geldi geçti böyle
Ne dedimse aldırmadın
Bire gönül, güle gönül
Umutların öle gönül

Irmak ettin dereleri
Geldim geçtim nereleri
Derdin nedir doğru söyle
Aslan ettin fareleri
Bire gönül, güle gönül
Umutların öle gönül

Zahmarıdan istersin gül
Her an istiyorsun övül
Başım için doğru söyle
N’olur bir kez sen de dövül.
Bire gönül, güle gönül
Umutların öle gönül.

 22.3.1986 / Hüseyin Uçar

Bu canımı bedenimden  soydular
Kanım içip vampir gibi doydular
Posa gibi kap’önüne koydular
Canileri duyamadım analar
Tanığımdır gök yüzünde Turnalar......

Çakal sürüleri hepsi daldılar
Sevdalarım gençliğimi çaldılar
Acımadan her organım kırdılar
Gençliğime, doyamadım analar
Sevenlere selam, edin Turnalar.......

Can alırlar yıkık duvar örmezler
Bakar kördür önlerini görmezler
Sevip sevilmeyi onlar bilmezler
Ben yaşama doyamadım analar
Yaralıydım bırakmadı Turnalar......

Yazıktır benzetmem, böceğe bile
İnancı, bilinci, her şeyi  hile
Gelsede konuşsa, yıldızlar dile
Kimselere kıyamadım analar
Feryadım yüklendi, uçtu Turnalar.....

30/01/2012.Hundige.Hüseyin Uçar....

Acıları katı-katı, kastladım Hançere dönüştü, oynar içimde. Ölmek için, Everesten atladım Volkanik dağlar, yanar içimde... Zalim düşman, hırım-hırladı Bunca yıldır, hep sabrımı zorladı Öfkeyi kınına, koydum fırladı Ateşe dönüştü, kaynar içimde... Sevdim amma, sevdirmedi kendini Anlaşıldı bulamamış dengini Konuşurken sanan, dünya zengini Her sözcüğü, buzul donar içimde... Kimseyi doyurmaz, olan çıkınım Uzaklardan, seyran seyran, bakınım Anladım ki, hiç yokumuş yakınım Anılarım durmaz, kanar içimde... Görmeyeyim diye, kaçtım uzağa Her neylesem, düşürdüler tuzağa Kutuplarda, bindirdiler kızağa Hala yeri vardır, sanar içimde... 13/08/2010.Bağevi.Hüseyin Uçar.

Keçi koyun olmuş boynuzu atmış
Meler yaylalarda hep kuzu kuzu
Otlak otlak dolaşıyor sinçisiz
Meler yaylalarda hep kuzu kuzu

Ağaçlara tırmanamaz ziyankâr
Geçmişi unutmuş olmuş kör inkâr
Tepesinde bulut bulut dönen kar
Meler yaylalarda hep kuzu kuzu

Önce düşünmezdi zararla birdi
Kabına çekilip inine girdi
Tükendi kalmadı ormanın derdi
Meler yaylalarda hep kuzu kuzu

Dört ayaklı değil iki de olur
Açılan tomurcuk bir anda solur
Düşünme Hüseyin arayan bulur
Meler yaylalarda hep kuzu kuzu.

16.5.1975 / Hüseyin Uçar

Güller ağlar bülbül aynı avazda
Sedası bulunmaz ördekte, kazda
Gel güzel birleşek baharda, yazda
Çifte  dikizlerin alır aklımı

Seherde uğrasam yol kenarından
Avlasam sevdiğim can damarından
Esirgerim seni o kollarından
Çifte ikizlerin alır aklımı

Bırakma yadlara al götür beni
Adım adım güzel aradım seni
Serersin toprağa o selvi teni
O çifte yüzlerin alır aklımı

Hüseyin’im sensiz neyler cihanı
Almış teker teker şahı, sultanı
Hatasız kul olmaz düzelt hatanı
O güzel sözlerin alır aklımı.

 26.5.1975 / Hüseyin Uçar

Günahı, sevabı, yükle sırtına Geri dönüp daha bakma ardına Göç eyle yerleş, gönlüm yurduna Kül eder ormanı, böylesi düşler Yaban eller, özlemleri ateşler. Elden tutan yoksa, kimse ayılmaz Yürekte yaralar, çoktur sayılmaz Vuran vurmuş, hiç kimseye darılmaz Hangi birin sayam, size kardeşler Gurbet eller, özlemleri ateşler. Dünya dedikleri, bir koca saha Bunca yıl dayandık,siteme aha Oda acımıyor, nettik allaha Hüzünler yağıyor, yaralı döşler Bir kıvılcım, bir ormanı ateşler. Tüm varlıgın, pılı pırtı, sarmala Haber uçur, güneş gözlü marala Geliyorum, kapıları arala Alnımıza düşmez, oldu güneşler Ayakta anılar, sevdam ateşler. Sizindir buralar, görenler öcü Kovalıyor beni, aşkımın gücü Bulutlarda yüklü, uçarın göçü Felek bizi neden, gubetle eşler Yavrumun özlemi, öfkem ateşler. 5-12-2007 Karlslunde.Hüseyin Uçar.