Kitaplar

Uyudum
Uyandım
Sıkışmıştı kalbim
Yüreğim daralıyordu
Hiç bir şey duyamıyordum
Yorğundu bedenim
Yerli kayalar gibi suskundum,
Düşler görüyordum
Düşlerimde Kovalamaca
Korku
Telaş
Ve o
Dost saydıklarım
Ya okyanusları aşmamı
Ya Everest’e
Tımanmamı istiyorlar
Yanı başımda zonklayan bir yara
Yastıgım yok
Alınmış üstümden yorğan
Ve pencerem açık
Tül perdeler gibi uçuşuyor
Rüzğarda saçlarım
Sancılar oturmuş bedenime
Titriyorum
Niçin gördüğüm düşler karalı
Niçin bu yürek
Doğdum doğalı yaralı
Nasıl bir dünyada
Nasıl bir ülkede
Nasıl bir coğrafyada
Kimlerle yaşıyorum
Ve laf lafı açıyor
Lafta sohbeti
Aralanan
Her dudakta
Gülücükler arıyorum
Yer değişiyor bazı duygular
Ağlarken gülüyor
Kırgınken konuşuyorum,
Yaşam bir koşuysa eğer
Ben ne kadarını koştum bu yolun
Niye koştum
Kimin adına koştum
Yada koşturuldum.
Nereydi
Varmıydı
Ömrümün durakları
Doğumumla başlayan yıllar
Dilim damağıma yapışık
Gündüzlerim gece
Gecelerimse
Cehennem azabı
Yıllar
Beni hep yarğıladılar
Yıldızlara bakıyorum
Sayamıyorum
Dertlerim kadar çoklar
Hangi ses kimin
Ve nereden geliyor
Hiç birini duyamıyoum
Kararmış sokak lambaları
Önümü göremiyorum
Atlıyorum aşağı balkondan
Acılarla kol kola yürüyorum
Ve söküyor şafak
Kayboluyor yıldızlar
Çıkmış kuşlar yuvalarından
Şarkı söylüyorlar
Yalnız yolculuklara
Eşlik ediyorum
Her şeyi unutup
Katılıyorum kuşlara
Bazıları aldanıp
Konuyor omuzuma
Ve Kumrular
Ve Güvercinler
Ve Turnalar
Yaralı olduğumu anlayınca
Turnalar
Alıyorlar katarına
Hafifliyor ağrılarım
Kuş bakışı bakıyorum dünyaya
Hüzünlüyüm
Kederliyim
Seviçliyim
Ve bulutların     
Kar dağlarının üstündeyim
Sarsıla sarsıla
Yol alıyorum
Kanatlarımda
Güzel gözlü kızlar
Everest aşağılarda kaldı
Okyanuslar kayboldu ortadan
Bense hala tabiat anamın kollarındayım
Gezğinliğe devam
Unutmuşuz nerede olduğumuzu
Sezilerde geziniyoruz
Kurulu sofralarda
Kimseler yok
Kimseler görmüyor
Kimseler duymuyor bizi
Anılar sorğuluyor artık
Farklı bir dünya
Ve düşlerin ortasında
Uyanıyoruz.


    28/9/2004 Karlslunde.

Hüseyin Uçar.

Bitmez muhabbetler, bitmez başarı Oturup birlikte, versek kararı Yurdumdan, yuvamdan, sürdün dışarı Konumun başkadır, sunumun başka... Güvendiğim dağın, karı kalkmıyor Kurumuş pınarlar, canlar akmıyor Seven gözler, sevmez olmuş bakmıyor Konumun başkadır, sunumun başka... Uğruna kendimden, geçtiğim sendin Sevdasına düşüp, göçtüğüm sendin Güzeller içinde, seçtiğim sendin Konumun başkadır, sunumun başka.... Sen ben diye gülüm, yarışmak niye Söyle mutsuzluğa, alışmak niye Eğer düşman isek, barışmak niye Konumun başkadır, sunumun başka... Ağlayan benim, nereye göçsem Taşatan mutlanır, dogruyu seçsem Gene sevinin mi, kendimden geçsem Konumun başkadır, sunumun başka... 12.12.2008.Karlslunde.Hüseyin Uçar.

Yolum ile yoldayım Üşüdüysen duldayım Çağır beni sevdiğim Bir nefeste ordayım... Yoğurt çaldım tutmuyor Mayasını tatmıyor Çağır beni sevdiğim Gönül sensiz yatmıyor... Kar kapıda tozuyor Mesafeler uzuyor Çağır beni sevdiğim Rüzğar tersten esiyor... Ne söylesem şaşıyor Dalga dağı aşıyor Çağır beni sevdiğim Artık sabrım taşıyor... Gel başlama yemine Adın yazdım zemine Çağır beni sevdiğim Karışayım demine... Rüzğar olur eserim Yollarını keserim Çağır beni sevdiğim Çagırmazsan küserim... 20.06.2009.Bağevi.Hüseyin Uçar.

Ben ağlarken güldün zalim
Çağrılmadan geldin zalim
Bu sinemi deldin zalim
Sen gül iken, ben dikendim
Sen gülürken, ben tükendim...

Üzüm verir elbet asma
Yeter sinirlerim kasma
Bu yurtlara ayak basma
Sen gül iken, ben dikendim
Sen gülürken, ben tükendim...

Kitaplarım al eline
Utanma dola diline
Vur sinemin bam teline
Sen gül iken, ben dikendim
Sen gülürken, ben tükendim...

Yıldızlar hep soru sorur
Karanlıklar kimi korur
Anılar yerinde durur
Sen gül iken, ben dikendim
Sen gülürken, ben tükendim...

12/12/2012.Didim.Hüseyin Uçar..

Horozlar ötmeye başladı dışarda Her halde sabah yakın O ses beni bir şeyler yapmaya çağırıyor Sinyal gibi yanılgılara Yol tarif eden Yürekleri kanatan Koşmaları pir sultanın Nazımın dizeleri Şili dağlarından yükselen Nerudanın ölümsüz sesi İsyan yüklü Umut dolu Şafak türküsü Düşmanı karanlığın Git gide çoğalıyor sesler Uykulu çocuk ağlamaları Motor gürültüsü İş başı düdüğü fabrikaların Kuş cıvıltıları Bayram havası sabahlarda Daha ben uyumadım Aydınlık bir güne ayak bastım Baktım dışarı pencereden Elma ağaçları gözüküyor Çiğ düşmüş geceden çimenler ışıl ışıl Ağlayan gözler gibi Yaprakları elmanın Durmadan damlıyor Salladıkça deli rüzğar Daha fazla ağlıyor Benim o damlalar O göz yaşları benim Beni alır götürürler Bilmediğim bir yerlere İlk selam tekme yumruk tokat Gözlerim bağlı Ellerimde kelepçe İniltiler bağırışlar Falakaya yatırılmış Çözülmeyen direnişler Onların göz yaşıyım suskun ve taştan katı Arkası kesilmeyen sorular Sendikaya kayıt olmak haa Ya o kominist dergilerini okumak Kurtuluş Pahalılık dergisi Kimden alıyorsun onları ulan? Kimden Söyle, konuş konuş Gülümsedi acı acı yaralı adam Şu üstüne yürüdüğün Ne taş Ne çuval Okyanuslar kadar dingin Hilesiz doğan güneş Çoban çeşmesi Aşk Savaş Düşmüşüz umudun yollarına Bize kucak açan yarınlara yürüyoruz Korkunun ölüme faydasi yok Bizde ne kiralık düşünce Ne eli kolu bağlı insan karşısında Kükreyen yürek mevcut Başımız dik alnımız ak Tarihi damarlarımızda taşıdık Taşıyacağız Emeği sanık sandalyasına oturtanlardan Mutlaka hesap soracağız Dönmeyen yolcuya ağlamadık Yürüdük ardından Bizi hiç bir güç korkutamadı Durduramadı Durduramaz akışını tarihin Gıcırdadı kapı Baktım çocuklar uyandılar Günaydın baba Günaydın kızım Paylaşıp yüreğimin isyanını Haziran sabahı Kapına dayandılar.. 15.16-06-1981 Hüseyin Uçar.

Kaldırak ortadan gönül kışını Bile yazak kamil insan marşını Yasla gel göksüme güzel başını Gencecik ömürler geldi geçiyor. Hangi hakla sorğularsın durmadan Bir gün dinle nolur beni kırmadan Zalim felek pençesini vurmadan Gülistanın vakti geldi geçiyor. Gel gönül  oturak bir kez başbaşa Nedir bu sitemler nedir karğaşa Anlamsız kavğaya, haksız savaşa Dur demenin vakti geldi geçiyor. 25/3/2005 Karlslunde./Hüseyin Uçar.

Fidanı yaralarlar
Derdini sıralarlar
Bu dünya nasıl dünya
Yiğidi paralarlar
Yar ey, duy ey, gör ey!

Öfkenin adı baldır
Uyanda başın kaldır
Bu dünya nasıl dünya
Her yana giden yoldur
Yar ey, gör ey, duy ey!

Şu dağlar kesit kesit
Bazan vermiyor geçit
Bu dünya nasıl dünya
Bir şey kalmıyor sabit
Yar ey, gör ey, duy ey!

Sulak toprağın kıraç
Taze kana ihtiyaç
Bu dünya nasıl dünya
Hem gözüm hem gönlüm aç
Yar ey, duy ey, gör ey, gel ey!

 8.8.1984 / Hüseyin Uçar

Yönetiyor duygu aklı Yaşayışlar söylem farklı Düşler hep gizemde saklı Sanma gülüm anlam yitik Herkeslerden aklın yetik. Sürüklüyor sevda selim Kes yüreğim dilim dilim Sanki yaşam kurgu filim Sanma gülüm anlam yitik Herkeslerden aklın yetik. Benden önce yola düşer Ter ki diyar üçer beşer Habire anılar deşer Sanma gülüm anlam yitik Herkeslerden aklın yetik. Sayar çeçin dene dene Çabuk gelir geçer sene Anılar sürgünde gene Sanma gülüm anlam yitik Herkeslerden aklın yetik. Hangi sabah tan atışı Sanki güneşin batışı Kendine özğü satışı Sanma gülüm, anlam yitik Herkeslerden aklın yetik. Beylerbeyi İstanbul. Hüseyin Uçar.

Acılar yumağı yaşam yoksula Gurbet el’e çeker onu pusula Sinemizi çevirirsin davula Şakir senin baş köşesi cennetin Duasını alıyorsun milletin. İhtiyacı olanları bulursun Özlemle hüzünle coşar dolursun Gurbetten sılaya köprü olursun Şakir senin baş köşesi cennetin Duasını alıyorsun milletin. Göz yaşına boğulduğun anları Yakın uzak birleştirin canları Başarmak kolaymı bütün bunları Şakir senin baş köşesi cennetin Duasını alıyorsun milletin. Hıçkırıklar düğümlenir boğazda Bülbül ile sesin aynı avazda Senin yürüyüşün bir başka tarzda Şakir senin baş köşesi cennetin Duasını kazanırsın milletin. Ülke ülke, şehir şehir, gezersin Kavuşturur huzurlarda yüzersin Ne kimseyi kırır nede üzersin Şakir senin baş köşesi cennetin Duasını alıyorsun milletin. Sensin bu gecenin ay’ı halesi Hiç bitmez’mi yoksulların çilesi Yanında sıfırdır, Eyfel kulesi Şakir senin baş köşesi cennetin Duasını alıyorsun milletin. O nasıl yürektir dünya kucaklar Seni görür kaçar, ecek, acaklar Kavuştur şenlensin evler ocaklar Şakir senin baş köşesi cennetin Duasını alıyorsun milletin. 18/12/2005 Hegnsgarden/Hüseyin Uçar.

O güzel düşlerin, davudi sesin Türkülere hayat, verdi ozanım İnsan sevgisiyle, dolu yüreğin Halkı ile hayat, buldu ozanım... Düşmana düşman, dosta yaransın Her durumda elbet, soru soransın Bağlamanla bile, telli kuransın Yürekler mekanın, oldu ozanım... Bu kara düzenden, nasibin aldın Korkmadın zalimin, kapısın çaldın Her yönünle,türkü gibi doğaldın Söyleyecek sözün, boldu ozanım... Susmadı yüreğin, gündüz, geceli Sen her zaman, yakaladın günceli Yenemedik cunta, yüzlü eceli Özün, sözün, bizle kaldı ozanım... Ulaşılmaz dünyan, bir koca alan Darbelerden geri, acılar kalan Bu nasıl hak hukuk, kocaman yalan Zindanlar devrimci, doldu ozanım... Oku Pir Sutanı, doku Nazımı Sana adamışım, bu gün yazımı Yasaklara açamadım ağzımı Bir çiçek misali, soldu ozanım... 25/08/2010.Hüseyin Uçar.