Kitaplar

Cereyan verilir mi her türlü tele Gidenler bir daha düşer mi ele Bülbül ömür boyu yakarır güle Ağlasa ne güller solduktan sonra Vezir olsan kral olsan ne olur Şahin olsan maral olsan ne olur Çirkin olsan güzel olsan ne olur Dünyada bir ismin kaldıktan sonra. 4.6.1975 / Hüseyin Uçar

Erenler çıkmayan, bir yola düştüm Sanmayın gezginim, bu yolda piştim Konduğum, her yerden, kovdular göçtüm Nere varsam, ben kendimi yitirdim, Direni, direni, ömür bitirdim..

Oluşumları bilmeyen Çağrılan yere gelmeyen Doğruyu yanlışı bilmeyen Bu halkmı devrim yapacak Vatan millet ve sakarya Herkes yerken o bakarya Ona kalır tüm anğarya Bu halkmı devrim yapacak Tereciye tere satar Geceyi gündüze katar Tanımaz kardeşe çatar Bu halkmı devrim yapacak Bunca yıl hakları yendi Yokluklara kader dendi Bu yaşamı seçen kendi Bu halkmı devrim yapacak Allah bir diyene kanar Hep aldanır ona yanar Her güleni bir dost sanır Bu halkmı devrim yapacak Şükürlere karışmışlar Hayal ile tanışmışlar Yokluklara alışmışlar Bu halkmı devrim yapacak Varsa soğanı bulğuru Elden düşürmez kalburu Gün günün artar kamburu Bu halkmı devrim yapacak Yalnız iken eser yağar Dağlardan ovaya ağar Her mevsim yüreğin oğar Bu halkmı devrim yapacak Halin sordum artı öfke Sormasaydım halin keşke Kabını eritir sirke Bu halkmı devrim yapacak Boyun burur kapı çalır Herkeslerden geri kalır Parasız bir hava alır Bu halkmı devrim yapacak Yüz verilince sulanır Yıllar yıllara ulanır Yarı aç işsiz dolanır Bu halkmı devrim yapacak Belin bükmüş geleneği Avrattan önce ineği Köleliğin tek örneği Bu halkmı devrim yapacak Sorğulamaz sorğulanır Savaş seçim hatırlanır Hiç kınamaz hep kınanır Bu halkmı devrim yapacak Bu düzenin anaçları Kullanırlar inançları Usunda cennet burçları Bu halkmı devrim yapacak Her geleni baba sanır Ekmeğini suya banır Kader kısmet der aldanır Bu halkmı devrim yapacak Oturur otur deyince Eksik değildir beyince Özğürdür ölüm gelince Bu halkmı devrim yapacak Soyguncuda milyon dolar Takmış bu dünyaya yular İstediği yerde sular Bu halkmı devrim yapacak Güvenecek de neyine Yolsuz ışıksız köyüne Hele deyin Hüseyine Bu halkmı devrim yapacak 20/9/2003 Karlslunde/Hüseyin Uçar.

Çiçekdağın çiçek yüzlü yiğidi
Doğru söyler doğru yazar dividi
Bir anıttır Beşikli’nin söğüdü
Gölgesinde nice yolcu dinlenir

O bir ağaç dört bir yana dal salmış
Bilimden bir dolu hakkını almış
Bir göçmen işçidir kuzeyde kalmış
Hayatı her yönlü tartar öğrenir

Yoksulu, fakiri her yerde kollar
Ölçülü biçili gezdiği yollar
Arifin halinden arifler anlar
Saki olur, türkü olur, seslenir

Yıllar olmuş terkeylemiş sılasın
Bozlağa başlarsa okur alasın
Keziban bacıya tatlı belasın
Şahin olur yüksekleri üslenir.

17.6.1997 / Hüseyin Uçar

Birlikte yaşamın yolu yordamı Ciddiye almadın hiç bir çabamı Yanımda görmedim, bir gün babamı Yollar  bana, ben yollara  gurbetim Sen ağlama, ben ağlarım  hasretim. Bu ceza müstehak, hak ettim bunu Ayrılık özlem değişmez konu Vedasız, nidasız çekilmek sonu    Yollar bana, ben yollara gurbetim  Sen ağlama, ben ağlarım hasretim.    Sütten çıkmış kaşık, değil birimiz Yanar dağdan beter oldu yerimiz Ateşe karıştı akar terimiz Yollar bana, ben yollara gurbetim Sen ağlama, ben ağlarım hasretim. Kimseye kalmıyor, yapmacık yurtlar Sağlam yer bırakmaz bitirir kurtlar Küçücük karınca, yaşamı sırtlar Yollar bana, ben yollara gurbetim Sen ağlama, ben ağlarım hasretim. Hayal ettim, yamaç yamaç oturdum Ayrılığı, tüm tenime yatırdım Hançer aldım, yüreğime batırdım Yollar bana, ben yollara gurbetim Sen ağlama, ben ölürüm hasretim.  26/1/2006  Hüseyin Uçar.     

Sevdalı gözle bakışan
Yeni hayata koşuşan
Sevmek insana yakışan
Elele dolaşın canlar.

İnce, narin ve kibarca
Dolu yaşayın kanarca
Sevgi üretin yıllarca
Varınız paylaşın canlar.

Adem’den Havva’dan kalan
Her kalbin kapısın çalan
Paylaştıkça da çoğalan
Sevgiyi paylaşın canlar.

25.12.1998 / Hüseyin Uçar

Ey sevdiğim ne diyeyim ben sana Benim ile yöreceğin gün olsun Yastığa yorgana sarıldım yattım Yarın diye beklediğin dün olsun Gölgen miyim kovaladım tutmadım Yüze dedim gıyabında atmadım Sevgi nedir, şefkat nedir tatmadım Genç yaşında siyah saçın yün olsun Yüreğime akar hüzün pınarı Ne desem, söylesem olmaz yararı Dört mevsim kış yaşar ömrün baharı Yanın, yören, eşin, dostun kin olsun Beş duyun var beşi birden çürüye Cenazeni kurtlar kuşlar sürüye Ne bıraktın Hüseyinden geriye El verdiğin senle birlik sin olsun. 30.12.1996 / Hüseyin Uçar

İnanın ki “Gel!” denirse gelinir
Rızasız lokmayı yemek olmuyor.
Gördüm güzelleri bağrım delinir
Anlamsız sözcüğü demek olmuyor,

Güzel davet etsin öyle varayım
Ne haldadır hallarını sorayım
Razılıkla bir kaç hafta kalayım
Davetsiz sofraya varmak olmuyor.

Çatık kaşlarını çatarsa yazık
Lazım olur elbet kumanya, azık
Şu Çoban yıldızı şu, demir kazık
Bahanesiz halin sormak olmuyor.

Açılmış bahçenin gülüsün desem
Açılan gülleri destursuz dersem
Tek hediyem kalbim, alır mı versem
İlle de zor ile vermak olmuyor.

İstersen Tanrıdan dilekler dile
Yıkılmaz Hüseyin, aşk denen kale
Şarkılar taşıdım bülbülden güle
Boşuna kafasın yormak olmuyor.

04.07.1974 /Hüseyin Uçar

İçim kıpır kıpır
Dokunsam kırılacak anılar
Zalimler sarmış
Sarmaşık gibi bedenime
Hangi kapıyı çalsam kapalı
Hangi yola girsem çıkmaz sokak
Yüreğim yangın yeri
Kanıyor dokunamam
Düşlerim dağcıl
Her taraf karanlık
Görünen
Görünmeyen her şey
Yapışıyor gözlerime
Ağlıyor türküler
Duygular sığ
Yanmış yıkılmış parklar
Konacak dal bulamıyor kuşlar
Ölüm kusuyor namlular
Çekiyor göz yaşları
Pimini bombaların
Ay çekilmiş kabına
Yıldızlar kayıp
Kanıyor dokunamam
Yoksa siz mi götürdünüz
Küvezde ki bebeleri bulutlar
Kanını içiyor
Tas tas
İnsan kılıklı
Faşist vampirler bebelerin
Akıl terketmiş yurdunu
Mantık firarda
İçim kıpır kıpır
Canileri hançerliyor anılar
Kanasın yaram dokunma sakın...

20.02.2009.Karlslunde.Hüseyin Uçar.

Karşılıksız ben severim Gene vahşiyi överim Döner kendimi döverim Sevgi bunun neresinde? Meyvaya durmuş ağaçlar Salkım saçak görün burçlar Çamaşır döver tokaçlar Sevgi onun neresinde? Gerileriz adım adım Döndü geri dünkü kadım İnsan kalmaktır muradım İnsanda her şey yerinde Hüseyin’im çoğul muyum Hara mıyım, ağıl mıyım Çağdışı mı, çağcıl mıyım Sevgi benim nefesimde.                       11.06. 1997 / Hüseyin Uçar