Şiirler

Mateme boğuldu düğün töreni
Sağır dilsiz etti duyup göreni
Davet eylemiştik dostu yareni
Türklerin bacısı Gül’ümüz nerde
Vurulmuş yatıyor hanımlar yerde

Havadan tepeye kurşunlar yağdır
Bre ilkel söyle bu hangi çağdır
Tepe değil kayıp bir koca dağdır
Öğrencisi bekler öğretmen yoktur
Bu göçmen topluma bu acı çoktur

Sormadık kalmadı bu vahşet niye
Haydarcan ağlıyor nerde annem diye
Annesin gönderdik tabutla köye
Başlayan düğünün sevinci nerde
Hanımlar vurulmuş yatıyor yerde

At’ın üstündeydik kuduz daladı
Dile geldi dağlar taşlar ağladı
Düğün mü, matem mi yürek dağladı
O kültür köprüsü Gül’ümüz nerde
Halayları kuran elimiz nerde

Yazmaya günlerdir ellerim varmaz
Şehit mi, kurban mı hiç kimse sormaz
Kişilikler kalır bedenler kalmaz
Hani yirmi yaşlı Fatma’mız nerde
Vurulmuş hanımlar yatıyor yerde

Kolay mıdır haber olduk basına
Kim katılmaz güzel bacım yasına
Arar gözlerimiz olmuş aşina
Levent’in, Bülent’in anası nerde
O gül benzi solmuş yatıyor yerde

Baş sağlığı Battal, Urfalı Mehmet
Düğün halayında koptu kıyamet
Zalim kurşunlarda yok mu merhamet
Önca yaralının acısı nerde
Kanlara belenmiş yatarlar yerde

Ne kaderdir ne de alın yazısı
Sade gösterişte insan bazısı
Kör eder anayı yavru sızısı
O murat almayan Fatma’mız nerde
Anayı babayı gark eder derde...

6.1.1996 / Hüseyin Uçar

Müzeyyen yürümüş değmiş yaşına
Güller takın gerdanına kaşına
Sevği katın ekmeğine aşına
Müzeyyen’im,sefa geldin, hoş geldin.

Bak kurulmuş muhabbetin sofrası
Çağlar sürsün, güzelliğin havası
Bu yürüyüş ailemizin sefası
Müzeyyen’im, sefa geldin, hoş geldin,

Ova  mahsülüyüm, orman yeliyim
Yağmur bulutuyum, duygu seliyim
Dokunmayın bana, bu gün deliyim
Müzeyyen’im sefa geldin, hoş geldin.

Ne kadar içtendir can oğlum elin
Mutluluk getirdi haneye gelin
Sesin kanaryadan, bülbülden dilin
Müzeyyen’im, sefa geldin, hoş geldin.

Bu güzel tabloyu, yüz yıla yayın
Büyüğü, küçüğü, daima sayın
Gönüllere kurduk, köşkün, sarayın
Müzeyyen’im, sefa geldin, hoş geldin.

Oğlumla gelinim, kurulsun başa
Doğum günün kutlu olsun, çok yaşa
Düz olsun yolların dokunma taşa
Müzeyyen’im, sefa geldin, hoş geldin.

28/01/2006 Karlslunde.Hüseyin Uçar.

Ağlayıp sızlama, cananım benim Üzüntü öldürmez, yaran derinler.. Unutmam sevdamı, çürüse tenim Ben yanarım amma, gölgem serinler.. Beni sevmeyene, bir ömür yastım Aşkın ağacına, sazımı astım Bu gün, yarın derken, altmışa bastım Yıllar baskı yapar, sinem iniler.. Yorulmaz ki zaman, zamanı yorsak Bilinmez ki canım, nerede dursak Sorular çoğalır, ömüre sorsak Ne ömür dinler, ne zaman dinler.. Doluşur anılar, belleğimize Hücüma geçerler, yüreğimize Kelepçe vururlar, bileğimize Hüseyin Uçar, vardı desinler... 27.11.2009.Hüseyin Uçar.

Bölmüşsün sen genç ömrümü Söyler misin, necisin sen? Kopardın gonca gülümü Söyler misin, necisin sen? Ahraz mıyım, dönmez dilim İş tutmuyor niçin elim Yaşım yirmi, kambur belim Söyler misin, necisin sen? Suçum nedir tuttun taşa Taşlar yağdı gökten başa Değer misin bu uğraşa Söyler misin, necisin sen? Misafirmiş gençlik çağı Viran şimdi gönül dağı Rüyama düşen kırağı Söyler misin, necisin sen?                            Hüseyin Uçar

Yürü gel kardeşim yoluna devam
Mahşere dek sürer zalimle kavgam
İçmişler suyunu boş durur kovam
Çeşmeler doldurmaz kovamı benim

Sakın atma bu sözümü yabana
Öküz diye beni koşar sabana
Şikayet ediyor Allah babana
Kavganın yaşamın devamı benim

Hüseyin’im bu türkünün yazarı
Her yerde bellidir garip mezarı
Bana değer gözcülerin nazarı
Kimse kovalamaz davamı benim.

10.10.1976 / Hüseyin Uçar

Fidanı yaralarlar
Derdini sıralarlar
Bu dünya nasıl dünya
Yiğidi paralarlar
Yar ey, duy ey, gör ey!

Öfkenin adı baldır
Uyanda başın kaldır
Bu dünya nasıl dünya
Her yana giden yoldur
Yar ey, gör ey, duy ey!

Şu dağlar kesit kesit
Bazan vermiyor geçit
Bu dünya nasıl dünya
Bir şey kalmıyor sabit
Yar ey, gör ey, duy ey!

Sulak toprağın kıraç
Taze kana ihtiyaç
Bu dünya nasıl dünya
Hem gözüm hem gönlüm aç
Yar ey, duy ey, gör ey, gel ey!

 8.8.1984 / Hüseyin Uçar

Gençleşiriz ömrümüzde Yıllar vardır önümüzde Sosyalizim günümüzde Yükseldikçe yükseliyor Emperyalist evresi dar Sıkıştıkça verir karar Reforumu kime yarar Emek her an yüceliyor Geriniyor başı tutan Elsırtından yiyip yatan Sade senin sanma vatan Vurgunları inceliyor. 08/08/1978 Hüseyin Uçar.

Kimliksiz bir, Dede gelmiş
Dede değil bir muhbiran
Kendinden gayriyi silmiş
Yalana, kılıf uyduran...

Ummanda görmez denizi
Kayıp etmiş, yolu izi
Kapı kullar, dizi dizi
Düşü, düşleri donduran...

Sadece hayal görüyor
Başına çorap örüyor
Özüne kara sürüyor
Kendi, ayağın kaydıran...

İzzetullahtan, el almış
Kavganın kapısın çalmış
Sözleri havada kalmış
Gece, gündüzü saydıran...

Cem evine mescit sokar
Kültürün, kimliğin yakar
Güdülmezse, yalnız korkar
Sözü, bozkırı andıran...

Saptırıyor felsefemi
Bu kültür size kölemi
Yezide benzer söylemi
Halkı yalanla kandıran...

Yüz yıllardır asimile
Artık tarih gelir dile
Ders olmamış, Sivas bile
Atasını, dolandıran...

Doktor dağlama yaremi
Zaten yaktılar sinemi
Yaralıyor her eylemi
Taşatan sana saldıran...
23.01.2009.KBN.Hüseyin Uçar.

Verelim el ele
Yok edelim çaresizliği
Doğururken ölmesin
Analarımız
Bacılarımız
Yepyeni hayatlar sunarken bize
Al beni kanatlarına güzelim
Dolaşalım atlasında şiirin
Göz kırpsın dalda yaprak
Tohuma duran toprak
Oğlum ol
Kızım ol
Yarim ol
Sana söz veriyorum
Unutacağım kötü huylarımı





21.4.1998 / Hüseyin Uçar

Kırılan ağacı sardıramazsın Kimselere kıyıp kırdıramazsın Bu kadar yükü kaldıramazsın İnsan kalmak, kolay degil canlarım... Her olur olmaza, sevilemezsin Yerine övünür, övünemezsin Her rüzğar önünde eğilemezsin İnsan kalmak, kolay degil canlarım... Bir bilen olursa, dillerim susar Kükremiş yanardağ, alevler kusar Farkında olmazsın, dünyanı sarsar İnsan kalmak, kolay degil canlarım... İhtiyacım vardır, aklı evele Hayali unutup, tutsak elele Nolursun ozanım,  gel dokun tele İnsan kalmak, kolay degil canlarım... Bazan önleyemem, sabırlar taşar Nasıl yaptığına, kendide şaşar Koşullar ne ise, benimser yaşar İnsan kalmak, kolay değil canlarım... 20/04/2010.Bağ evi.Hüseyin Uçar.