Şiirler

Dağlar yeşillendi bahar erişti Ne beklersin kumru dillim dön geri Aşkın ile kalbim kavruldu pişti Ne beklersin kumru dillim dön geri Hastaya gerekli tedavi acil Bir fayda vermedi Kuran’la İncil Havadan civadan bastılar sicil Ne beklersin kumru dillim dön geri Dizseler kurşuna inanan ölmez Sadece cesetler göç eder gelmez Kamilin halini cahiller bilmez Ne beklersin kumru dillim dön geri.    9.8.1976 / Hüseyin Uçar

Baharda doğanın, renğine döndüm Akşam aç yatarken, zenğine döndüm Derya kucakladı, enğine döndüm Okyanus içinde, ada gibiyim Gencecik gönülde, sevda gibiyim... Her gün saat gibi, kurdular beni Ummanlar içine, koydular beni Sağımdan solumdan, oydular beni Okyanus içinde, ada gibiyim Gencecik gönülde, sevda gibiyim... Düşe kalka derken, buldum altmışı Üstüme yıkılır, dağların kışı Kimse yenemedi, aldım yarışı Okyanus içinde, ada gibiyim Gencecik gönülde, sevda gibiyim... Arzular belirler, sözü sohbeti İstesemde yıkamadım gurbeti Acılardan Taşatanın şerbeti Okyanus içinde, ada gibiyim Gencecik gönülde, sevda gibiyim.. 15/08/2010.Bağevi.Hüseyin Uçar.

Oğlum değmiş üç yaşına El sallıyor gardaşına Eğitimin telaşına Katılda gel büyü oğlum, Hanemizin beyi oğlum. Neşemize kattın neşe Başlıyor Eren kreşe Gönüller kalpler birleşe Katılda gel büyü oğlum, Hanemizin beyi oğlum. Yüreğimde adın on bin Biri Eren, bini Enğin Sevda dünyan olsun zenğin Katılda gel büyü oğlum, Hanemizin beyi oğlum. Deli kanlım sünet yakın Kimseye benzeme sakın Herkeslerden olsun farkın Katılda gel büyü oğlum, Hanemizin beyi oğlum. Çağlar yaslanır asıra Adın yazdım her satıra Bu kitap benden hatıra Okuda gel büyü oğlum, Hanemizin beyi oğlum. 25/04/2007 Karlslunde.               Hüseyin Uçar.

Büyütür beslersin saldırır sana Sığmıyor nefreti iki cihana Alda kurtar beni  tabiat  Ana Geceler kıl köprü gündüz cehennem Kendin bilmezlere hedef bu sinem. Ruhunun zehrini savurur yüze İki düşman gibi gelmek gözgöze Irmak olsam ulaşamam denize Geceler kıl köprü, gündüz cehennem Kendin bilmezlere hedef bu sinem. Ne eylesek ne söylesek yetmiyor Baş kaldırmış silahlanmış gitmiyor Neyi eksem bu ovada bitmiyor Geceler kıl köprü, gündüz cehennem Kendin bilmezlere hedef bu sinem. Canım dedim adım verdim adına Bir zamanlar doyamazken tadına Attı beni karlı dağlar ardına Geceler kıl köprü, gündüz cehennem Kendin bilmezlere hedef bu sinem. Yön levhası gibi kaldım revanşta Silahmıyım mermimiyim savaşta Beni sorğularlar neden ilk başta Geceler kıl köprü, gündüz cehennem Kendin bilmezlere hedef bu sinem... 15/02/2005 Karlslunde./Hüseyin Uçar.

Aldırma uzaga düşsede yolun Çiçege borcu var elbette balın Dar günde, sevene muştular salın Ferhatı şirinle görmeden geçme. Görünüş farklı olur arama kusur Kiminde halı var kiminde hasır Karşılıksız verir elleri nasır Yıkık duvarların örmeden geçme. İnişe benzemez yolun yokuşu Ömüre şifadır, aşkın nakışı Her kuşa farklıdır, gülün kokuşu Bülbüle aslını, vermeden geçme. Sevği nedir diye otur sorgula Dogruyu yanlışı birbir algıla Haksızı af  etme orda yargıla Nolur Taşatana gülmeden geçme. Hüseyin Uçar. 29/6/2004 Didim.

Zaman acımasız, durmaz halınca Surlar örür, aramıza kalınca Gömlekmi giyindin, boylu boyunca Toprak sana, sen toprağa yakışman Bitti artık, kimselerle takışman... Herkes kendisini, haklı görüyor Nere gitse, o ortamı geriyor Ovalar tükendi, dağı sürüyor Mezar sana, sen mezara yakışman Hayal oldu, sevdalıca bakışman... Bize öğrettiğin, hayat dersidir Duyduklarım,rüzğarların sesidir Alnında ki yazı, neyin nesidir Ağıt sana, sen ağıta yakışman Anam senle, sen anamla tartışman... Zaman dolmuş, güzel ömür yorulmuş Soframıza, anıların kurulmuş Taşatanım, can evinden vurulmuş Hiçlik sana, sen hiçliğe yakışman Kimse senle, sen kimseyle atışman... 16-09-2008.Germencik.Hüseyin Uçar.

Mağranın önünde arabam durdu Anılar depreşti, sorular sordu Yeşil alan olmuş ısağın yurdu Gözlerim arıyor nerdesin  Ünkap Davullar vuruyor nerdesin Ünkap. Bilenler biliyor yazı yabanı O yeşil alanın kaya tabanı Isağın yurdunda kesek kurbanı Bitkiler kokuyor, nerdesin Ünkap Kale bize doğru akıyor Ünkap. Bir taş attım kayıp, dipsiz kuyuya Düşüşmeden daldım derin uykuya Benim eksiklerim, gelmez sayıya Ağaçlar Mağrada büyüyor Ünkap Bulutlar, yıldızlar, görüyor Ünkap. Mağra dillensede sohbete dursak Isagın hatırın onlardan sorsak Kavurğa hediği, istiyor kursak Anılar yerinde duruyor Ünkap Bana ne sorular, soruyor Ünkap. Hüzünler bastıda, anı depreşti O güzel görünüm, dertlerim deşti Yüreğim fırında, kavruldu pişti Gönül hep güzeli arıyor Ünkap Acılar taptaze duruyor Ünkap. Bitmiyor yolculuk, bitmiyor sancı Kendi dünyamıza olduk yabancı Herkesin kendine, elbet inancı Gönül ne hayaller kuruyor Ünkap Hüzün Taşatanı, boğuyor Ünkap 5-5-2008 Kuşsaray.Hüseyin Uçar.

‘’ Hastanede’’ Esme deli deli rüzğar Güneşimi kurutursun Yürekte deprem öncesi Herbir şeyin tadı buruk Kışın bile geçer kurak Neden beni avutursun Esme deli deli rüzğar Dönme bana çöl olarak. Sökme kökü kırma beli Ne dal kaldı nede yaprak Çok insafsız davranırsın Denizler içimde kurak Kavurduğun kimin eli Esme deli deli rüzğar Dönme bana çöl olarak. Sağıl bulut yıkıl dağlar Anam gizli gizli ağlar Yaban eller zalım gurbet Dost düşmanın belli değil Nere gidek nerde durak Gemi hazır kaptan kayıp İniliyor koca çınar Esme deli deli rüzğar Dönme bana çöl olarak. Günden güne yüküm artar Can canandan ayrılamaz Bakış donar yürek kanar Ne ses veren ne paylaşan Bu ne cürret yıkıl ulak Saldırıyı yenileme Koyma boynumuzu bükük Esme deli deli rüzğar Dönme bana çöl olarak. 13/12/2005 Roskılde. Hüseyin Uçar.

Ey sevdiğim, niçin saçların yolar Doldurmaz gönlümü, şu akan sular Irmaklar tükenir, gölleri ular Bu gönüle, zincir vurmak mümkün mü? Aktı sular aktı, indi derine Beni bıraktılar, kendi yerine Sonunda karıştı alın terine Bu gönüle, ferman yazmak mümkün mü? Ferhat olur, alır yürür gürzünü Her konumda elbet, tutar sözünü Kimseler süremez, onun izini Bu gönülde, hava bozmak mümkün mü? Taşatanım sözüm, geçmez gönüle Kızdırmadan onu, özürler dile Gök yüzünde bile, kurur defile Bu gönülle bile, tozmak mümkün mü? 25/03/2010.Bağ evi.Hüseyin Uçar.