Hüseyin Uçar Posts

Bırakın beni gideyim
Dost bekliyor hasta, yorgun
Gözü yaşlı boynu bükük
Dost bekliyor benzi solgun

Doğadandır dal yaprağım
Kışa benziyor kurağım
Barınacak yok toprağım
Dost bekliyor bize kırgın

İnsanlık pula satılmaz
Bilmeyen söze katılmaz
Yalan ile aldatılmaz
Dost bekliyor bize dargın

Çalışan haktan ıramaz
Çıkıp suçsuzu kıramaz
Hüseyin’i zor yoramaz
Dost bekliyor bizi olgun.

 19.11.1975 / Hüseyin Uçar

Eli bağlı bir köşede bağlandım
Mecnun gibi diyar diyar dolandım
Mekik gibi dolanarak sağlandım
Varlığım filime al da geleyim

Kılı kırmaz idim tele dolandım
Oyuna gelmezdim yele dolandım
Bir Kerem misali güle dolandım
Yolumu ilime al da geleyim

Ben senin sevdandan gıda alırım
Ruha döner deryalara dalarım
İstersen bir ömür sende kalırım
Dilimi diline al da geleyim

Hüseyin veririm dosta canımı
Mervanın dölünde koyma kanımı
Kahpe, kalleş sarmış dört bir yanımı
Elimi eline al da geleyim.

16.5.1975 / Hüseyin Uçar

Ne kazandım, ne yitirdim sormayın
Açlık geçim sade, yıktı zam bizi
Dile destan olduk, kahpe dünyada
Korku geçim sade, yaktı zam bizi.

Kurbanlar olayım, açma derdimi
Dokunmayın bulam, kendi kendimi
Tamir etsem tutmaz, uçuk bendimi
Korku geçim sade, sıktı zam bizi.

Unuttum anamın, tatlı dilini
Öpemedim, bayramlarda elini
Aşıp varsam, bir gün sıklık belini
Gurbetin seline, kattı zam bizi.

 17.10.1975 / Hüseyin Uçar

Çiçeklerin demetlemiş
Bir derde binin eklemiş
Kendi kendini teklemiş
Mecnun, Kerem, yol misali

Dedim gireyim bağına
Düştün artık tuzağıma
Bir eğildi  kulağıma
Sevdalarım sel misali

Ya al, ya gel geze geze
Yakar aşkın döndü köze
Oldum işte bir geveze
Ben bir bülbül gül misali

Kirpiklerin ok eyledin
Yeter artık çok eyledin
Açlıgımı ok eyledin
Zenğin gönlüm göl misali.

15.4.1975 / Hüseyin Uçar

Duman çökmüş bizim eller bulunmaz
Eylen gönül eylen halım kalmadı
Bilirim aşığa yollar sorulmaz
Daha tutunacak dalım kalmadı.

Özün ile sözün neden bir olmaz
Bu dünya fanidir kimseye kalmaz
Kalsan dışarıda kimseler almaz
Yakmaya kömürüm, çalım kalmadı.

Sürürsün peşinde nasıl oluyor
Bahçende açılan güller soluyor
Şuursuz davranış aklım alıyor
Giyindim karayı alım kalmadı.

Daha üstelersin güzele koşam
Takatsizken gene dağları aşam
Alt eylemiş beni insafsız yaşam
Çalıp çağıracak dilim kalmadı.

Hüseyin durmadan kendini arar
Gam, keder, yoksulluk bacayı sarar
Anladım ki dünya herkesi yorar
Daha yürüyecek yolum kalmadı.

16.1.1975 / Hüseyin Uçar

Sahtekâr elinden bade içilmez
Hayat köprüsünden böyle geçilmez
Güzele, doğruya paha biçilmez
Hak bildiğim yolda çeker giderim

Yalan mı söyledim kime ne ettim
Bir mahsulüm dostun bağında yettim
İnsani duyguyla beraber gittim
İsmim dilden dile eker giderim

İnsanoğlu çiğ süt emmiş memeden
Gelenler gidiyor bir gün görmeden
İşkence yapılır nedir demeden
Ben kendi ömrümü söker giderim

Kötülük düşünmem asla bir kula
Sığındım kuş gibi bir kuru dala
Cümlemiz yolcuyuz meçhul bir yola
Bilincim geriye döker giderim

Vefasız dostunan yola çıkılmaz
Dünya lezzetlidir asla bıkılmaz
Hüseyin yalan’la nara yakılmaz
İnsanlık fidesin diker giderim.

 2.4.1975 / Hüseyin Uçar

Birlik halkım apar topar
Gerçekçi gerçeğe tapar
Yüreğinden birlik kopar
Yaklaşıyor hesap günü

Göz açtırmaz katillere
Türküler düşer dillere
Emperyalizmi yerlere
Yaklaşıyor hesap günü

Ders alacak geçmişinden
Kemer takar ibrişimden
Tanır beni gelişimden
Yaklaşıyor hesap günü

Yalvarmayıp yalvartacak
Faşizmi yurttan atacak
Kin nefreti kurutacak
Yaklaşıyor hesap günü

İsmim gibi ismi vardır
Zulmedeni o yalvartır
Hüseyin’le bir karardır
Yaklaşıyor hesap günü.

3.2.1975 / Hüseyin Uçar

Anlatam özlemim insanoğluna
Dogruya uzanan yolu severim
Zararda dolaşan gölgeyi değil
Yetime uzanan eli severim

Fidan yetiştiren veciz kolları
Dosta doğru giden aydın yolları
Birlikte yenilen dünya malları
Gerçeği konuşan dili severim

Al diye haykıran ağaç tacını
Severek doyuran canlı acını
Kan vadisin süsler nar ağacını
Bülbülü güldüren gülü severim

İnsanı kırmayan, insanı sayan
Özellik duygusu dillere ayan
Nazlımı koruyup zalıma kıyan
Yağmuru getiren yeli severim

Hüseyin’im geldim ama giderim
Ayrımlı dünyayı bilmem n’iderim
Gün olur dağılır gamım, kederim
Zararsız çağlayan seli severim.

3.6.1975 / Hüseyin Uçar

Uzayan yolları çekip kısaltsam
Kantar olup dünya bir seni tartsam
Dolaşım alanın biraz daraltsam
Koca dünya gelinliğin bozar mı

Temeli bilinmez asırlar atmış
Nice hükümdarlar eren ağlatmış
Toz edip hepsini mideye atmış
Günden güne daha beter azar mı

Git gide gençleşir yerde, fezada
Bir ismi duyulmaz onun kazada
Hiç yanılmıyor kurduğu ağda
Not edip yediğin tarih yazar mı

Nedendir Hüseyin boynunu burun
Bilmem bu düğümü kimlere sorun
Boşuna üzülüp kafayı yorun
Duyarsa çattığım bana kızar mı?

 7.6.1975 / Hüseyin Uçar

Gene zam istiyor karnı büyükler
Seni beni soran olmaz Mehmedim
Açlıktan çektiği nice masumun
Seni beni soran olmaz Mehmedim

Vuranlar vuruyor yurdun varını
Unutmuş haysiyet, şeref, arını
Düşünüyor sade kendi kårını
Seni beni soran olmaz Mehmedim

Sahipsiz sürüyüz varımız elin
Yalan isem eğer kesilsin dilim
Görmedik faydasın ırmağın, selin
Seni beni soran olmaz Mehmedim

Birbirini suçlar beyler yorulmaz
Ne yapsalar yaptıkları sorulmaz
Büyük Türkiyemiz lafla kurulmaz
Seni beni soran olmaz Mehmedim

Zam gelir her şeye cana kıymaya
Katilsiz katillik başlar doymaya
Devam eder insanlığı soymaya
Seni beni soran olmaz Mehmedim

Ölen yiğitlerin katili kayıp
Karalı günleri gideni sayıp
Ayıp be efendim kıymak çok ayıp
Seni beni soran olmaz Mehmedim.

 15.8.1975 / Hüseyin Uçar

Körpe kuzu anasından ayrılmaz
Ayrılırsa kurda kuşa yem olur
Aşığa elbet hudut sorulmaz
Sorulursa sohbet ile dem olur

Azrail’le elbet yapılmaz koşu
Doldur desen dahi doldurmaz boşu
Uyur iken uyarırsan sarhoşu
Aslanın ağzında dizgin gem olur

İnsanlar yarına bakar umutlu
Baş başa birlikte ne kadar mutlu
Girmezse araya bir ağzı kurtlu
Sevgi, saygı anlayışla cem olur.

 27.5.1975 / Hüseyin Uçar

Söz çıkıyor boğum boğum
Geçti gitti gençlik çağım
Talandır gönülde bağım
Diller merhametsiz çatar

Düz oluyor dağla bayır
Çimen verir sulak çayır
Haksızlığa beyler hayır
Seller merhametsiz katar

Hiç yerine koyulmadım
İçtim içtim ayılmadım
Neden insan sayılmadım
Ecel merhametsiz yutar.

14.5.1975 / Hüseyin Uçar

Gelen gider, konan göçer
Ömür, mahsulünü biçer
Kara gündür, gelir geçer
Gel birlik, olalım gardaş.

Günden güne, artar zulüm
Zaten bizde,, hayat malum
Kesmeden yolumuz ölüm
Gel birlik, olalım gardaş.

Kazananlar, giyen ayrı
Hayat çekilmiyor gayrı
Tanıyalım, şeri, hayrı
Gel birlik, olalım gardaş.

Gözetmezsin çıkarını
Düşünmezsin yararını
Gel kendin ver kararını
Gel birlik olalım gardaş..

 22.3.1975 / Hüseyin Uçar

Nice suçsuzlar suçlu sanılmış
Zulmün zincirine sarılır gider
Yıllar sonra Pir Sultan’ım anılmış
Saygıyla kavgası anılır gider

Kimi ünden olur, kimisi candan
Yalanın binası kurulur yandan
Sokaklar sel oldu geçilmez kandan
Nice koç yiğitler vurulur gider

Zulüm olur, sitem olur zatına
Yükselir ulaşır arşın katına
Cana kıymak gidiyormuş tadına
Kardeş kardeşine kırılır gider

Hüseyin gerçeği siler mi gözden
Yalanla planla düşer mi yüzden
Yüzyıllar usandı vahşiler sizden
Gün olur yaralar sarılır gider.

8.6.1975 / Hüseyin Uçar

Korkma çatık kaşlım güneş doğuyor
O karanlık zındanları kovuyor
Olumsuz buhranlar beni boğuyor
Al beni bağrına sar Anadolum

Soğuk suyun bin bir çeşit neşenle
Yaban meyvaları eğri meşenle
Zevkin tadılıyor her bir köşenle
Al beni bağrına sar Anadolum

Aşağı inerim ovalar, bağlar
Yükseğe çıkarım heybetli dağlar
Irmaklar göksünde ne hazin çağlar
Al beni bağrına sar Anadolum

Anadolum her köşenden geçilmez
Tabiatın birbirinden seçilmez
İnan değerine paha biçilmez
Al beni bağrına sar Anadolum

Yemin verdim öleceğim uğruna
Destanlar yazayım kalsın yarına
En nihayet saracaksın bağrına
Al beni bağrına sar Anadolum.

 11.6.1975 / Hüseyin Uçar

Zaman bu dünyayı yutar
Mevsim mahsulünü budar
Beşikten mezara kadar
Konup göçen, yolcuyum ben

Başlamışım okullara
Meyve yük olmaz dallara
Hedef özlenen yollara
Konup göçen, yolcuyum ben

Yok içimde kin ve nefret
Dosta selamımı ilet
Bir bilirim sen bin öğret
Konup göçen, yolcuyum ben

Yanakta açmış gülleri
Mecnuna sorun çölleri
Leyla’nın susmuş dilleri
Konup göçen, yolcuyum ben

Sadece zevke dalınmaz
Yoksulun hakkı alınmaz
İnsanlık gibi bulunmaz
Konup göçen, yolcuyum ben

Çalışan hakka yaranır
Tembel her yerde kınanır
Buğdayın özü aranır
Konup göçen, yolcuyum ben

Uçar insanlığa yönel
Teknikerler yarsın tünel
Konmuş yasa, konmuş genel
Konup göçen, yolcuyum ben.

15.2.1975 / Hüseyin Uçar

Köle gibi yaşar, Sümbül gelinler
Petekler işleyen, bal yapan arı.
Tükenmek bilmiyor vay kara günler
Petekler işleyen, bal yapan arı.

Mahsullenmiş bağın yeşil yaprağı
Sarıp sarmalamış küçük kundağı
Çapasıyla karıştırır toprağı
Petekler işleyen, bal yapan arı.

Eksede görmüyor o biçmesini
Severek izliyor dert deşmesini
Arzuluyor çölden yol geçmesini
Petekler işleyen, bal yapan arı.

Çok düşkündür belli olur saksıya
Almış hayatını asmış askıya
Zoraki boynunu eğer baskıya
Petekler işleyen, bal yapan arı.

Paylaşıyor kahırını kuzuyla
Bir şansı var ise o da yazıyla
Hüseyin iniler garip sazıyla
Petekler işleyen, bal yapan arı.

 9.2.1975 / Hüseyin Uçar

Nedir bu efendim nedir bu kıyım
Yaratan, yürüten üç beş kişi mi
Nedir bu sömürü nedir bu doyum
Yaratan, yürüten üç beş kişi mi

Varlığı, doğuşu hepisi aynı
Usandım bu derrtten billahi gayri
Bir tane inancı, görüşü aynı
Yaratan, yürüten üç beş kişi mi

El vicdana varmaz dar gün ötesi
Ocağında tezek, duman tütesi
Nasıl atmaz Hüseyin’in tepesi
Yaratan, yürüten üç beş kişi mi?

 28.5.1975 / Hüseyin Uçar

Bekliyor yurdumun, cennet kucağı
Haykıra haykıra ağlasam azdır
Bin bir dona sokmuş kenti bucağı
Elimi kolumu bağlasam azdır

Aşkıyla kavurdu, yara sinemi
Benim ömrüm gurbetlerde köle mi
Kırlarına sürsem siyah yelemi
Bahar seli gibi çağlasam azdır

O benim ruhumun Yaşam kaynağı
Aşıkların artık olmaz durağı
Kalktı şu an gönlümde ki kırağı
Bir baştan bir başa boylasam azdır

Ulaşıp yaşasam güzel ahengi
Hüseyin bulunmaz yurdumun dengi
Değişti baharla evrenin rengi
Bin söyledim daha söylesem azdır.

7.4.1975 / Hüseyin Uçar

Nesini anlatam garip halimin
Okyanus misali dalgalı gönül
Bazan hırçın olur bazan da kuzu
Lokma lokma zincir halkalı gönül

Nasıl ulaşayım uçan insana
Batar vapur kapılırım hüsrana
Bir belirli misal küçük kıssana
Çamur yollarıyla kavgalı gönül

Gülmekle tadılmaz dünyanın tadı
Fetva verir günah o nurdur kadı
Uzayın fethiyle almış muradı
Günahla ayıpla damgalı gönül

Nehir çağlar besin alır dağlardan
Göz atarak geçin giden çağlardan
Kurtuldu insanlık nice ağlardan
Doğanın, insanın mangalı gönül.

8.7.1975 / Hüseyin Uçar

Üzülenler ah edenler
Yeri göğü yolar gider
Gerçekçi gerçeğe yar’se
Hak yerini bulur gider

Sıkıla sıkıla zorla
Yanmış bağrım yanmış korla
Kanun, savcı karakolla
Ömür böyle dolur gider

Özüm haktan ayrılır mı
Suçlu olan kayrılır mı
Kılıç kından sıyrılır mı
Kılıfında kalır gider

Hüseyin ahla yorulmuş
Suçsuzun gözü oyulmuş
Yılmamış yola koyulmuş
Haktan yana olur gider.

 11.8.1075 / Hüseyin Uçar

Eser bad-i saba eser serinden
Bir nefes aldırdı bana derinden
Aklımı oynattı aldı yerinden
Sanki benim bir ettiğim var gibi

Toplanmış sinemin sızısı çıkmaz
Bir benim yokluğum dünyayı yıkmaz
Ölür gönül gene kavgadan bıkmaz
Sanki benim bir ettiğim var gibi

Yoksul baca mıyım hafif tüterim
Yuvasız kuş gibi garip öterim
Ferhat’tan, Şirin’den daha beterim
Sanki benim bir ettiğim var gibi

Göğünür yüreğim nemli ot gibi
Kazınıyor midem azgın at gibi
Yakınım yaranım tıpkı yat gibi
Sanki benim bir ettiğim var gibi.

 3.6.1975 / Hüseyin Uçar

Unutulmaz dostun acı sillesi
Güvenilen dağ’a kar yağmış gibi
Dolu olsa bile gönül filesi
Güvenilen bağ’a zar yağmış gibi

Seversin seversin sevenin olmaz
Ağlarsın ağlarsın kara gün dolmaz
Zenginin dört mevsim çiçeği solmaz
Neye elin atsa var yağmış gibi

Bir ömür içtiğim pınar suyudur
Güvenme Hüseyin insan huyudur
İnsanoğlu akıl almaz kuyudur
Güvenilen çağ’a zor  yağmış gibi.

25.11.1975 / Hüseyin Uçar

Kendimi zincire vurdum
Gurbet ele yuva kurdum
Hayal hayal baba yurdum
Andıkça ağlarım gurbet

Havalar niçin bulanık
Kim uyuyor kim uyanık
Ötme bülbül bağrım yanık
Andıkça ağlarım gurbet

Yokluk çevirmiş yolumu
Yadlar sarmış sağ solumu
Özledim kızım, oğlumu
Andıkça ağlarım gurbet

Şu gönlümün ağacıdır
Yurdum başımın tacıdır
Hüseyin’in ilacıdır
Andıkça ağlarım gurbet.

18.4.1975 / Hüseyin Uçar

Nesini söyleyim gelen yarının
Ertesi sabaha eremem belki
Balı peteklerde kalmaz arının
Yarana yoldaşa veremem belki

Nere varsam kimselere sığamam
Güneş olsam hiç kendime doğamam
Yağmur olsam kurak yere yağamam
Gonca güllerimi deremem belki

Yaşım geldi yirmi beşe dayandı
Hayallerim bile üryan püryandı
Yüzümü görenler ihtiyar sandı
Yattığım yatağım seremem belki

Hüseyin üzülme unut uzağı
Hayat kurmuş sana acı tuzağı
Son çıkışlar, taşırmıştır bardağı
O emlik kuzumu göremem belki.

 19.7.1975 / Hüseyin Uçar

Ne desem, söylesem gönül virane
Bülbül gibi nara yakar sevgili
Ben ağlar, yanarım aşkın çölünde
Gene yad ellere bakar sevgili

Sözü, muhabbeti verelim dile
Benzettim dilini öten bülbüle
Boşalmaz kadehim, doludur çile
Sel olup kalbime akar sevgili.

Şu gençlik çağımın tek tren hattı
Aşkıyla gönlümde neler yarattı
O bir Şirin, Hüseyin’im Ferhat’tı
Türkülerde hala yaşar sevgili.

17.07.1975 / Hüseyin Uçar

Ne desem, söylesem gönül virane
Bülbül gibi nara yakar sevgili
Ben ağlar, yanarım aşkın çölünde
Gene yad ellere bakar sevgili

Sözü, muhabbeti verelim dile
Benzettim dilini öten bülbüle
Boşalmaz kadehim, doludur çile
Sel olup kalbime akar sevgili.

Şu gençlik çağımın tek tren hattı
Aşkıyla gönlümde neler yarattı
O bir Şirin, Hüseyin’im Ferhat’tı
Türkülerde hala yaşar sevgili.

17.07.1975 / Hüseyin Uçar

Okuyayım diye, aldım derğimi
Açtım pazarımı, serdim serğimi
Hazırladım okum, aldım gerğimi
İnsan kılıgında, çok hayvan gördüm.

İnankicananιmgünbenimgünümY
ayιldι dünyaya başarιm ünüm
Coşarιm çağlarιm milli düğünüm
Gelecekte final, bize yakιşιr.

Göklere yüceldi şu İlhan Mansιz
Nefesleri kestik izledik cansιz
Ayağa kaldιrdι dünyayι ansιz
Bundan böyle, final bize yakιşιr.

Diz çöktü önünde Japonya, Kore
Dolaştιk sahayι hep kare kare
Japonya nerede, Türkiye nere
Bundan böyle, final bize yakιşιr.

Okyanus ummana attιk ağlarι
Düz oldu eridi o buz dağlarι
Tarih yazdιk değiştirdik çağlarι
Bundan böyle, final bize yakιşιr.

Görün canlar kara yιlan
Aramιzda dolanιyor
Nerde soğuk yüzün görsem
Anιlarιm canlanιyor.

Sanki karlarιn beyazι
Olmuş ömrümün ayazι
Alnιmdaki kara yazι
Her olayda aklanιyor.

Yalan dolan her yιl başta
Zehir oldu suda aşta
Cellat iken her savaşta
Gölge görse saklanιyor.

Soluyoruz yudum yudum
Ne söylese hep uyudum
Neden böyle üzgün yurdum
Tüm haksιzlar haklanιyor.

Tomurcukken soluyoruz
Sesin duysak doluyoruz
Saçιmιzι yoluyoruz
Yavru ceylan oklanιyor.

15.05.2002, Hundige-Hüseyin UÇAR

Bakta gör
Diyor  duygularım
Nasıl akar
Nasıl yakar
Nereye koşar
Kime nasıl bakar
O eski
Kulagı kesik
Hem karşı çıkar
Hemi her gün
Doğum günü kutlar
Soru soran gördümü
Sakalını sıvazlar
Sofrada bir
Kuş sütü eksik
Ah can
Nerede o eski mertlikler
Yerinde yeller esiyor
Köroğluyla birlikte
Geçmiş gitmiş
Bunun adıda özğürlük
Yeni yaşam
Evine girerler bilemezsin
Ve hatta
Gönlüne
Kalbine
Akarlar göremezsin
Onlar iki yüzlüdür
Anında onları çözemezsin
Bizim türkümüzü söylerler
Biz gibi inanamazsın
Bizim şiirlerimizi okurlar
Bizim gibi uyanamazsın

Edilir mi yaşam alay konusu
Bellekte bιraktιn ahret sorusu
Üzdü bizi seçeneğin doğrusu
Kalemi kaldιrmaz oldu bileğim
Kιrk yerinden hançerlendi yüreğim.

Yaşattιn bizlere acι yιlbaşι
Küçük yavrularιn yιkιldι kaşι
Mateme boğdun bacι kardaşι
Kalemi kadιrmaz oldu bileğim
Kιrk yerinden hançerlendi yüreğim.

Geride kalana sabιr metanet
Bu nasιl yazgιdιr kime ihanet
Genç yaşta kendine kιydιn muhanet
Kalemi kaldιrmaz oldu bileğim
Kırk yerinden hançerlendi yüreğim.

Akşam oldu, gölge düştü, ovaya
Nazlandıkça, ova girdi, havaya
Zifaf yaklaşırken, durdu, duaya
Ova, çırıl çıblak, sevdalı  bülbül.

Sen gidince, sensiz kaldım, sevdigim
Senle kovanlarda baldım sevdigim
Senli rüyalara daldım sevdigim
Oğul verdin, kızlar verdin, sevdigim
Kaldıralım, gönüllerin perdesin.

Benim öyle
Büyük
Bir hazinem var
Karşılığı bulunmaz
O yaratandır alınmaz
Yüce’mi yüce
Engin’mi engin
Büyüten
Yürüten
Karşılıksız seven
İncitsende
İncitmeyen 
Öven
Tepeden tırnağa güven
Neslim ona bebe
O neslime gebe
Asıl adı
Ana
Asil adı yar
Biri can
Birisi canan
Akıl aldığımız
Akil bildiğimiz
Yaşam okulumuz
Onun yeri dolmaz
Onun gibi yar olmaz..

Tüp bana bakarken, etrafa baktım
Ocağı değilde, yüreğim yaktım
Kadere kısmete, kafayı taktım
Ne yana baksam, hüzün içinde
Dün gördüğüm, bugün başka biçimde.

Karga burun, herbirşeye banıyor
Sevdalanmış, alev alev yanıyor
Kendisini, vazgeçilmez sanıyor
Dengeler kuracak, mantık üretmez
Ben katran oldum, o çalma pekmez.

O bakmaya doyamadığım
Gözlerini arıyor
Gözlerim
Nerdesin?
Nefesinden
Nefes
Teninden
Ten
Kattığından beri
Yarınlarıma
Yavrumuz
Yavrularımız
Her yerde izlerin
Bitmedi sözlerim
Erenler
Ve onun peşinden
Gelenler
Geleceğimiz
Yarınlarımız
Bizim…..

Yürekte kocaman yerin
Aksιn dünya aksιn terin
Kovalar yιllar birbirin
Barιş, huzur bekliyorum.

Dolandιrdιn dağι taşι
Eğdin eğilmeyen başι
Bu savaş neyin savaşι
Savaşlarι kιnιyorum.

Selâm bizden dosta, eşe
Yüreklere dolsun neşe
Yüzünüz benzer güneşe
Siz cansιnιz biliyorum.

Adιn olsun secerede
Ses yükselsin yer kürede
Hani umutlar nerede
Bekle özlem geliyorum.

Mutlu yιllar üç kelime
Özellikle gençlerime
Onlar dolacak yerime
Mutlu yιllar diliyorum.

31.12.2002_____Hüseyin UÇAR

Beş sene dediler otuz beş oldu
Bu ayrιlιk ölümlere eş oldu
Artιk kavuşmamιz hayal düş oldu
Kerem’le Aslι’ya benzedi kader
Bitti umutlarιm, bekleme peder.

Kimi yanar ağlar, kimi unuttu
Bu gün yarιn diye hayat uyuttu
Kimimiz tarihin elinden tuttu
Kerem’le Aslι’ya benzedi kader
Bitti umutlarιm, bekleme peder.

Yazdιğιm mektuplar geriye döner
Toprak olur beden bu alev söner
Hangi göç güçlü ki tarihi yerer
Kerem’le Aslι’ya benzedi kader
Bitti umutlarιm, bekleme peder.

Ne duygudan anlar , ne çalar sazι
Biz unuttuk inan nazι niyazι
Hürmet, muhabbetle hatιrlan bazι
Kerem’le Aslι’ya benzedi kader
Bitti umutlarιm, bekleme peder.

10.10.2002____Hüseyin UÇAR

Denizde balık
Gökte güneş
Tarlada sen
Bağda ben
Küçükler oyunda
Çocuklar okulda
Herkese sağlık
Sığırtmaç sığırla
Köylü köyüyle
Şehirli
Şehirde
İşçiler işte
İşsizler  kahvede
Bense hüzün sağınağı
Altındayım
Hangi toprağa
Neyi eksem
Hangi toprakta bitmem
Aktığım göldeyim
Beni çağırıyor ovalar
Düştüm dildeyim
Tek eksiğim
Sensin aşkım
Gelinliğini giyde gel
Paylaşım mükemmel..

Gözlerini sevdim aktı çeşm’oldu
Balιklar, yιldιzlar, gülücük boldu
Hanelerim kιzlar, oğullar doldu
Mutluluk rüzgârι, buyumuş meğer
Her gülücük inan dünyayι değer.

Sürülen ekinden alιnsa verim
Yokluğu görünce der; Allah Kerim
Soru sorur bana binlerce terim
Mutluluk rüzgârι, buyumuş meğer
İnsanda sevdaymιş, en yüce değer.

Günahmιş, sevapmιş arakladιlar
Soru karşιsιnda durakladιlar
Doyduğu yerlerde konakladιlar
Mutluluk rüzgârι, buyumuş meğer
İnsanda sevgidir, çoğalan değer.

Kimse kapatamaz açtιğιn yolu
Dost elinden elbet içilir dolu
Her zaman olurum sevenin kulu
Mutluluk rüzgârι, buyumuş meğer
Eğilmez başlarι, bir sevgi eğer.

06.11.2002, Karlslunde___Hüseyin UÇAR

Dedim aşıkmısın, deli gönlüme
Bir sevdadır, teni değmez tenime
Her mevsimde, karlar yağdı ömrüme
Açan çiçeklerim, karakış vurdu.

Kadınlar
Kadınların bir kısmı 
Hiç çabasız bir yaşamı kollarlar.    
Çünkü yarınlarından
Korkarlar.

Kadınlar 
Kadınların bir kısmı 
Kendilerini
Güçlü sanarlar
Yanlarından güçsüzleri
kovarlar.

Ağlamak için mi geldim cihana
Eridim tükendim ben yana yana
Bu kadar acιya dayanmaz ana
Hiç bir makam bu cezayι veremez
Bir gizli idamdιr kimse göremez.

Meliham, Fιrat’ιm şimdi Hasan’ιm
Derdimi demeye yetmez lisanιm
Etten kemiktenim bende insanιm
Hiç bir makam bu cezayι veremez
Bir gizli idamdιr kimse göremez.

Okuyana okulum can
Defter, kitap akılım can
Üvünecek tahılım can
Ben hazırım işlen n’olur.

Bir hançer indi sineme
Sakın güzel, sen deneme
Her yıl oturduk gündeme
Gündemsizler… gündemdeyim,
Deyin canlar, ben nerdeyim.

Ömür yarı yıl dolandı
Benim payım son kalandı
Yıllar yıllara ulandı
Gündemsizle… gündemdeyim,
Deyin canlar, ben nerdeyim.

Kuramadım bir gün denklem
Ne kas kaldı nede eklem
Yüreğimde asıl deprem
Gündemsizler…gündemdeyim,
Deyin canlar, ben nerdeyim.

Saman alevleri harlar
Bu ömrüme yağdı karlar
Dile gelse şu duvarlar
Gündemsizler…gündemdeyim,
Deyin canlar, ben nerdeyim.

Yalnız lokmayı yutmadım
Yalnış safları tutmadım
Sahtekârı uyutmadım
Gündemsizler…gündemdeyim,
Deyin canlar, ben nerdeyim.

Özüm, sözüm, adım Barış
Özgür olmak için çalış
Zamanla kendinle yarış
Gündemsizler…gündemdeyim,
Deyin canlar, ben nerdeyim.

Dost adına kendim yordum
Bir yanılıp soru sordum
Sobada’ki yanan kordum
Gündemsizler…gündemdeyim,
Deyin canlar, ben nerdeyim.

Gerçekçiye yoktur ilgi
Yalnış yazdım nerde silgi
Tartışmaya gerek bilgi
Gündemsizler… gündemdeyim,
Deyin canlar, ben nerdeyim.

Bilgisizle yarışamam
İlkel ile barışamam
Bir uygarca tartışamam
Gündemsizler…gündemdeyim,
Deyin canlar, ben nerdeyim.

20.12.2002____Hüseyin UÇAR

Gurura yaslanıp, zehirler içmek
Boşuna içlenip yaşamı biçmek
Öyle kolaymıdır dünyadan göçmek
Birlik olup, meydanlara dolalım
İşsize iş, aç’a ekmek, bulalım.

Okuduğum kitaplardan ayrιldιm
Hüzünlere, özlemlere boğuldum
Selâmsιz geçersin sana kιrιldιm
Gölgende yaşamak, yaz olur bana.

Kapalιmι gönüllerin kapιsι
Ayrιlιğa endekslenmiş yapιsι
Bir evet de, alam yüzyιl hapisi
Gölgende dolaşmak, naz olur bana.

Bir gülüşe bir ömürü veririm
Nere gitsen peşinsire gelirim
Mutluluklar yakalanmaz bilirim
Gölgende dolaşmak, haz olur bana.

Yeterince gönülcüğüm haşlandι
Bir asιlsιz yalanlara başlandι
Nerede güzel görse orda taçlandι
Fincandιr gamzeler, göz olur bana.

28.09.2002,Karlslunde__Hüseyin uçar

Yaman olur bizim elin kιsarağι
Nere olur hiç bilinmez durağι
Sönmüş bir yanardağ şu Süphan dağι
Yanardağ sönsede enerji kalιr
Bu güzel görünüm, aklιmι alιr.

Yürümek kolaydιr yokuş aşağι
Çekemeyen gevşetmeli kuşağι
Kim istemez olgunlaşmιş başağι
Yanardağ sönsede enerji kalιr
Bu güzel görünüm, aklιmι alιr.

Emekçinin el, ayağι, koluyum
Gönül ehli olanlarιn yoluyum
Tepeden tιrnağa hayat doluyum
Yanardağ sönsede enerji kalιr
Bu güzel görünüm, aklιmι alιr.

Güzel olmalιdιr güzelin sözü
Hale mi, güneş mi, ay mιdιr yüzü
İnsanca olmalι insanιn özü
Yanardağ sönsede enerji kalιr
Bu güzel görünüm, aklιmι alιr.

20.09.2002____Hüseyin UÇAR

Anlatsam derdimi anlamaz bilge
Kime sιğιndιmsa etmedi gölge
Bir döksem içimi binlerce belge
Acιlarι dinmez gelin Elif’in
Doğru yazar, söyler dili Arif’in.

Bunca yιldιr hastanede yιprandιm
Ömür oldum yavrulara ulandιm
Ağaç oldum, yıldan yıla, budandιm
Acιlarι dinmez gelin Elif’in
Doğru yazar, söyler dili Arif’in.

Oturmuş kalbime, dinmiyor sancι
Kime ne yaptιmsa, adιm yalancι
Herkesin kendine, kalsιn inancι
Acιlarι dinmez, gelin Elif’in
Doğru yazar, söyler dili Arif’in.

Mutluluğun sade, adιnι duydum
Ürettim pişirdim, çorbalar koydum
Ömrün ayazιnda, titredim buydum
Acιlarι dinmez, gelin Elif’in
Doğru yazar, söyler dili Arif’in.

Soytarıya denmez,yiğit bilekli
Ellide tükendik, olduk emekli
Bilen bilir kimdi,r insan yürekli
Acιlarι dinmez, gelin Elif’in
Doğru yazar, söyler dili Arif’in.

Büyüdü çocuklar, çeken gidiyor
Kader bizi, çoban olmuş güdüyor
Gönül bağιm duman, almιş tütüyor
Acιlarι dinmez, gelin Elif’in
Doğru yazar, söyler dili Arif’in.

Çakır gözlüm seni, aradım durdum
İsmini dağlara, yollara sordum
O güzel gözlerde, kendimi buldum
Geçtiğin yerlere yol eyle beni.

Düşmüşüm peşine, yayan yapıldak
Hep koştum ardından, sana taparak
İstersen elinde, olurum orak
Savur harman, harman, yel eyle beni.

Ne okumuş ne de yazmış
Ömür boyu mezar kazmış
Bahar seli olmuş azmış
İçte biri saklı sanki.

Fıtanalar kopuyor içimde
Bir iç savaş gösterisi’mi
Alıp başımı gidiyorum
Sorti yapan uçakların
Kalkışını sayamıyorum.
Çocukların uçurtma uçurduğu
Tepelere dönüyorum
Görmemek için
Öleni, öldüreni
Sanın ölüme
Sanın kendime
Direniyorum.

Bir güzel
Pir güzel
Öyle bir güzel’ki
Git demeden gitmez
Saygılı
Nazik
İçten
Ve samimi
Gönlü gök yüzünde
Uçan güvercin
Boyu posu
Ceylan
Güzelliği say say bitmez
Elleri göksünde bekler
Ne sigorta
Ne iş garantisi
Kaş
Göz
Kalça
Bacaklar
Güzelliğine güzellik ekler
Evin içinde dolaşır
Dört mevsim
İlk bahar
Ne yazık’ki
Onu aşağılar
Hizmetçi diye
Alçaklar.

1/12/2005 Karlslunde.
             Hüseyin Uçar.

Katman beni n’olur duygu seline
Dokunur ayrılık gönül teline
Ne söylesem duymaz allı geline
Rüzğarın önünde dağlar aşarım
Neden ben böyleyim ona şaşarım.

Gönül tezğahımda dokunmuş kilim
Akılın önünde ışıktır bilim
Dostun sitemine susuyor dilim
Sevdamın önünde dağlar aşarım
Bahar seli gibi coşar taşarım.

Ey sevdiğim, ne diyeyim ben sana
Depremisin, yeri gökü düzledin
Dillerin hançermi, işliyor cana
Yaraladın, hep uzaktan, izledin.

Dost dediğin
Demli
Çay gibi olmalı
Dem özlü
Dem gözlü
Dem sözlü
Ne eksik
Ne fazla
İçince tat
Bakınca zevk vermeli
İyi günde
Kötü günde
Aramalı
Sormalı
Muhabbetler demlemeli 
Dudaklarda haz
Dosta edilen naz
Şevkat
Sevgi
Hüzün
Akmalı sözcüklerden..

17/5/2004 Hüseyin Uçar

Şu gönlüme yağan karlar
Yıl oniki’ay beni zorlar
Bir hücrem var ona korlar
Gelen vurur, giden vurur
Gözüm pınarları kurur
İnsafa gel güzel, nolur
Daha öfken dinmedi’mi?

Maratona dönmüş bütün koşular
Türban olmuş başlardaki poşular
Birbirini küçümsüyor komşular
Herkes ayrı telden çalıyor dostum.

Dağın üstünde
Dağlar
Kar dağları
Küme küme bulutlar
Ve etekleri
Bağ
Bahce
Bostan
Koca gövdeli
Degişen çağ
Şaraplar vurulmuş
Masalar kurulmuş
Vay günahkar vay
Tam sana göre duruşun
Avlanma Avcılara
Yem olma
Kurda kuşa

Senin neyine
Sağ sol
İnsanlara
Yıldızlara
Tanrılara
Yakın ol….

İnsan doğmak kolay amma
İnsan kalmak zordur canlar
Ne söylesem duymaz hamma
Yanar yürek kordur canlar.

Çiğdem topladığım
Koyunlar kuzular otlattığım
Koşup oynadığım
Sevinçlerimin
Coşkularımın
Türkülerimin
Yankılandığı
Bu kale
Bu köy
Önce dedelerimizi çağırmış uzaklardan
Gelenlerle
Doğanlarla çoğalmışız
Bir zaman sonra
Yetmez olmuş
Bu topraklar
Bu köy
Dağılmışız şimdi
Dört bir yanına dünyanın
Hani derler ya
Kalmak mı zor
Gitmek mi
Yüceliğin yüceliğimdir kale
Düvenci ovası
Sağmaca suyu kadar ulusun
Gel otur dertleşelim
Nedir bu örenler
Bu örenlerin
O zaman ki zarafetini anlata bilirmisin
Kimler konmuş
Kimler göçmüş bu topraklardan
Buralar ören olmadan önce
Ne kavğalara
Ne sevdalara
Şahit oldu kim bilir
Bir kaçını sıralaya bilir misin.

Bu kale anlata bilir beni ancak
Bulutlar ağlar gözlerimde
Dövülür sinemde davullar
Ders zili çalır kulağımda
Bırakmaz yakamı gurbet
Kırılma noktasındayım
Çok mutsuzum çocuklar

Söyler misin kale
Niçin bomboş bu okul
Hani nerede
Öğretmenler
Öğrenciler
Ya bu sessiz çığlık
Yaktı yıktı
Kurşuna dizdi beni
Ey insanlar neredesiniz
Cumhuriyetin ilk yılarında
Çorumda açılan
Üç okuldan biri bu okul
Okuma yazma oranı
Ve süren kampanyalar
Palavramıydı bütün bunlar
Nerede bu okulun ilk mezunları
Bakışlarını
Duruşlarını
Anlamak mümkün mü
Nasıl kapatılır böyle
Tarihi bir okul
Ayağa kalkın dostlar
Her aileden bir kitap kampanyasıyla
Kütüphaneye dönüştürelim
Geç olmadan çocuklar
Bahçesi köy parkı
Dinlence yerimiz olsun
Soluklanın biraz
Ne zaman malı oldu hazinenin
Kaya başı
Yazı
Yaylaklarımız
Meralarımız
Yokmu bir çare
Yokmu ihtiraz
Bilge kale
Sen orada dimdik ayakta dur
Sana karşı hüzünleri mi kuşandım
Sarı öküz boynuzunda
Dödüre dursun dünyayı
Ben kara öküzle boz eşeği eşledim
Koştum kara sabana yıllarca
Çok kara sabanımı kırdı bu kıraç topraklar
Bu dağ etekleri
Şimdi buralarda hazinenin diyorlar
Yoksa bizmi boşaltık hazineyi
Onu boşaltanlar
Kim bilir şimdi hangi mevkideler
Belkide bazıları yerleşmiş
Uzak coğrafyalara
Alın terimizle yıkanıyorlar
Baş kaldırırcasına akıyor
Zerkli Hasanın pınar
Akıyor geceli gündüzlü
Güneye bakarak

Bu kale anlata bilir beni ancak
Bulutlar ağlar gözlerimde
Dövülür sinemde davullar
Ders zili çalır kulağımda
Bırakmaz yakamı gurbet
Kırılma noktasındayım
Çok mutsuzum çocuklar

Sen tarihsin be kale
Ben yasalandım sana
Kışın duldaladın ısındım
Yazın gölgende serinledim
Çıblaklığın üşütmüyor artık
Yeşillendirme kampayaları var
Topluyorum kalan umutları
Yüklüyorum sabırların sıtına
Taşıyamıyorlar
Okulun önünden geçerken
Yerden kalkmıyor bakışlarım
Bulutları sağıyorum
Göletlerim dolmuyor
Tarihe danışıyorum
Tarih tarihçe konuşuyor
Tüm yürekler sende buluşuyor

Bu kale anlata bilir beni ancak
Bulutlar ağlar gözlerimde
Dövülür sinemde davullar
Ders zili çalır kulağımda
Bırakmaz yakamı gurbet
Kırılma noktasındayım
Çok mutsuzum çocuklar…

24-10-2003 Hüseyin Uçar.

Dönün yönü yarınlara
Meydan vermen sorunlara
Yol  alınsın  torunlara
Artık tasa kalksın canlar
Bu coşkular artsın canlar.

Dιşarι kar içeri dar
Bak dallara tutunmuş kar
Canlι cansιz yaşar duyar
Bir başka mevsime girdik.

Dağda taşta yol yokuşu
Koru Tanrιm kurdu kuşu
Yaşanmasιn gönül kιşι
Bir başka mevsime girdik.

Yeşil olan sade çamlar
Kar altιnda kaldι hamlar
Sıcak sovuk buğu camlar
Bir başka mevsime girdik.

Oyun kurup eşleşelim
Uzun uzun dertleşelim
Koşun çağa yetişelim
Bir başka mevsime girdik.

13.12.2002___Hüseyin UÇAR

Erenler çıkmayan, bir yola düştüm
Sanmayın gezginim, bu yolda piştim
Konduğum, her yerden, kovdular göçtüm
Nere varsam, ben kendimi yitirdim,
Direni, direni, ömür bitirdim..

Beş sene dediler otuz beş oldu
Bu ayrιlιk ölümlere eş oldu
Artιk kavuşmamιz hayal düş oldu
Keremle Aslιya benzedi kader
Bitti umutlarιm bekleme peder.

Kimi yanar ağlar, kimi unuttu
Bugün yarιn diye hayat uyuttu
Kimimiz tarihin elinden tuttu
Keremle Aslιya benzedi kader
Bitti umutlarιm bekleme peder.

Yazdιğιm mektuplar geriye döner
Toprak olur beden bu alev söner
Hangi göç güçlü ki tarihi yerer
Keremle Aslιya benzedi kader
Bitti umutlarιm bekleme peder.

Ne duygudan anlar , ne çalar sazι
Biz unuttuk inan nazι niyazι
Hürmet, muhabbetle hatιrlan bazι
Keremle Aslιya benzedi kader
Bitti umutlarιm bekleme peder.

10.10.2002____Hüseyin UÇAR

Kaynak sularι bulandι
Bütün değerler sulandι
Zaman bitti yιl dolandι
Hayat acιmasιz eler
Beklentim var; neler neler…

Ömür indi yarιlara
Çiçek olsam arιlara
Ağrιnιz akan sulara
Koyun kuzusuyla meler
Beklentin var; neler neler…

Ne gerek var aracιya
Kim benzetti kiracιya
Doyduk yeter biz acιya
Kιmιldamaz sade dinler
Beklentim var; neler neler…

Fidan diktim yollar boyu
Yokuş akar ömrüm suyu
Kimin kime benzer huyu
Konuşsak defterden siler
Beklentin var; neler neler…

Aç yatarken nasιl gülek
Öğretmedin nerden bilek
Bunlar arzu, istek, dilek
Dolduramam bomboş kiler
Beklentim var; neler neler…

31.12,2002, saaat:8.30,
Hundige .Hüseyin UÇAR

                     (Seda Sayan’a)

Sedanın Sedası arşı alada
Her güzel oluşum vardır sılada
Beden gurbettedir ruhum orada
Hayata, insana, Sevdalı bacım.

Tasa ile başlar benim sabahım
Kalmadı kimsede kalamaz ahım
Büyüttüm besledim çoktur günahım
Sevabım içinde boğdular beni.

Her girdiğim bağda fidan aşladım
Aşladım da ben kendimi taşladım
Yol tükenmez yürümeye başladım
Konduğum yerlerden kovdular beni.

Sevgi muhabbeti duydum tatmadım
Hiç kimsenin arkasından atmadım
Suçlu varken suçsuzlara çatmadım
Suçlunun yerine koydular beni.

Bu bedenim, beynim, alev içinde
Sorular, yanıtlar, neden niçinde
Değişmiyor yaşam, aynı biçimde
Mazlumlara, belamısın, sen felek.

Gülüm
Nereye baksam
Bakışlarım boşlukta
Düşlerim dorukta 
Neyi görmek istiyorum
Kime sorsam bilmiyorum
Bitiyorum bir solukta
Diyorsun
Ayrıntıları
Değerleri araştırmadan
Ekranlarda yalnız görsellik mi
Arıyorum
Özü, sözü ile değilde
Görünüşü
Cinselliği ile ön pilana
Çıkanları mı görüyorum
Yada rüya aleminde mi 
Yaşıyorum
Hayır
İnsanlığın geleceği çocuklara
Oyun kurmağa çalışıyorum
Her yerinde yer kürenin
Ve dünyayı kana bulayanlardan 
Hesap sormak için
Yollardayım her şafak
Neyi nasıl görmek isterse insan
Öyle bakarmış dünyaya
Yani şaşı
Yani sovuk
Yani hüzünsüz
Tiklerin eğemenliğinde
Saldırğan
Sorumsuz
Kılı kırk yarıp
Kıl merdiven
Dikermiş yamaçlara
Bak gülüm
Her şey yerinde
Evimiz
Çocuklar
Torun
O minnacık ellerin
O zeytin gözlerin
Ürettiği sevgi
Hayat pınarımız
Biz görsekte görmesekte
O sevgi akyor gönüllere
Oysa biz
Kalmayan sayğıyı
Bitip tükenen
Sevgiyi arıyoruz
Neye el atsam yok
Kime seslensem
Sesim yankısız
Rüzgar alıyor sesimi
Diyorsun
Bilirsin doğa’da
Her nesnenin sesi
Her canlının  sesi
Soluğu var
Ağaçların yaprakları
Dağların tepesi
Bacaların dumanı
Horozların ibiği
Nolur bir gün beni yatır
En samimi düşlerinde dizine
Veya yasla başını göksüme
Dizlerine değil
Gözlerime bak
Göksümde ki başın
Düşlerini değil
Kalbimin atışlarını
Sesimin titreşimini
Ellerimin o arzulu
Devinimini izlesin
Güneşin  camda ki  
Oluşturduğu yansımanın
Gözlerimizde ki
Bedenimizde ki
Çekiciliğini gözlesin
Yer çekimi kadar
Güçlü olduğunu göreceksin
Terleyen avuçlarımızın
Konuşan sessizliğini
Yürüyen gölğemizin
Suskun yürüyüşünü
Dinleyeceksin
Ana dilim
Alfabemsin
Uykulu yolculugum
Demsiz demlenişim
Muhabbetimsin
Anla artık
Ana vatanım
Yaşadığım
Gönül gurbetimsin
Kanamağa başladı sözcüklerim
Sensiz o kadar
Gerğinim ki şu an
Oturdum  toprağa
Sende otur
Al toprağı avuçlarına
Avuçlarında toprağın nasıl
Isındığını göreceksin
Kaldır başını ufuklara bak
Bulutları, yıldızları gözlemle
Biz farkında olsak da
Olmasakda
Başkalaşacak ellerimizin dokusu
Toprak kokusu  
Çiçek kokusuna karışacak
Gök kuşağı kemer gibi saracak belimizi
Güvercinler uçmağa başlayacak
Oturduğun toprakta 
Baktığın ufukta
Belki  Ay’la güneş tutulacak
Yada yıldızlar  kaybolacak
Belkide biz farkına varamayacağız
Bütün bu oluşumların
Yaşam yarınlaşacak
Ve zaman
Ömür akıp giderken
Sorumluluklarımız artacak
Ve biz böyle didişirken
Belki bu gün
Belki yarın
Kapımızı
Arsız ölüm çalacak
Kırğın değilim
Ne sana
Ne aynalara
Hoşca kal gülüm.
Bir çok şeyi unut
Bir azık dağarcıgını
Birde sevgiyi unutma…                

Hüseyin Uçar. 9/7/10/2004

Yağmur eken
Yağmur biçen bulutlar
Şimdi boşaldınız mı
Yağınca rüyalarıma
Hoşaldınız mı
Dolunca uykularıma
Bakın
Yol alamıyorum
Her yanım ıslak
Biliyorsunuz
Ne dağlarda
Ne bulvarlarda
Tekin değildir yaşam
Aşkın masalını
Siz mi yazdınız
Cemrenin toprağa
Düştüğü akşam.

Tezek tüten bacalarım
ÖğretmenimHocalarım
Sınıflarım goncalarım
Özğür sesim
Sessiz çığlıgım
Geçmişim
Geleceğim
Özlediğim
Göreceğim
Cennetim
Gülistanım
Bir salkımım bağlarında
Namert eller dokunursa
Kaybolurum dağlarında
Andım olsun ben ölürüm
Görünmeyen yollarında.

Adιmι sorma
Ben adağιm
Anam adak adamιş
Adak Kaya ya
Ve doğarken ben
Ölmüş anam
Adιm yok
Şaşι diye çağιrmιşlar
bunca yıl
Sokaklarda büyümüşüm
Saraylar kurmuşum
Gönlümdeki ece ye
Karιnca gibi çalιşmιş
Kaplumbağa gibi yaşamιşιm
Yalnιz kaldιğιm zamanlar
Çözülmüş dilim
Önce sokaklarla konuşmuşum
Yağmurlarla
Rüzgârlarla
Ormanlarla
Sonra insanlarla
Orman düşürmüş
Sonbahar yapraklarιnι önüme
İnsanlar kovmuşlar
Dokuz köyden
Yağmur selleri
Katmιş önüne kovalamιş
Az gitmişim uz gitmişim
Dere tepe düz gitmişim
Ne kadar gitmişim bilmiyorum
Ve sormuşum güneşe
Bu serinlik
Bu ιslaklιk niye?
Yağmur toprakla buluşmuş
Rüzgâr esmiş
Dal eğilmiş
Geçmişim karşιya
Gene bana gözükmüş yollar
Ne çilem bitmiş
Ne yakamι bιrakmιş ayrιlιklar
Kalmιşιm bir başιma
Hangi yol
Hangi şehre götürür
Hangi gemi hangi limana
Çιkarιr bilmem
Boşuna çağιrma ölüm
Gönüllü gelmem
İşe yarar bir şeyim yok dağarcιğιmda
Kime sorsam
Kimle buluşsam
Bir şey demez
Kimse hatιrlamaz
Sabah şarkιsιna başlamιş
Bütün kuşlar
Ağarmιş kara bulutlar
Ulaşamadιğιm.. benimle kavgalι
Bensiz yalnιz dağlar
Terk edilmiş görsel güzellik
Görsellik Sorguda…

02.09.2001____Hüseyin UÇAR

Ağaçların gölgeleri
Uykuya mı yatmış
Yoksa  korkutuyor mu?
Gece kökleri
Birbirine mi  karışmış
Geceyle gündüz
İçine mi akmış sevdası
Dallarıyla, yapraklar
Kapamışlar yüzünü
Tan atmış
Kuşlar çıkmış yuvalarından
Alaca kırmızı ufuklar
O ağaran doğaya bakmış
Yakmış fenerini güneş
Evren ayağa kalkmış..

Çağır gelmez okuntular
Bırakmıyor takıntılar
Hep bana mı yıkıntılar
Derdin neyse söyle felek
Azrail’in adı melek

Bir buse istedim al yanağından
Önce gel gönlümü çal, dedi geçti
Çıra gibi yanan bal dudağından
Sarıldı boynuma al dedi geçti.

Göçmen kuşlar avcιlarla uğraşιr
Çok geçmeden ufuklara ulaşιr
Gezgin midir Avrupa’yι dolaşιr
Acιmazlar ülke ülke kovarlar
Alιn terin bulutlardan sağarlar

Eğilmiş boyunlar öfkeden uzak
Göçmenlik tarihin yaşayak yazak
Hangi dala konsam kurulur tuzak
Konduğu yurtlardan sürür kovarlar
Alιn terin bulutlardan sağarlar

Nere varsa bilmez yolu yordamι
Her şafak, her seher özlem idamι
Bal mumuna çevirirler adamι
Mezar bulsa ordan bile kovarlar
Alιn terin bulutlardan sağarlar

Her gören horluyor o güzel başι
Zehrolur nedense çorbaşι, aşι
Her vardιğι yerde artar telâşι
Sorgusuz sualsιz onu kovarlar
Alιn terin bulutlardan sağarlar

08.08.2002___Hüseyin UÇAR

Şimdi ağlar oldu, gözler dudaklar
Bebekler vurulmuş boştur kundaklar
Kanımızla yundu bütün topraklar
Hüzünler bastıda, dumanlar çöktü
Ağladı anakar, göz yaşı döktü.

Düşman acımasız kıyıcı yaman
Ya sabır diyecek, kalmıyor zaman
Ölürüm düşmandan, dilemem aman
Hüzünler bastıda dumanlar çöktü
Ağladı analar, göz yaşı döktü. 

Elden tutan yoktur, nereye varsam
Tanrıda duymuyor kime yalvarsam
Bunca yaraların hangisin sarsam
Hüzünler bastıda dumanlar çöktü
Ağladı analar, göz yaşı döktü.

Peteklerin balısı sen
Çiçeklerde arısın sen 
Bu ömrümün varısın sen
A güzel hayranım sana.

O bakışlar o gülüşler
Gamzeler yanağım dişler
Kurmaya başladım düşler
Arap kızı kıyma bana
Dur aşkı mı diyem sana.

Görünce olmam huzursuz
Başbaşa kalsam sorunsuz
Tanrı yaratmış kusursuz
Arap kızı kıyma bana
Meramı mı diyem sana.

                 Aysun uysala ağıt

Bire felek ne istersin bizlerden
Adına yakışır işlermi bunlar
Buluğ çağındaki o genç kızlardan
Adına yakışır işlermi bunlar

Hasretle kendimi vurdum
Gurbet ele yuva kurdum
Hayal hayal baba yurdum
Andıkça ağlarım gurbet

Dur gitme yolcu
Güneşte ısınsın
Saklama düşlerini
Rüyalar mı düş
Düşler mi rüya
Aydınlansın
Kimine cennet
Kimine Minnet
Yaşamın
Kapıları aralansın.

Ah siz Uykusuz gecelerin düşleri
Ah siz Uykulu gecelerin
Yarı uyur
Yarı uyanık göçleri
Ah o uçurumdan yuvarlanışlar
Düş denizinde yüzüşler
Birbirini kovalayan güzeller
O çelme atışlar
O göz kırpışlar
O öpüşler
Ah o ansızın
Boğulup ölüşler
Unutulması imkansız gülüşler
Huriler
Periler
Melekler
Neden bırakmazsınız yakamı
Uyanır kalkarsam ayağa
Ah o düş denizinde
Düşsüz kalışlar
Suya dalan dalğıçlar
Yüzen balıklar
Yüzsüz
Gözsüz
Göğüssüz
Görünmeyen
Örnekler
Tümceler
Heceler
Uykusuz geceler
Kovun düşleri
Dökülmüş hepsinin dişleri
Ne kadarını aldık bilimin
Ne kadarını paylaştık dilimin
Cevapsız sorular
Sorusuz cevaplar
Sorğusuz düşler
Korkusuz geceler
Kurğusuz felsefeler
Kendiliğinden
Oluşan vesveseler
Bir dolu
Bir boş keseler 
Sevdalara aç
Göze, gönüle
Yakalanmadan
Uyan uykudan
Topla tabanları
Kaç.. Kaç.. Kaç..

İlği çekmek için gelir takışır
Gözler aşinadır döner bakışır
Ne giyersen gülüm sana yakışır
Gül, dikensiz, diken gülsüz, olur mu?
Seven insan, bir put gibi durur mu?

Kimi sevdalanmış yanar gövünür
Kimi boş hayale dalmış övünür
Kimi sevdiğini almış sevinir
Göl, kuğusuz, kuğu gölsüz, olur mu?
Seven gözler, elden adres sorur mu ?

Sarınmıştı karanlığı yer yüzü
Donatmıştı gökyüzünü yıldızlar
Bense anılardan köprü kuruyor
Sevda mı
Heycanları mı
Coşkuları mı
Arıyor
Durgun sulara halkalar
Çiziyordum
Gene uzaklarda
Savaşlar 
Acılar yaşanıyordu
Acıların ortasından
Ağıtlar
Dumanlar yükseliyordu
Ve yine  sevdalıların yüreği
Alev alev yanıyordu
Oysa dilsiz şarkılar
Söylemeliydi aşk 
Sözler tükenmemeliydi.

Lapa lapa yağıyor kar
Armut ağacında
Ne yeşil bir dal
Ne bir kuru yaprak
Armudun en tepesinde
Dimdik duran bir armut var
Ne kar’a rüzğara
Ne yel’e yağmura
Ne yalnızlığına aldırıyor
Ne en tepede olmaktan korkuyor
Çünkü yalnız değil
Yanında kuşlar
Sanki baş kaldırmış
Bütün doğa olaylarına
Geleni geçeni selamlıyor
Öyle mutlu, Öyle bahtiyar…

Nesini söyleyim gelen yarının
Akşamdan sabaha eremem belki
Balı peteklerde kalmaz arının
Yarana yoldaşa veremem belki

Nere varsam kimselere sığamam
Güneş olsam hiç kendime doğamam
Yağmur olsam kurak yere yağamam
Gonca güllerimi deremem belki

Yaşım geldi yirmi beşe dayandı
Hayallerim bile üryan püryandı
Yüzümü görenler bir ölü sandı
Yattığım yatağım seremem belki

Hüseyin üzülme unut uzağı
Hayat kurmuş bize acı tuzağı
Virana çevirmiş bahçeyi bağı
O emlik kuzumu göremem belki.

19.7.1975 / Hüseyin Uçar