Hüseyin Uçar Posts

Gözlerimde isyan dilim duada
Yüreğimi kavurdular tavada
Gözlerim yoldadır gönlüm yuvada
Gece gündüz yol alırım efendim

Söyle niçin anlaşılmaz sözlerim
Ömür boyu yollarını gözlerim
İnanın yanıltmaz beni hislerim
Gurbet elde zor kalırım efendim

İndir yemenini görem yüzünü
Süre süre geldim güzel, izini
Yiğit olan elbet tutar sözünü
Söz verirde, gelmezmiyim efendim.

3.2.1996 / Hüseyin Uçar

Beyi ölmüş bir kovanda oğuldum
Koyun oldum yüzyıllarca sağıldım
Karşı çıktım ülke ülke kovuldum
Yüreğim yansa da ağlayamadım

Kurt boğdu kuzumu kırda bayırda
Bırakmadı koyun olsun çayırda
Faydalı olayım der iken yurda
Yavrumun kuşağın bağlayamadım

Dönüyor her dönem kar ile boran
Çekildi çevremden dost ile yaren
Doktor değil inan yaramı saran
Onlar kıydı bana ben kıyamadım

Ölen öldüren de anamın oğlu
Yeter kırdırmayın sağ ile solu
Hepimizin yurdu can Anadolu
Barışı huzuru sağlayamadım.

12.4.1996 / Hüseyin Uçar

Ahd ettin de karlı dağlar aşmadın
Sel olup da bir mevsimde taşmadın
Ne dedimse bildiğinden şaşmadın
Ne kurşun ne hançer  dil yarasıdır.

Kapatılmaz bir yaram var derinde
İnanın ki kalbin orta yerinde
Duman tüter baca gibi, serinde
Gül yarası değil  dil yarasıdır.

06/05/1996Hüseyin Uçar

Bahara dönermiş bahara kışlar
Un ufak olurmuş tepeler taşlar
Düz olurmuş yare giden yokuşlar
Sevdanın alevi düşmeye görsün

Uçak salsan tutamazsın gönülü
Gülü yolup ağlatmayın bülbülü
Boş kalmış gönüller andırır çölü
Sevdanın ateşi sönmeye görsün

Sevdalı güzeller öncüdür öncü
Yüreğin başından gider mi sancı
Olur mu gönülün yaşlısı genci
Sevdanın atına binmeye görsün.

8.5.1996 / Hüseyin Uçar

Ey sevdiğim ne diyeyim ben sana
Benim ile yöreceğin gün olsun
Yastığa yorgana sarıldım yattım
Yarın diye beklediğin dün olsun

Gölgen miyim kovaladım tutmadım
Yüze dedim gıyabında atmadım
Sevgi nedir, şefkat nedir tatmadım
Genç yaşında siyah saçın yün olsun

Yüreğime akar hüzün pınarı
Ne desem, söylesem olmaz yararı
Dört mevsim kış yaşar ömrün baharı
Yanın, yören, eşin, dostun kin olsun

Beş duyun var beşi birden çürüye
Cenazeni kurtlar kuşlar sürüye
Ne bıraktın Hüseyinden geriye
El verdiğin senle birlik sin olsun.

30.12.1996 / Hüseyin Uçar

Hiç bir şey almadım devamlı verdim
Bunca yıl ağladım bilmedi derdim
Yar diye yoluna yüzümü serdim
Geçtiği yolları hatırlamadı

Fidan oldum bahçesine dikildim
Bulut oldum tane tane döküldüm
Kölesiydim ömür boyu büküldüm
Sarılan kollarım hatırlamadı

Hüzünle duyguyla dolmadı bir gün
Benden başkasını yormadı bir gün
Derdin nedir diye sormadı bir gün
Meyveli dallarım hatırlamadı

Bir yara açtı ki kapanmaz derin
Ben güneş olurum o rüzgar, serin
Seversen dünyada olmazmış yerin
Boy boy oğul verdim hatırlamadı.

04.09.1996 / Hüseyin Uçar

Nere gitse arkasından sürüdü
Kapıldı öfkeye kalktı yürüdü
Bıraktı gurbette ömrüm çürüdü
Yanardağ ağzında eritti beni

Yakışmaz sevene ömürü oymak
Gönülün arzusu sevdaya doymak
Yanaklar süzülmüş bal ile kaymak
Hayali kollarda çürüttü beni

Hüseyin’im yad ellerle ağlaştı
Karlar yağdı saçlarıma dağlaştı
Hüzünü kedere kattı paylaştı
Hayali yollarda yürüttü beni.
                                 
27.12.1996 / Hüseyin Uçar

Irmak olup çağlamadın
Kuşağımı bağlamadın
Arkam sıra ağlamadın
Söyle nasıl sevgilisin?

Sürünürsün ahım alma
Beni tek başıma salma
Dönüp saçlarını yolma
Söyle nasıl sevgilisin?

Yolcuya çölde at mıdır
Damağa değen tat mıdır
Ahın adı murat mıdır
Söyle nasıl sevgilisin?

08.03.1996 / Hüseyin Uçar

Bunca yıl sevdiğim ben sana nazdım
Güzel dost mezarın elimle kazdım
Bütün çektiklerin kalbime yazdım
Ben ölmeden sen ölmezsin sevdiğim

Emaneti bize bacı, kardeşin
Dikilin karşıma yıkılsa kaşın
Boynu buruk burda sarı Bektaş’ın
Ben ölmeden sen ölmezsin sevdiğim

Ne arımız vardır ne de arılık
Nöbet nöbet gelir burda sarılık
Ölümden betermiş emmi ayrılık
Ben ölmeden sen ölmezsin sevdiğim

Çoklar yok olmadan tükenir azlar
Çabuk unuturlar oğullar, kızlar
Ne zaman anarsam yüreğim sızlar
Ben ölmeden sen ölmezsin sevdiğim..

14/6/1996 Sokrates KBH. Hüseyin Uçar.

Demirci demir büküyor
Köle aga’sın çekiyor
Söğüt pamuğun döküyor
Bu mevsimde ölünür mü?

Mayıs, Haziran, Temmuzu
Sordum yoksul bilmez muzu
Kardelenle doğar kuzu
Bu mevsimde ölünür mü?

Olmasın ömrün yokuşu
Kanat çırpar huma kuşu
Ömür denen anlık koşu
Bu mevsimde ölünür mü?

Korkutmasın cinle peri
Kulak çekmez küpeleri
Kalptir elbet aşkın yeri
Bu mevsimde ölünür mü?

Ey sevgili göster yerim
Artsa bile gam kederim
Beni tartar türkülerin
Bu mevsimde ölünür mü?

04.06.1995 / Hüseyin Uçar

Hüzünler ekilmiş gönül tarlama
Tuz basmışlar inileyen yarama
Ben yolcuyum kömür gözlüm ağlama
Takatım kesildi kolum kalkmıyor
Yürekler taşlaşmış gözler bakmıyor.

Silahın yerini baltalar aldı
Bunca yılın suçu gençlere kaldı
Hapislik, göçerlik kapımız çaldı
Madımak tutuşmuş sular akmıyor
Hiç bir doktor bu yarama bakmıyor.

Saldırıya hedef bilim yuvası
Talan olmuş al yanağın yuvası
Tazelenir anaların yarası
Üzmüşler bülbülü güle bakmıyor
Kanlı Sivas, yeşil ışık yakmıyor.

25.02.1995 / Hüseyin Uçar

Sağır dilsiz taşlar gibi
Uçamayan kuşlar gib
Bir kavgaya başlar gibi
Silah etme taşlarını

Kulağına oldum küpe
Düz edersin dere tepe
Gönül genç kız, öpüş körpe
Gel sileyim yaşlarını

Yarın kurdum öykülerden
Gıda aldım türkülerden
Ölüyorum can kederden
Yıkma nolur kaşlarını.

28.12.1994 / Hüseyin Uçar

Ağladım, sızladım akmadı yaşım
Muhabbet ehlidir kesilsin başım
Düşman gibi bakar bacı, kardaşim
Dilim söyler özüm ağlar ne fayda

Yağmurumu ruzgarımı kestiler
Sam yeli olup da  çölden estiler
İhtiyaç duyduğum zaman küstüler
Yaptıkları yürek dağlar ne fayda

Tarihe yazılır her gelip geçen
Üretmeden yerse her konup göçen
Bir görülmez katil yeşili biçen
Cehalet ellerim bağlar ne fayda.

1.2.1994 / Hüseyin Uçar

Ağladım sızladım duyulmaz sesim
Karşıki dağlardan döndü nefesim
Garibanlar yurdu göğüs kafesim
Konanlar pişmandır konmayan özgür

Benim ırmaklarım benle beslenir
Bahar olur kardelenler boy verir
Her derdi acıyı gönlüm üstlenir
Konanlar pişmandır konmayan özgür

Kanadı kırılmış uçamaz turnam
Bir tarih dertlere gark olmuş anam
Kırıldı bir defa barışmaz sunam
Yananlar pişmandır yanmayan özgür

Bir derin nefesle adın anıldı
Sanmayın ki Hüseyin’im yanıldı
İyi niyetliler korkak sanıldı
Sananlar pişmandır sanmayan özgür.

1.7.1994 / Hüseyin Uçar

Saldın yüreğime alı, alazı
Bu nasıl kaderdir bu nasıl yazı
Dilleri turnaydı bülbül avazı
Aradım yurdumu yok derler sefil

Kimlere emanet ettin barışı
Gene bize değdi feleğin taşı
Boynu bükük koydun kavim kardaşı
Aradım evleri yok derler sefil

Sığmadın bir yere kadersiz emmim
Okyanusta bile yol almaz gemin
Seni unutamam ederim yemin
Aradım yurdumu yok derler sefil

Bir ömür göçmendin yurtsuz yuvasız
Çorbalar içtin yağsız tavasız
Vergiler ödedin dağsız ovasız
Yokladım yurdumu sen yoksun sefil

Dilerim ki kısa ömrün çağ olsun
Her gördüğün bozkır değil dağ olsun
Emmim göçmüş yavruları sağ olsun
Ararım sorarım yok derler sefil

Kuru söğüt nöbetçisin yitirdi
Sefil emmim yaraların bitirdi
Dedem oğlun bizden aldı götürdü
Ararım sorarım yok derler sefil

Nere varsam her yerlerde izin var
Her ezgide bir satırlık dizin var
Her mecliste konuşulur sözün var
Çınlar kulağımda avazın sefil

Kurumuş yapraklar eğilmiş dallar
Sarmış kara toprak kapanmış yollar
Hüseyin halini anlayan anlar
Aradım yurdunu sen yoktun sefil.

16.11.1994 / Hüseyin Uçar

EĞER KAR YAŞMIŞSA SAÇLARIMA
KIRLANGIÇLAR KONUP KALKIYORLARSA ŞAKAKLARIMDAN
HADİ KANATLAN DİYORSA KELEBEKLER BAHARDA
KAÇAMAK BAKIŞLARINI ESİRGİYORSA ŞEHLA GÖZLÜ KIZLAR
YÜKLENMİŞSE GÖZ PINARLARIM KİRPİKLERİME
SORGULAMAYA BAŞLAMIŞLAR AYNALAR
BANA DEĞİL YILLARA SOR

BIRAKMIYORSA SORUNLAR YAKAMI
GELİP OTURMUŞSA HAMAL MEHMET’İN
ACI TEBESSÜMÜ DUDAKLARIMA
TERKETMİŞSE SEVEREK BÜYÜTTÜKLERİM
ANLAMINI YİTİRMİŞSE SÖZCÜKLER
TARLA TOHUMA MUHTAÇSA
BANA DEĞİL ACLARA SOR

TERKETMİŞSE YAVRUSUNU LEYLEK
KAR YAĞMIŞSA UMUTLARIMA
KOPARILMIŞSA DALINDAN YAPRAK
SEVİLDİKÇE UZAKLAŞIYORSA SEVGİLİ
UZAK ÖZLEMSE UMUT
SUYA HASRETSE TOPRAK
BENDE BAŞLAMIŞSA YÜRÜMEYE YOLLAR
BANA DEĞİL YOLLARA SOR.

31.12.1994 / Hüseyin Uçar

Her yandan çıkıyor toplu mezarlar
Tanrımı ki kara yazı yazarlar
Dünya suskun günden güne azarlar
Kan barut kokuyor dağlar meydanda

Çoktan göçmüş otelciler hancılar
Yüreğimden eksilmiyor sancılar
Kolsuz, başsız yatar kardeş, bacılar
Nice mahzun sivil ağlar meydanda

Kış turisminin kanar yüreği
Yemek ister Sırplar balı, böreği
Dengeli tutuşur yiğit bileği
Vakitsiz bozulan bağlar meydanda

Çevrilmiş Boşnak’ın her yerden yanı
Hangi yöne koşsa hedeftir canı
Hak hukuk bekçisi Avrupa hani
Kurşuna dizilen çağlar meydanda.

10.8.1994 / Hüseyin Uçar

Ceylan bakışları konmuş bir dala
Düşmüşüm hüzünle aşk denen yola
Yanaklar benziyor petekte bala
Seni saran yiğit ölmese gerek

Baharda çağlayan sele benziyor
Hançerledi beni ele benziyor
Bülbülün yandığı güle benziyor
Senin aşıkların gülmese gerek

Dalgalar getirdi koydu önüme
Bakışları hançer battı tenime
Ay mıdır, güneş mi doğdu günüme
Akan göz yaşımı silmese gerek

Gözlerim gözünü sardı saralı
Enginli, yüceli dağlar aralı
Ayrılırım burdan kalbim yaralı
Seveni sevilen görmese gerek

Bu bir rüya oğlum Hüseyin uyan
Nice acı gördün buna da dayan
Kör olsun sürünsün sözünden cayan
Sevda kuralını bilmese gerek.

 01.08.1994 / Hüseyin Uçar

Bana yurdumu sorma güzelim
Bana yurdumu sorma
Ben ne Asyalı
Ne Avrupalı
Ne Afrikalı
Ne de Antarktikalıyım.

Benim yurdum gözlerin
Kimsenin ulaşamadığı
Sekizinci kıta,
Ben oralıyım.

Bana soru sorma güzelim
Bana soru sorma
Bak denizler bile alevler içinde
Karaya vurmuş balinalar yunuslar.
Katlediliyor doğa
Açlığa terkedilmiş kara Afrika
Avrupanın göbeğinde soy kırımı
Bir harabe Bosna
Kimler birbirine kırdırıyor Afgan halkını
Dağılan Sovyetlerde kör döğüşü
Kim kimi boğazlıyor
Kimin adına?

Kabına sığmıyor yüreğim
Kabına sığmıyor
Özgürlüğe olan tutkum
Direngenliğimle yine baş konusuyum gündemin.

Bana nereli olduğumu sorma güzelim
Bana nereli olduğumu sorma
Sorular birbirini kovalıyor
Yanıtlar hazır, kalem arıyorum
Ne tür bitkileri var
Nasıl bir kültür köprüsü oluşturmuş Coğrafyada
Benim memleketim sadece doğduğum topraklar değildir.

O topraklar üstünde
İnsani değerler adına
Ne üretilmişse hepsinin bir bütünüdür.

Benim ülkemde halklar
Öyle iç içe yaşıyorlar ki
Öyle kültür mozayiği oluşturmuşlar ki
Avlu duvarlarından pencere perdelerine
Giyim kuşamlarından
Bindikleri bisiklete bahçıvanlıktan çiftçiliğe
Ve inançlarına kadar farkllılıklar öylesine ortadaki
Bu bizim kaybımız değil kazancımızdır
Gelişmemizin önünde engel değil
Bir verimli ovadır.

Hüzün buketim
Şehla gözlüm
Bak şu belime doladığım gökkuşağı
Avcumdaki yıldızlar
Renk çümbüşü
Bir baştan bir başa
Dağları ovaları
Denizleri ve insanlarıyla
Bir doğa cennetidir.

Hüzün buketim
Şehla gözlüm
Bugün 23 Nisan
Ben bir köy konağıyım
Herhangi bir köyünde yurdumun
Konuklarım var her yıl olduğu gibi
Yaşları yedi ile on üç arası
Rengarenk giysileri
Farklı lisanlarıyla
Mutlu ederler beni.

23.04.1994 /Hüseyin Uçar

Kucaklaşmıştı sarmaş dolaş
Baltıkla Kuzey buz denizi
Sandım annem ninni söylüyor
Öyle içli
Öyle sıcak.

İlk öğreneceğim kelimeleri öğretiyor
Her gün biraz daha gelişyor dilim
Ve kimliğim çıkıyor ortaya
Benim dilim annemle eşanmalıdır
O tutsaksa tutsaktır
O özgürse özgürdür
Onun gelişmişliğiyle gelişir ancak.

Ayrıca bugün anneler günü
Annemin kaburgaları sayılıyor Afrika’da
Avurtları birbirine geçmiş
Dişleri ışıldıyor bembeyaz
Çiçek değil bir dilim ekmek bekliyor
Dünyanın en zengin ülkesinde
Bir dağ başında çırıl çıplak.

Dil uzmanlarının bile farkında olmadığı bir dilde
Ağıt yakıyor kaderine
Parayla alınıp satılıyor
Taşla sopayla öldürülme cezası veriliyor dünyanın bir çok yerinde
Bir siren sesi geliyor
İrkiliyorum
Nerede olduğumu hatırlamaya çalışıyorum.

Sjælland Odden burnundayım
Yalnızlığa, ıssızlığa terkedilmiş yazlık evler
Gökyüzünde dolunay ve yıldızlar
Mette Molds yük şilebi ve şilepten çıkan arabalar
Karanlığa kafa tutan limanın ışıkları
Kıyıyı döven dalgalar
Ve dilimden dökülen mısralar
Bir toplumun geçmişi geleceğidir
Anadil…

Kimi mutlu etmez ki kendi dilinde şarkı söylemek
Farklı dillerde aynı şarkı söylenir
Şarkının söylenişinde yazılışında farklılıklar vardır
Bir toplumun ortak yönlerinin oluşumunda gelişiminde
Sarılınacak bir silah odur.

Konuşan dilim
Gören gözüm
Yürüyen ayağımdır
O başkaldırışımdır.

Suskunluğumdur
Basınım
Radyom
Televizyonumdur

Türkülerimdir
Ağıtlarımdır
Sevinçlerimdir

Karşılıksız seven, sevdiren
Başöğretmenimdir
Yarınlara taşıyan
Tarihimdir o.

 08.05.1994 / Hüseyin Uçar

Alevler kavurdu sardı yöremi
Bu nasıl vahşettir deldi sinemi
Zindan etti bize bütün alemi
Tarihler akl’almaz kanlısın Sivas

Ağıtlar fiğanlar yükseldi arşa
Olaylar yüreğim döndürdü taşa
Bitmez mi oyunun ey Hızır Paşa
Tarihler akl’almaz kanlısın Sivas

Yazıldın tarihe otel Madımak
Yüzyıllar yıkansan olmazsın ak pak
Varalım Banaz’a tutalım semah
Tarihler akl’almaz kanlısın Sivas

Olaylara şahit şu Yıldızeli
Alevler içinde Pir Sultan gülü
Kül olmuş el tutmaz onlarca ölü
Tarihler akl’almaz kanlısın Sivas

9.9.1993 / Hüseyin Uçar

Yüreğimde güneş doğdu sönmüyor
Gönül dilim bir söz verdi dönmüyor
Ömrüm bitti acılarım dinmiyor
Yaşam hançerliyor benden bir ses yok

Buharlaşıp uçmaz denizin suyu
İnan insan oğlu derin bir kuyu
Her insanın farklı değişik huyu
Yaşam hançerliyor benden bir ses yok

Her sözcüğüm bela oldu başıma
Neden dost dediğim çıkmaz karşıma
Her sorduğum bahar dedi kışıma
Yaşam hançerliyor benden bir ses yok

Üç kuruşa satıldığım oluyor
Bazan yirmisinde ömür doluyor
Neden dünya mezarcıya kalıyor
Yaşam hançerliyor benden bir ses yok.

9.10.1993 / Hüseyin Uçar

Ailemizin en ulusu
Torunlarda yansır usu
Altmış yılın dinç yolcusu
Kara Haydar nice yıllar
Destursuz açılsın yollar

Uçar’ların can damarı
Hem karınca hem de arı
Kuzeydeki Çorum barı
Babacığım nice yıllar
Engelsiz açılsın yollar

O herkesten elbet farklı
Yüreğinde neler saklı
Ya zaman, ya babam haklı
Babacığım nice yıllar
Engelsiz açılsın yollar

Yeğenler toplanmış gelmiş
Gülücükler coşan selmiş
Bir hüzünlü ince telmiş
Kara Haydar nice yıllar
Engelsiz açılsın yollar

Sevildiğin bilmelisin
Çağırınca gelmelisin
Tasaları silmelisin
Kara Haydar nice yıllar
Engelsiz açılsın yollar.

28.2.1992 / Hüseyin Uçar

Felek bana tutturmadın elini
Arklara sığdırdın ömür selini
Unutamam körpe kuzum dilini
Felek sana içerledim barışmam

Sevdalandım söz sohbetin bilmeze
Köle kıldın göz önünü görmeze
Yarim dedim hiç yüzüme gülmeze
Bin yerimden hançerledin, barışmam

Hüzün çöktü gözlerime açılmaz
Yaşam budur, hiç yaşamdan kaçılmaz
Gurbet elde bu ayrılık çekilmez
İlden ile göçerledin barışmam.

                                   
13.2.1991 / Hüseyin Uçar

Bahar gelmiş fistan giymiş
Fırçası yerlere değmiş
Sevdiğim kaşını eğmiş
Niye küsmüş soramadım

Eğilmiş topluyor pancar
Ben vardıkça benden kaçar
Gidip yad’a derdini açar
Ol kafasını yoramadım

Laf edemem gayet ağır
Çok duyarlı, değil sağır
Anadolu’m diye çağır
Uzaklarda aramadım.

                      
09.02.1991 / Hüseyin Uçar

Zalim felek sana özüm doğrulmaz
Eller sardı niçin ben saramadım
Yar yanağı baldan tatlı dediler
Eller tattı neden ben tadamadım

Sığmadım dünyaya güneş miyim ben
Herkes kaçtı benden ateş miyim ben
Bütün dertlere kardeş miyim ben
Eller çattı neden ben çatamadım

Kavursa da güneş gölgeler almaz
Çeşmeler suyunu hiç bana salmaz
Hüseyin yaşamdan yine de yılmaz
Eller kandı neden ben kanamadım?

                                  
 05.01.1991 / Hüseyin Uçar

Yalvarırım bir gün eğlen, dur zalim
Nasıl yaşıyorum sormazsın halim
Para getirdikçe peteğim balım
Gelenekler küt eyledi konuşmam

Ayrılık demektir kalkan trenler
Kulağımdan gitmez öten sirenler
İnanamaz bir gün beni görenler
Bin kez gelsem gene senle tanışmam

Nefrete dönüştü özlemler bile
Yaş kırka dayandı artıyor çile
Yetmez mi sevdiğim getirdin dile
Tanrı olsan daha senle buluşmam.

                                      
14.2.1991/ Hüseyin Uçar

Çakır gözler desen desen işlenmiş
Ah edene el kalkar mı kanaryam
Bu genç ömür sevdan ile beslenmiş
Dönüp yad’a hiç bakar mı kanaryam

Bakışın ressamda, dillerin türkü
Deryalarda yüzer derinde kökü
Bakışın yargılar gözlerin öykü
Dağlar düze hiç akar mı kanaryam?

Muhabbettir bakışların çekiyor
Şu sinem şehrine sevda ekiyor
Dört mevsimde aşkın fidan dikiyor
Kalbe konan hiç uçar mı kanaryam?

22.3.1991 / Hüseyin Uçar

Esen yeller esmez oldu
Kesen bıçak kesmez oldu
Zehir içtim pekmez oldu
Tatlılarda seçin beni

Aradığım ben de buldum
Dost olana kurban oldum
Saki’siz kadehim doldum
Yudum yudum için beni

Övseler de övülmedim
Vahşilere dövülmedim
Sevdim ama sevilmedim
Sevdalara açın beni

Derya yurdu coşar deniz
Dert eritir solar beniz
Toprağa gark olan ten’iz
Ummanlara atın beni

Tüm kıtalar Anadolu
Benden geçer benden yolu
Ben-i adem kimin oğlu
Türkülere katın beni.

21.03.1991 / Hüseyin Uçar

Al yanağın kirazları andırır
Benim gibi nice aşık yandırır
Gözlerine bakmak beni kandırır
Muhabbet ehline saki’sin güzel

Sevene dayanmaz tükenir yollar
Meyvaya dönüşür çiçekli dallar
Bülbülden şarkılar, arıdan ballar
Kalbime taht kurdun baki’sin güzel

Gözlerin büyülü nehir mi, göl mü
Bırakmaz yakamı kurak mı, çöl mü
Hala anlamadım diken mi, gül mü
Şu ömür selinin arkı’sın güzel

Sabah kuşlar ile ötüştüm durdum
Her güzel ötene adını sordum
Kuşlar yuva kurdu ben hayal kurdum
Dilimden düşmeyen türküsün güzel.

12.04.1991 / Hüseyin Uçar

Dostlar ağlayıp da düşman gülecek
Zalim felek niçin gençler ölecek?
Muhtar göçtü, muhtar bulsun körücek
Bağışlayın beni kavuşamadım
Kanatlandım ama kavuşamadım.

Aht edene Alp dağları düz yazı
Anlamaz sözümden arifler bazı
Çal Dertli Ali, dertli çal sazı
Kanadım kırıldı kavuşamadım.

Neden böyle bilmem yakam ellerde
Niçin uzun ömür bakar körlerde
Göçmen olduk bilinmedik yerlerde
Bağışlayın n’olur kavuşamadım.

Bir büyük teselli küçük Muharrem
Hiç düşman olur mu Aslı’yla Kerem
Elimden gelirse uçuklar örem
Çok istedim ama kavuşamadım.

Küçüğün adına diyelim muhtar
Elbette altını sarrraflar tartar
Aslan yatağında bir aslan yatar
Kanatlandım ama ulaşamadım

Kara haber el ayağımı bağladı
Hüseyinim yüreğini dağladı
Öfke bastı hüzün çöktü ağladı
Çok özlemler duydum ulaşamadım
İstesem de yine kavuşamadım.

06.07.1991 / Hüseyin Uçar

Kardelenler boy veriyor güzelim
Sensiz buralarda sanki gazelim
Hüzün yüklü gözlerimiz süzelim
Sen sılada ben burada perişan

Nere varsam ayrı toplumsal yapı
Hop eder yüreğim tıklasa kapı
Kar etmez sancıma en kesin hapı
Sen sılada ben burada perişan

Şu kahpe yoksulluk açtı arayı
Kime sorsam çözüm gördü parayı
Sen tanıman sevdiceğim burayı
Sen orada ben burada perişan

Mahkeme duvarı cahilin yüzü
Doğruyu güzeli görmüyor gözü
Anadolu’ya hastır türkünün özü
Sen orada ben burada perişan.

13.2. 1990 / Hüseyin Uçar

Sevdalılar sevda dokur
Kırk metrelik mektup okur
Birleşiyor demir, bakır
Sevdasız yol alınır mı?

Öfkeye sığınsam olmaz
Ayrı düşsem zaman dolmaz
On dört Şubat günü solmaz
Aşk zincire vurulur mu?

Mecnun için öldü Kerem
Bu yaşamı nasıl yerem
Aşk yolunda olam verem
Sevdalılar yorulur mu?

Çağa selam Hüseyin’den
Sade o kalmıştır dünden
Ölürüm ayrılmam senden
Sevene yol sorulur mu?

13.2.1990 / Hüseyin Uçar

Anlamaz karadan ağdan
Uzaklaşıp gitti çağdan
Kökümle söktüler bağdan
Gözlerine batamadım

Sevda aktım çağıl çağıl
Sürü müyüm bu ne ağıl
Yüzyıllarca böyle sağıl
Söz verdim de çatamadım

Ağrıdan eski yaşları
Bahara benzer kışları
Mavi mavi bakışları
Türkülere katamadım.

14.2.1990 / Hüseyin Uçar

Taşımaz mantığı, hayali yollar
Çok zaman duygular mantığı sollar
Darda olsam bile sorulmaz hallar
                        Kırılmış kanadı gurbet kuşları
                        Ezilmiş, horlanmış eğik başları

Güzel gözlerine hüzünler çöker
Güneşe, yıldıza içini döker
Gencecik ömrü özlemler söker
                        Kırılmış kanadı gurbet kuşları
                        Ezilmiş horlanmış eğik başları.

İyidir arası sövgüler ile
Yaşanmaz yapmacık sevgiler ile
Kuğunun özlemi biter mi göle
                        Kırılmış kanadı gurbet kuşları
                        Ezilmiş horlanmış eğik başları.

                               18.02.1990 / Hüseyin Uçar

Yoksul ağlar, tok da ağlar
Onun iken yeşil bağlar
Şahitsiniz geçen çağlar
Ben diyemem olsun olsun.

Kaçmak mıdır çıkış yolu
Şu yüreğim Anadolu
Anlamadan insanoğlu
Alaylı der, olsun olsun.

Yeşil iken niçin yolak
Sağlam iken olduk çolak
Duygular kör, sağır kulak
Ben diyemem olsun olsun.

Cahil miyim olgun muyum
Yeşil miyim solgun muyum
Ben hayattan yılgın mıyım
Ne anlamda olsun olsun?

10.08.1990 / Hüseyin Uçar

Türkü söyledi
Davul çaldı
Güldü güldürdü
Halay çekti
Düğününde
Feleğin acımasızlığına susmadan
Bir ilki gerçekleştirdi Körücek
Akıllı
Neşeli ve yürekliydi
Bütün köy
Acımasız yaşama
Kükredi, direndi
Salladı demir bastonunu Ali
Girdi gelinin koluna
Alkışladı dost düşman
Alacağını, inanarak
Ve bilerek
Kadere ve feleğe direnerek
Bileğinin hakkıyla aldı
Ve feleğin
Ve kaderin
Elleri boşlukta kaldı.

 22.2.1990 / Hüseyin Uçar

Gelin ömrüm
Düşürülmüş tuzaklara
Acılara tutunmuş
Bir isimsiz ana
Omuzlarında
Direncin bayrağı
Yanar ömrüne
Bırakın yakamı
Bırakın sözcükler
Bugün yorgunum.

22.3.1990 / Hüseyin Uçar

Sordum cevap vermediler
Nişan diktim görmediler
Adres verdim bilmediler
Böyle dostluk kurulur mu?

Latifeye gülmek olmaz
Öldürmekle çile dolmaz
Bülbülün gülleri solmaz
Aşık olan yorulur mu?

Durağımız dünya evi
Zamanla eritir devi
Son durağın olsun sevi
Onsuz sular durulur mu?

Yüreğini dosta ada
Dost denilmez elbet yada
Olmaz elbet dostluk moda
Dost yadlardan sorulur mu?

5.2.1989 / Hüseyin Uçar

Her taraf karanlık
Tek dost
Ninnileyen deniz
Yüreğim fırtınaya
Tutulmuş şilep
Ne bir ada gözüküyor
Ne ufukta bir ışık
Göğsümde bir hançer saplı
Ne elim tutuyor
Ne dilim dönüyor
Gözlerimle sesleniyorum
Ne dolunay işitiyor
Ne de yıldızlar
Duyacak gibi değil Ayla
Sevdalılara masal okuyor
Okyanuzlara açılan
Şilebe yol gösteriyor
Ne kadar bağırdım
Bilmiyorum
Gözümü açtığımda
Uçurtmam Antarktika’da
Üşüyen çocuklara
Oyun kuruyor
Avrupalı annem
Afrikalı babamı kınıyor
Mahkemeye vermiş Falkland’lılar
Okyanuslar ötesini işgal
Hakim karar okuyor
Güçlü istediğini yapar
Kulaklarıma inanamadım
Savunmama
Zaman tanımadan
Yargıladılar.

12.6.1989 / Hüseyin Uçar

Kar yağar yavaş yavaş
Pişmemiş çiğdir lavaş
Yanlışa boyun eğme
Yanlışla durma savaş

Su durur göleklenir
Seven sevgi dilenir
Yanlışa boyun eğme
Öfke durmaz bilenir

Bu ne bitmez eğlence
Birazcık övül bence
Yanlışa boyun eğme
Ölüm yakışmaz gence.

 8.8.1988 / Hüseyin Uçar

Severim insanın elbet merdini
Ortak olam gülüm anlat derdini
Göstermezler şu dağların ardını
Zalim pençesinde yanar ağlarım

Her gömleğin elbet yakası yoktur
Açlığın, yokluğun şakası yoktur
Bir öğün doyarım arkası yoktur
Kaldım buralarda kanar ağlarım

İlahi hükümdar olmaya ahtın
Yüreğim saçlarda kavurdun yaktın
Korkarım dedene dönecek tahtın
Şaha, somazaya bakar ağlarım.

 25.10.1988 / Hüseyin Uçar

Güzeli okşar gibi
Rüyada yaşar gibi
Patente koşar gibi
Yol alıyor gözlerim

Yok olur arandıkça
Yücelir tarandıkça
Bir işe yarandıkça
Tükeniyor sözlerim

Yakışmaz aka kara
Sevdam içimde yara
Yeter düşürdün dara
Nerde kaldın özlerim.

17.3.1988 / Hüseyin Uçar

Yağmur yüklü bulutlar
Yükleniyor gözlerime
Sevdiğimi görür görmez
Derman gelir dizlerime

Bir kurtulsam ahtan vahtan
Hiç bir şey olmuyor yoktan
Sevdiğimi sorar sormaz
Zalimler inseler tahttan.

6.6.1988 / Hüseyin Uçar

Dost diye sarıldım kara yılana
Bıraktı hedefe açık alana
Elinde silahı dilleri hançer
Tutmazsa planı başlar yalana

Ne görgüyü bilir ne de övgüyü
Düşürmez dilinden yoz bir sövgüyü
Kötü yönlerini görmem inşaallah
Yıllar evvel mezar etmiş sevgiyi

10.9. 1988 / Hüseyin Uçar

Döşeksiz kodular uzandık çula
Yüz yaşından sonra girdik okula
Dost dediğin el uzatan olmalı
Darda olduğun bilip düşmeli yola

Dostça sarar bazan gurbette rakı
Damarı kesmeden atlasa çakı
Dost dediğin el uzatan olmalı
Sesler birleşince yapmalı yankı.

28.5.1988 / Hüseyin Uçar

Devam et sen hayat okul
Sar yaşamı haydi sokul
Gelen gider koşar adım
Yeter ki olma kula kul

Yiğit vermez ölse ödün
Asırdan uzun geçer gün
Ömür sade bir tadımlık
Sen sen ol mertlikle övün.

 6.6.1988 / Hüseyin Uçar

Yücelip göklere inemeyesin
Gittiğin yollardan dönemeyesin
Ben olayım sana kolun kanadın
Kör ola gözlerin göremeyesin

Çürüttün ömrümü ömrün çürüye
Bunca çektiklerim söylen mi niye
Çalına üst yanın kal iki büklüm
Yanıp yakarasın yar diye diye

 15.9.1988 / Hüseyin Uçar

Sevdiğim bir haber salamıyorum
Seviyorum ama alamıyorum
Artık buralarda kalamıyorum
Sen de seviyorsan bağışla beni

Kader mi, töre mi anlayamadım
İpek saçlarını tarayamadım
Kahroldum, yıkıldım arayamadım
Sen de seviyorsan bağışla beni

Cahilden duyarlı dağda ki taş da
Kavruldu da kalbim kül oldu saç da
Gireyim kapını sevdiğim aç da
Sevenler bağışlar beğışla beni.

                                  24.08.1988 / Hüseyin Uçar

Giyinmiş mantoyu beline çıkar
Manto’nun başlığın başına takar
Yürümüş terleri yüzüne akar
Bordo manto’n hayırlı olsun, Mustafa.

Baktım ki solunda dikili düğme
Amcaoğlu bunu kimseye deme
Müsaadesiz, dostum girilmez cem’e
Bordo manto’n hayırlı olsun, Mustafa.

Hoş geldin Mustafa, şehirden köye
Teslim olmaz idin Paşa’ya, Bey’e
Bordo manto sana kimden hediye?
Bordo manto’n hayırlı olsun, Mustafa.

Manto bir vesile espri bunlar
Kapansın, gurbete uzanan yollar
Dilerim herkese neşeli yıllar
Bordo manto’n hayırlı olsun, Mustafa.

                           01.01.1988 Yılbaşı Gecesi / Hüseyin Uçar.

Anneler günü yarın
Aysız gece
Ben annemi tanıyalı
Ne elinin nasırı kavuştu
Ne yarası bitti kaşının
Odunla yarılan kafa
Sarıldı tülbentle
Ne hastane ne doktor
Bunlardan da uzaktı karakol
Tuzlu yağ bastılar göçüğe

Sana bir yemeni
Babama bir mendil aldım
Anılar depreşti
Başladınız kavgaya
Tarafsız kaldım
Üzülme anne
Acı da olsa
Binlerce anı
Mutlaka vardır yaşanan
Övünülecek bir yanı.

6.5.1988 / Hüseyin Uçar   

Çevremi sarmış gece
Yüreğim isyan dolu
Çocuksu bir yalnızlık
Bir sızı var içimde
Yalnızlığım
Bir şeylere gebe
Açılmak istiyorum
Deniz kızlarıyla denize
Bir başka gülmeli dünya
Yükselmeli yıldızlara uçurtmam
Yetiştirenin olma
Mutluluğunu taşımalı
Altın renkler başaklar
Herkese kokmalı
Gül
Sümbül
Karanfil
Birey kendi adına
Yaşamalı dünyayı
Feryat etmemeli
Bülbül…

 21.10.1988 / Hüseyin Uçar

Sabahlarım geceyi
Ben görmedim yüceyi
Sön faydasız kör ışık
Bölme güzel heceyi

Elinde sarı mendil
Yanıp sönüyor kandil
Dinle biraz kör ışık
Çözüm gerekli candil

Önü kesilmez yelin
Arkına düştüm selin
Dinle biraz yılışık
Kemiği yoktur dilin.

16.10.1987 / Hüseyin Uçar

Ben doğunca
Çok sevinmiş ailem
Gözünüz aydın’a
Gelmiş komşular
Ses almaya başladım
Can dediler
Yürüdüm
Afife diye çağırdılar
Herkesle oynadım
On yaşına kadar
On bir yaşına bastım
Toplandı aile meclisi
Törenle çarşaf giydirdiler
Nedir, diye soramadım
Genç kız oldun, dediler
İçin için sevindim.

Bak kızım
Sokakta oynamak
Erkeğe bakmak yok
İslama aykırı
Bir şeyler koparıldı
Yüreğimdem
Ne söylüyorlardı
Neredeydim
Oyunlarımız
Arkadaş sesleri
Ötesindeydi duvarların
Karma karışıktı
Rüyalarım
Duygularım
Yıkılmıştı dünyam
Gülücüklerim
Silinmişti aynalardan
Kulaklarımda uğultu
Usumda sorular sorular
Ben miydim genç kız
Ayıp mı genç kız olmak
Peki, neyim aykırı islama
Bu korku
Bu telaş niye
Erkeğe bakmak
Niçin ayıp
Neyi gizliyordum
İçinde çarşafın
Dünyanın en doğurgan kentinde
Yaşamıyor gibiydim
Silinmişti yüz yılların
Yarattığı değerler
Tepeler
Limanlar
Denizler
Kız Kulesi üzgündü
Avrupa yakası
Asya yakası
Bir başka üzgün.
Bir kaç gün sonra
Radyoda bir ses
Tiyatroya
Kadın oyuncu aranıyor
Gidip yazıldım
İki ay sonra çağırdılar
Yüreğimde
Uçsuz bucaksız
Bir Irmak akıyordu.
Ve binlerce
Kanat takmıştı İstanbul
Eve geldiğimde
Küplere biniyordu
Babam,
Benim kızım ha
Olamaz…
Olacak dedim
Şakladı suratımda tokat
Ve o tokat
Mührü oldu
Sanat anlayışımın.
Sahneden
Sahneye koştum
Ve basıldı
Temsil verdiğim yerler
Öfkeden
Acıdan
Dönmez
Ağzıma sığmaz
Oldu dilim

Doktor çağırdılar
Rahatlar diye
İğne yaptı önce
Sonra toz vermeye
Başladı azar azar
Çok geçmedi aradan
Düştü tetik
Olduk narkotik
İffetten söz ederek
Aldılar iffetimi
Kişiliğimi
Namus adına
Namussuzluk
Ne cevap vereceksiniz
Doğrulsa Hipokrat
Doğrulsa Mustafa kemal
Her şeye rağmen
Sanat anlayışıma
Düşürmedim gölge
Belki de bu son sözlerim
Aklım alındı elimden
Hastanesindeyim
Hoşça kal  güzel İstanbul
Hoşça kal  güzel yurdum
Yücelecekse kadın
Aklanacaksa toplum
Silinecekse ayıp
Ben gidiyorum
Sanatı benden
Devralacaklara
Sesleniyorum
Şunu bilin ki
Sürecek sanat hayatım
Bende biten hayat
Başkalarında başlayacak
Gönül ırmaklarım
Gene coşacak
Gene açılacak perdeler
Seyirci alacak yerini
Sahnelenecek oyun
Ama görmeyeceksiniz
Beni siz
Ne de yasak koyucular.
Ben orda olacağım.

6.7.1988 / Hüseyin Uçar

Dil ağıza ağız dile
Gül bülbüle bülbül güle
Dudak pınar saçlar lüle
Taradıkça güzelleşir

Durur mu aşığın dili
Alır onu aşkın seli
Kemana benziyor eli
Doladıkça güzelleşir

Yalvarırım güneş doğma
Bu güzel geceyi kovma
Dilim Veysel gözüm ama
Aradıkça güzelleşir

01.11.1987 / Hüseyin Uçar

Anlamı yok halayların
Dağıtılmış alayların
Viran olmuş sarayların
Terk edilen yurtlar gibi

El değmedik mabet misin
Everest mi, Tibet misin
İçimde ki gurbet misin
Uğranmayan yurtlar gibi.

 10.1.987 / Hüseyin Uçar

Aylar hafif yıl az gibi
Ayırdılar bir yoz gibi
Gıdamız soğuk buz gibi
Elimde donar sunaklar

Çoklar köle çoklar uşak
Yollar doğru niçin şaşak
Çoğalırız kuşak kuşak
Gece kondumuz konaklar

Hiç kesilmez gözüm yaşı
Yurt edindik dağı, taşı
Toprak ev depreme karşı
Çatısı mavi çoraklar.

 2.1.1987 / Hüseyin Uçar

Göze ırak öze yakın
Gerdanına güller takın
Gülün ömrü kısa olur
Hiç öykünme sakın sakın

Gel bağışla gel özsuyu
Var ise eğer sağduyu
Ne işlesen tasa olur
İnsanoğlu derin kuyu

Kuyudan çıkmaya çalış
Bu ne gayret, nasıl yarış
El uzatsan asa olur
Her yan ateş karış karış.

  22.3.1987 / Hüseyin Uçar

Düğününde atam göbek
Kitapların öbek öbek
Doğum günün kutlu olsun
Zeytin gözlü koca bebek

Neşeyle sallansın dallar
Engelsiz açılsın yollar
Doğum günün kutlu olsun
Yıpratmasın seni yıllar

Sakın yıkılmasın kaşın
Çağır gelsin arkadaşın
Doğum günün kutlu olsun
Güneşe yükselsin başın

Artsın eksilmesin sevi’n
Bugün doğum günün övün
Doğum günün kutlu olsun
Ömrün olsun bayram, düğün.

9.12. 1987 Hüseyin Uçar

Ne baştasın ne de peşte
Ne hayalde ne de düşte
Ver elini kömür gözlüm
Aklım aldın bir görüşte

Derdimin dermanı sensin
Kalbimdeki sancı dinsin
Ver elini kömür gözlüm
Şu ağlayan gönül gülsün

Çatlasa da patlasa da
Tarlayı koyak nadasa
Ver elini kömür gözlüm
Gerisini etme tasa.

28.2.1987 / Hüseyin Uçar

Yılların içli şarkısı
Dolaşıyor dilden dile
Tepemde ki ne baskısı
Ulaşıyor ilden ile

Nedir bilmem aradığım
Şu dilime doladığım
Zülfün tel tel taradığım
Karışıyor selden sele.

 10.1.1987 / Hüseyin Uçar

Kim uyuyor kim uyanık
Çağlayan sular bulanık
Ötme dertli dertli bülbül
Git uzaklaş bağrım yanık

Olmaz imiş cahil olgun
Gece gündüz beynim yorgun
Ötme dertli dertli bülbül
Kırmızı güllerim solgun

Evrim barış canım gökçe
Sürüp çıkardılar tekçe
Ötme dertli dertli bülbül
Tepemizde demir ökçe

Selleri seyire daldım
Herkes geçti bir ben kaldım
Ötme dertli dertli bülbül
Ben bu derdi yardan aldım.

 17.10.1987 / Hüseyin Uçar

Koşup yürüdüm sese
Kondum demir kafese
Dostsan gel doğru söyle
Kaldım nefes nefese

Bari sevgiye eğil
Bu acı reva değil
Gelmeden ahraz dile
Uza burdan azrail.

27.3.1987 / Hüseyin Uçar

Ah edip ağlama değişti işler
Tekil elbet canım üçlerle beşler
Otuza varmadan döküldü dişler
Sabır yol değil ki tükenir bir gün

Yıllarca uyardım sarhoşsan ayıl
Başkasınca değil sen bence sayıl
Şifa pınarlarım kuruttun bu yıl
Ömür göl değil ki, tükenir bir gün

Zalimi avlamak çetindir, zordur
Sevgisiz yaşamak yüreğe kordur
Dillerde dolaşmak yiğide ardır
Sabır dil değil ki, tükenir bir gün.

 1.11. 1987 / Hüseyin Uçar

Ne söylesem dönmez dilim
Altın oldu kirli kilim
Cahil sözün tutmaz imiş
Söylemedi usu selim

Yüz müyüm ki, görülecek
Bez miyim ki, dürülecek
Vakitsiz gül açmaz imiş
Bir hesap var, görülecek

Bir yalan ki yutulmayan
Sökülüp de atılmayan
Kanatsız kuş uçmaz imiş
Bir arzu ki tutulmayan

Anlaşılmaz kör bir mantık
Hem kendi hem düşü satık
Cahil ekin saçmaz imiş
Aşımıza olsun katık.

 26.11.1987 / Hüseyin Uçar

Hem enginim hem de yücem
Koca dağım hem de cücem
Gün geçtikçe küçülürsün
Benim adsız serencem

Göl müdür deniz mi Hazar
Hiç ona değmiyor nazar
Gün olur ki açılırsın
Uyur gezer yerli mezar.

 13.2.1987 / Hüseyin Uçar

Nesi güzel sevdanın
Al al olmuş gerdanın
Her gün bin kez ölürüm
Ben olayım dermanın

Ölü ten dirilir mi
Gurbetten gelinir mi
Her gün bin kez ölürüm
Bu acı silinir mi

Dilimden düşmez adın
Kalmadı tuzun tadın
Her gün bin kez ölürüm
Bu mu senin muradın?

 23.1.1987 / Hüseyin Uçar

Yoktan değil vardan aldım
Ben yarayı yardan aldım
Ne kalp gördüm, ne de yürek
Bir boş kovan gerdan aldım

Bal yapmayan arı mıyım
Bir patlamaz darı mıyım
Hem sürgünüm, hem de kürek
İnsanlığın zarı mıyım?

 10.1.1987 / Hüseyin Uçar

Sıçrasan ulaşılmaz
Everestler aşılmaz
Engebeler çetindir
Kıyar cana koşulmaz

Asıldım eğemedim
Bir ömür değemedim
Ne söylesem metindir
Dil döküp diyemedim.

  2.4.1987 / Hüseyin Uçar

Yanlış dilek mi diledim
Koyun muyum ki meledim
Suçumuz nedir söyleyin
Un koydum toprak eledim

Gül dalında öter karga
Irmağı bağlarlar arka
Suçumuz nedir söyleyin
Boynumuzda tasma halka.

 27.2.1987 / Hüseyin Uçar

Tanrıdan sal istedim
Ağaçtan dal istedim
Bunları tamam etmeden
Arıdan bal istedim

İnledi yalın yalın
Tadı kalmadı balın
Ben başımı koymadan
Kolları gitti salın

Sardı beni harala
Vakit zaman darala
Elveda derim gülüm
Biz de uyduk kurala.

 4.2.1987 / Hüseyin Uçar

Birisi bir şeyler
Götürdü benden
Kaldım yapa yalnız
Dudaklarımda gülücük
Yüreğimde bahar havası
Karşı dağlar yemyeşil
Dilimde çocuk şarkısı
Kayakçının düşlediği
Kar dağları
Düşlerimde karanfil
Sunan kadın
Annesine koşan çocuk
Güldükçe güzelleşen
Gamzeli güzel
Keklik sekişli
Bülbül ötüşlü
Sessizliği bozan
Çoban çeşmesi
İnce ince yağan yağmur
Kalbimin biricik gülü
Bana senden kalan
Sadece anılar
Eğer hatırlarsan bir gün
Gecikme bekliyorum
Anılar durağında.

 3.6.1987 / Hüseyin Uçar

Halay deyip de geçmeyin
Buzlu sulardan içmeyin
Irmak coşkun, orman yeşil
Yazık yeşili biçmeyin

Yakışıyor kemer bele
Etekler savrulur yele
Ritim kurmuş zurna, davul
Vermiş kız kızan el ele.

 27.2.1987 / Hüseyin Uçar

Aradım dostluğun bahçesi nerde
Sordum ömür boyu bilen olmadı
Cana can göründüm gözüm diyerek
Akan göz yaşımı silen olmadı

Biter ağrılarım dostluk deyince
Kalkar engel dost dostunu sevince
Büyüyor, kaçıyor değer verince
Vergisiz yüzüme gülen olmadı

Gözüm gönlüm şafaklardan ayrılmaz
Sevda yolcuları coşar yorulmaz
Gönülsüz güzele soru sorulmaz
Bir düşüp peşime gelen olmadı.

 22.03.1986 / Hüseyin Uçar