Seviyorum diye lokmamı yiyen
Üzüldüğüm zaman karalar giyen
Sevdiğim yoluna ölürüm, diyen
Sevdiceğim güler oldu elinen
Sesi kulağımda canım, der gibi
Şaşırdı yolunu gitti kör gibi
Şimdi bize bakar oldu yer gibi
Önceleri karşılarken gülünen
Bakır oldu birden altın taslarım
Kopar gibi geriliyor kaslarım
Hiç bir yara öldürmezdi dostlarım
Sevdiceğim yaraladı dilinen.
11. 01. 1989 / Hüseyin Uçar