Sözleşip benimle lokmalar yiyen
Üzüldüğüm zaman karalar giyen
Sevdiğim yolunda ölürüm diyen
Anlamadım birden el oldu gitti
Sesi kulağımda canım der gibi
Yollarda kayboldu gitti kör gibş
Şimdi bana bakar oldu yer gibi
Etrafını yıkan sel oldu gitti
Akşam sabah ağlamaya başlarım
Kopar gibi geriliyor kaslarım
Hiç bir yara öldürmezdi dostlarım
O mahzun bakışlım dil oldu gitti.
11.1. 1989 / Hüseyin Uçar