Hangi dala el attımsa kırıldı
Ne ağaç utandı ne dal uslandı
Sevdiklerim göz önünde vuruldu
Ne katil utandı, ne kın paslandı
Çektiler de can evimden vurdular
Ne katil arayıp ne de sordular
Hak aradık yolumuza durdular
Kirpiklerim her devirde ıslandı
Acılardan gıda alıp dirildik
Göçmen olduk ülke ülke sürüldük
Sipahiye tımar diye verildik
Uç beyidir oda bize yaslandı
Kılıcımız kana battı kanlıdır
Yüz yerinden yaralansan canlıdır
Hangi çağa baksam tarih kanlıdır
Ben insanım anılarım canlandı.
9.8.1995 / Hüseyin Uçar