Belamısın sen felek – Hüseyin Uçar

Bu bedenim, beynim, alev içinde
Sorular, yanıtlar, neden niçinde
Değişmiyor yaşam, aynı biçimde
Mazlumlara, belamısın, sen felek.

Niçin bu sinemi, yaralar hançer
Her yanım, dondurur, kanımı içer
Ben ağlarken, zalim, kendinden geçer
Mazlumlara, belamısın, sen felek.

Her gücü yetenler, haşılar oldu
Havada uçuşan, bacaktı, koldu
Yollarımız neden, ecelsız yoldu
Mazlumlara, belamısın, sen felek.

Satıyor insanı, kurmuşta pazar
Atılmış içeri, yatıyor yazar
Gün geçtikce, canım, yaralar azar
Mazlumlara, belamısın, sen felek.

Boğazlayıp, haklılıklar arayan
Suçlu suçsuz, gözetmeden tarayan
Benim gibi, dert çekmeye, yarayan.
Mazlumlara, belamısın, sen felek.Kitaplarım gerçek, masallar yalan
Bir hayal peşinde, dolan ha dolan
Sade kader, kısmet, yoksulun olan
Mazlumlara, belamısın, sen felek.

Ne işi, ne gücü, ne belli düşü
Ne benzeri vardır, ne daha eşi
Nereye gidersen, bırakmaz peşi
Mazlumlara, belamısın, sen felek.

Ne ırmak atlamış, ne deniz geçmiş
Kurbanın, sefilden, mazlumdan seçmiş
Canımız almaya, yeminler içmiş
Mazlumlasra, belamısın, sen felek.

Biten ömürlere, cana yanarım
Çocuk gibi, ne derlerse, kanarım
Çekip yoldun, yoktur canlı, damarım
Mazlumlara, belamısın, sen felek.

Geri çekiliyor, savaşcı yorgun
Kar düşmüş, baharda çiçekler, solgun
Çekilmiş kıyıya, yemişte vurğun
Mazlumlara, belamısın, sen felek.18/11/2003 Karlslunde /Hüseyin Uçar.