Skip to content

İSMAİL BİNGÖLE

Sözcükler anlamlı, seside kalın
Yitirmiş sandalı, ayaklar yalın
Gülsüm gelin, koymuş, yasa kuralın
Yarin sofrasını kurur, Üsbalı…

Papağan misali, ezber çenesi
Hayat acımamış, pişmiş sinesi
Bilgisini onaylamaz karnesi
Hocasından hesap, sorur Üsbalı…

Biraz çildir yüzü, birazda donuk
Herkesle eğleşir durmaz ki yamuk
Hanımın yanında pamukmu pamuk
Bütün değerleri korur Üsbalı…

Erken yaşta, saç kalmamış dökülmüş
Frankfurta çınar olmuş dikilmiş
Gönül ovasına, neler ekilmiş
Verdiği sözlerde durur Üsbalı…

Görünüşü kaba, elleri mahir
Söylemiş türküsün, her şafak zahir
Sitem mi etmişler, hep çekmiş kahir
Acımaz nevsini, vurur Üsbalı…

Yaşamak uğruna, ülkeler aşmış
Kendi kurgusuna, kendisi şaşmış
Dimdik durur hala, yüreği taşmış
Yoksul doğmuş, varsıl yürür Üsbalı…

Zaman zaman onun, çekilmez nazı
Çocuktan çocuktur, bakarsın bazı
İnsandan gayriye, yoktur niyazı
Binlerce yobazı, yorur Üsbalı…

Dinlemek kültürdür, tartışmak erdem
Aynı muhabbeti, sürdürmüş dedem
Bütün mahlükattan, ayrılır Adem
Gerçeğin farkına, varır Üsbalı…

Uzatma sözünü,Taşatan yeter
O sana bağırsa, sen ondan beter
Ayrıldım dostlardan, burnumda tüter
Didimin özlemi, sarır Üsbalı…

27-09-2008.Didim.Hüseyin Uçar.

Published inIkke-kategoriseret