KADINIM BEN

Kadınım ben
Yiğidim
Ne sen bensiz yapabilirsin
Ne ben sensiz
Sensizlik ölümdür
Ölüm sensizlik
Benim dünyam
Eşitlik, kardeşlik
Sevgiden yuğrulmuşum
Çemberim ateşten
Türküler yakılmış
Saçlarımın tellerine dek
Destanlaşmış
Dökülmüş tellerine sazın
Kadınım ben
Taa bilmediğim çağlardan
Bu günlere
Çağıl çağıl akmışım
Çakıl taşları arasından
Dağlarda sesim şelale
Denizde delta
Çölde vahayım
Tanıklarım var ölümsüz
Geceleri dolunay
Yıldızlar, gündüzleri güneş
Kaç bin yıl, atlılar düşürmüşler peşime
Sökmek için dünyamdan
Sökemediler, geçemediler önüne sevdamın
Vurdularda beni can evimden
Kadınım ben, anayım
Bacıyım, yarim
Yavrum deyip meme verip büyüttüm
Sevgi verdim hep
Kimi zaman unuttum sevilmeyi
Doğurdum, beledim, besledim, büyüttüm
Arı gibi, karınca gibi çalıştım
Uğraşı verdim yer yer, bölge bölge,
sonuçsuz kalmasın diye uğraşlarım
Zaman zaman
Ne acılar atlattım, ne bedereler geçirdim
Gelmeyen kalmadı başıma
Yüce dağlar gibi
Yine başım, duman duman
Bana daha bir şey sormayın
Sormayın aman….

09-09-1982 Hüseyin Uçar.