Kar yağıyor umutlatıma
Gözlerime iğneler batıyor
Kırağı düşüyor sevdalarıma
Uyku küçük ölüm
Azrail giriyor rüyalarıma
Sıtmaya tutulmuş
Üşümüş gibi ellerim
Çaresiz
Biçare
Boşlukta yürüyorum
Öylece çıkıyorum yolculuğuma
İş’e
Aş’a bakınıyorum
Biri Aslanın agzında
Digeri paranın
İt
Kopuk
Çakal
Tutmuşlar su başlarını
Sırayla nöbetteler
Bense yüreğimi yiyiyorum
Dilim dilim
Açken
Yalınayak’ken
Karda kışta
Yağmurda Çamurda
Yakaran gözlerle
Süzerken etrafını
İmdat kimse yokmu
Çağırıları atarken
Depremin çocukları
Dört milyon müslüman
Şeytan taşlamada
Cennet arayanları
Yakalamış çiniyor iman
Yaşına – başına
Günahına – sevabına
Bakmaksızın
Katmış önüne kovalıyor ölüm..
Buda bir başka deprem..
12/01/2006 / Karlslunde/Hüseyin Uçar.