-Kemal Köksalın ardından-
Yapışır dudaklarıma
Yakar dilimi dizeler
Bu kadar kısa’mıydı hayat
Nede çabuk, geldi geçti
Hatıralar hayal meyal
Sevdalıyken Kugu göle
Nerden çıktı bu ayrılık
Ne bir yasa, ne bir kural
Yağma yağmur, esme rüzğar
Erimesin dursun karlar
Karanlığa dayanamam
Uyandığım yerse gurbet
Meğer zormuş bu Yolculuk
Bu bekleyişler boşuna
Uçun gidin uzaklara
Selam durun ufuklara
Adı konmuş hastalığın
Yavaş yavaş yaklaşır son
Karşı dağ’a konan kuşlar
Yol bittiği yerde başlar
Güzel dostum, güzel insan
Güle güle, hüzün seli
Güle güle, yalnız çınar
Güle güle son kahraman…
Yapışır dudaklarıma
Yakar dilimi dizeler
Gözlerim alev alev
Sözlerim isyanda
Gağalarında ne taşıyor
Bu göçmen kuşlar
Durup dururken
Niçin karardı bulutlar
Bu ani mide kanaması
Martıların çığlgı neden
Duygular dilsiz
Baskı altında mısralar
Yinemi dostlardan
Kara haber var
Nasıl gider bunca yıl
Reddetiği yere insan
Bu göç zorunlu
Bu buluşma zeruri
Bu kopuş köklerinden kopuş
Bu öpüşler nasıl anlatır aşk’ı
Kulaklarım uğuldar
Yitirir yollar beni
Çağırır gök yüzü
Çağırır bulutlar
N’olur tersten esme rüzğar
Başaklar döle dursun
Ondandır göz yaşlarım
Ensemizde kalleş ölüm
Yavaş yavaş yaklaşır son
Karşı dağ’a konan kuşlar
Yol bitiği yerde başlar
Güzel dostum, güzel insan
Güle güle, hüzün seli
Güle güle, yalnız çınar
Güle güle, son kahraman.
26/02/ 2006/Hüseyin Uçar.