-2-
Yüzü dönesi karanlık
Perişan etti bebeleri
Kahrolası deprem
Yakıp yıktı
Sığındığımız tüm kaleleri
Düştü peşimizde
Orta çağ şovelyeleri
Direnç gerisinde
Demir parmaklıkların
Yumruklar sıkılı
Aşk ve kavğa
Uzaktan bakmakta
Kendi arkında akmakta
Yaralı-yaralı
Aynalara koştum
Aynalar içime akıyordu
Türkü söylüyordu hüzün
Yansıyorduk birbirimize
Kardı,
Kıştı
Yağmurdu
Sevdalı
Ve yaralı
Güvercinler
Bir kavşakta buluştu…
09/01/2006 / Hüseyin Uçar.