Bir kendin bilmezin ağına düştüm
Konduğum yerlerden kovdular göçtüm
Kendi ellerimle mezarım eştim
Derinlere düşürüyor yar beni.
Sevği sayğı bitti aştık tepeyi
Yad ellere koyduk gittik körpeyi
Şu evrende dolaştırdı epeyi
İlden ile aşırıyor yar beni.
Namazda niyazda değişti saflar
Muhabbete döndü yapılan gaflar
Birbirinden menmun gibi taraflar
Artık dile düşürüyor yar beni.
Bendende kıymatlı bakın gölğeler
Sınırlara bölünüyor bölğeler
Elin ovalıyor gerçek bilğeler
Fırıldağa çeviriyor yar beni.
Kasığadır binaları deviren
Nere gitsem yollarımı çeviren
Fare gibi bu beynimi kemiren
Hangi yüzle çağırıyor yar beni.
1/12/2004 Karluslunde.Hüseyin Uçar.