Tatmadan önce
Sevdanın şerbetini
Geçmeden o coşkunun ırmağından
Duymadan önce o heycanı
Farkında değildim yaşadığımın
Şimdi her şey toz bembe
İçimde doğan çocuk
Koşmağa başladı
Bana ninniler söylüyor
Ellerimden tutup
Benimle koşuyor kırlarda
Uçurumda olsa önümüz yürüyoruz
El ele, göz göze, rüyada gibiyiz
Sanki kendi ellerimizle
Çizdik renğini gözlerimizin
Duymuyoruz
Kim ne derse desin
Biz yarğılamalıyız bizi
Ömrümüzün yükünü
Sardık sırtımıza
Ve vardık farkına
Niçin yaratıldığını
Ellerimizin
Ne işe yaradıgını
Dillerimizin
Ve
Gözlerimizin
Artık ne hayalimde
Ne düşlerimde
Birilerini arıyorum
Ben artık göksümde
Gönlümde
Sevdamı büyütüyorum
Öyle bir sevda’ki
Bahar yüzlü
Yaz gözlü
Bitirdi acı anılarımı
Sildi ağrılı, sancılı düşlerimi
Gönlümün burukluğunu
Hüznünü gözlerimin
Yerleşti ömrümün
Çocuksu duygularına
Birlikte çocuklaştık
Birlikte yarınlaştık.
29/10/2003 Karlslunde.
Hüseyin Uçar.