Durmadan övündüm, çünkü insanım
Kendi soyun, acımasız asanım
Dertler anlatmaya, yetmez lisanım
Ekine ne gerek, söze ne gerek…
Emrederler susar, gözüne bakar
Gelenek, töre der, kendini yakar
Hem zaman, hem tarih yarına akar
Ekine ne gerek, öze ne gerek…
Kendisi aç yatar, varını verir
Döşeği yok ise, yüzünü serir
Mevsimliktir sanki, kar gibi erir
Ekine ne gerek, köze ne gerek…
Parmak basar amma, adın yazamaz
Kötü kaderini, kendi bozamaz
Öldürseler, ağasına kızamaz
Ekine ne gerek, yüze ne gerek…
Türküler düşerse, duyarlı dili
Ne söylesen duymaz, tükenir pili
Boşalır gözünden, yazbahar seli
Ekine ne gerek, ize ne gerek…
Ağzınla kuş tutsan, küçümsenirsin
Çok geçmez, tek dize biçimlanirsin
İmara sokarlar, ölçümlenirsin
Ekine ne gerek, dize ne gerek…
Bazan içten içe, öfkelenirsin
O kendi gölgene, efelenirsin
Yeter be Taşatan, tepelenirsin
Ekine ne gerek, bize ne gerek…
07/05/2010.Hedebo.Hüseyin Uçar.