Ne diye yaparım, deme vurguyu
Doğa, insan, oluşturmuş olguyu
Dem sürdürür, sözmeşmeli sorguyu
Sorgudamıyım, uykudamıyım can.
Demlenerek buldum, sözün özünü
Anlamaz ki, kör eylemiş gözünü
Ozan çekinmden, söyler sözünü
Uykudamıyım, sorgudamıyım can.
Her bir şeyin, elbet vardır ararı
Demlenenler kendi, verir kararı
Elbet vardır, demlenmenin yararı
Korkudamıyım, kurgudamıyım can.
Demlenen demler, andırır suyu
Anlaması zordur, insan bir kuyu
Kimseye benzemez, kimsenin huyu
Kurgudamıyım, korkudamıyım can.
Demlenirken demler, hüzüne boğar
Demlendikçe insan, yeniden doğar
Gerçekle demlenen, gafleti kovar
Durgudamıyım, vurgudamıyım can…
12-03-08 Karlslunde.Hüseyin Uçar.