Skip to content

SÖYLEŞİ SÖYLEŞİ

Dertli gönül, coşup demin alınca
Üzgün olur, yad yabanla kalınca
İki gönül, birbirini bulunca
Demleni demleni, dem olduk canlar
Söyleşi söyleşi, cem olduk canlar.

Vardır elbet, her maddenin  darası
Unutulur sanma, Aşkın yarası
Muhabbet ehline, mekan orası
Demleni  demleni, dem olduk canlar
Söyleşi söyleşi, cem olduk canlar.
Baş olursa cahil, boşlar vitesi
Var mi daha, muhabbetin ötesi
Aynı demde, olgunlaşıp yetesi
Demleni demleni, dem olduk canlar
Söyleşi söyleşi, cem olduk canlar.
Sayılıpta, çağrılıpta gelmeyen
Uzak dursun, söz sohbetin bilmeyen
Yaşıyormu sevildikçe gülmeyen
Demleni demleni, dem olduk canlar
Söyleşi söyleşi, cem olduk canlar.
Ne diyeyim, kız kızana, efeye
Herkesi koyuyor, aynı kefeye
Yol al gönül, kapılmadan öfkeye
Demleni demleni, dem olduk canlar.
Söyleşi söyleşi, cem olduk canlar.
Seyreyledik, fırsat elde variken
Önce sağlık, sonra varlık deriken
Neler yok ki, yüreğimde biriken
Demleni demleni, dem olduk canlar
Söyleşi söyleşi, cem olduk canlar.
Neler kurmaz, şu dağların kayası
Hoş görüdür, barışların mayası
İnsan kalmak, Taşatanın rüyası
Demleni demleni, dem olduk canlar
Söyleşi söyleşi, cem olduk canlar..
16-04-2008 Hedebo/ Greve/Hüseyin Uçar.
Published inIkke-kategoriseret