-Elvan Çelikcanın Ardından-
Yıllar yılı kahrın, çektin gubetin
Dillere şayandı, senin gayretin
Hizmetkarı, düğünlerin, davetin
Bu kadar acele, niye be Elvan.
Geldin bu ülkeye, onüç yaşında
Emegin var, toprağında taşında
Zalım kanser, cüml’alemin başında
Bu kadar acele, niye be elvan.
Koskilde, Karlslunde, sonra Havdurup
Bakmadın arkaya, şöyle bir durup
Hep ürettin, dinlenmedin, kurulup
Bu kadar acele, niye be Elvan.
Ağır işler, fabrikalar dolaştın
Boş durmadın, boşa bile uğraştın
En sonunda, menziline ulaştın
Bu kadar acele, niye be Elvan.
Çalamadın dostum, eli ağıza
Bilirim doymadın, oğula, kıza
Ev aldın karıştın, toprağa toza
Bu kadar acele, niye be Elvan.
Anlatsamda bitmez, anılar dizi
Daha silinmeden, Alinin izi
Bumudur komşuluk, terk ettin bizi
Bu kadar acele, niye beElvan.
Bir gubetçi daha, uçtu yurduna
Neler koymuş, hiç bakmadan ardına
Her şey yarım, varamamış tadına
Bu kadar acele, niye be Elvan.
Çökmüş omuzları, mevlide üzgün
Hiç yalpasız dostum, yürüdün düzgün
Elden bir şey gelmez, Felekte dizgin
Bu kadar acele, niye be Elvan.
Her ne desem, anlatamam durumu
Tekrarlarım, hiç durmadan sorumu
Yasa boğdun, Kuşsarayı, Çorumu
Bu kadar acele, niye be Elvan.
Yeter be Taşatan, bitir sözünü
Dogruya güzele, çevir yüzünü
Zalım felek, çokmu gördü izini
Bu kadar acele, niye be Elvan.
18-02-2008 Karlslunde.Hüseyin Uçar.