Bir devasız derde düştüm
Çaresizim yaban elde
Ay karanlık
Gece sessiz
Yıldızım gibi
Soluk bütün yıldızlar
Acımasızlığıyla yaşam
Ve yaşamı karartanlar
İlkelliği güçlülük sanıyorlar
Aldırmıyorum
Alışkınım ayrılıklara
Ne bir teselli mektubu alabiliyorum uzaklardan
Ne telefonum çalıyor
Duyduğum tek ses
Çan sesleri
Ben geçmişte değilim
Geçmiş yakamı bırakmıyor
Kararlıyım geçmişimden uzaklaşmaya
Sade
Samimi
Ve incitmeyen
Sözcükler arıyorum
Anlamını yitirmeyen
İncelikler ince ruha yazılmış
Sen bende her zaman varsın
Güzelikler derinlere kazılmış
Beni nasıl kovarsın
Göletler kurumuş
Göller yerli yerinde
Sen ruhuma sinen
Kavurucu çöl rüzğarımsın.
10/2/2006 Karlslunde.
Hüseyin Uçar.