Ey karanlık
Yıldızsız
Aysız gece
Yalnızlığım
Yalnızlığına benzer
Bedevinin
Uyurum çadırımda
Uzak limanlarda
Uyanırım
İnerim güverteden yavaş yavaş
Ve birden bire hatırlarım
Çadırım onbeş çocuk
Dört avrat
Sürüm
Develerim
Önünde
Çöl fırtanasının
Sıçrıyorum
Silkiniyorum
Rüyadamıyım
Yastığım suya batmış
Uzatıyorum ellerimi
Tutanım yok
Felaket götürmüş hepisini
Solmuş bütün çiçekler
Zakkumlar yeşil
Asmanın kırılmış daları
Kaya yosunları
Dönmüş yönünü güneşe
Gülümsüyor
Ve ben sığınmışım
Gönlümün limanına
Geceleyin rıtımdayım
Kurmuşum masamı
Yavaş yavaş
Yudumluyorum
Geceyi kadehimde.
6/9/2005 Karlslunde.
Hüseyin Uçar.