Ne zaman başımı kaldırıp
Gök yüzüne baksam
Başımın üstünden
Bir katar, Turna geçer
Alıp götürür beni
Diyar diyar
Düşlerimin ülkesine
Ömrüm kayıplarına ağlar.
Ne zaman yolculuğa çıksam
Baş başa kalsam doğayla
Hangi mevsim olursa olsun
Anılar alır gider başını
Gönlümün bir yanında
Babam harman savurur
Anam çeç eler
Bir yanında ova
Bir yanında dağlar
Bir yanım hüzünlü bomboş
Gönlüm oturmuş
Kayıplarına ağlar.
Ne zaman kendimi sorğulasam
Bir dizi eksiğim çıkar
Kaşı eğilse sevdiklerimin
Sorumlu tutarım kendimi
Dalsamda deryalara
Hiç bir şey avutmaz beni
Derdimi deryalar almaz
Bu hal
Bu mihval
Ne dağların, denizlerin
Ne şu karşıda görünen
Sıra selvilerin
Nede sevğilimin umurunda
Talan olmuş
Bozulmuş bağlar
İşlerim gitmez yolunda
Gönlüm
Özüm kayıplarına ağlar..
4/2/2006 Karlslunde/Hüseyin Uçar.