Atımı bağladım, ağaç yürüdü
Dalına yapıştım,beni sürüdü
Bir sel aldı, her yanımız çürüdü
Uzak uzak bakar, oldu üçüzler..
Neye elim atsam yapış yapıştı
Diller sustu, gene gözler kapıştı
Herkes birbirine nasıl takıştı
Ayrı suda akar, oldu üçüzler..
Ne eyer kalmıştı, nede üzengi
Beraber birlikte, eyledik cengi
Degişti bir anda, her şeyin rengi
Paparazi sakar, oldu üçüzler..
Kurtarın diyerek, yandık yakardık
Yerli yersiz, yayğarayı kopardık
Üçümüzde bir, Tanrıya tapardık
Özlerinden kopar, oldu üçüzler..
En sonunda, diyar diyar dağıldık
Bulut olduk, yer yüzüne sağıldık
Hangi bağ’a girsek, ordan kovulduk
Kulakların tıkar, oldu üçüzler..
Ne aranım kaldı, nede soranım
Ne dostlarım kaldı, nede yaranım
Dünyayı kucaklar, sevgi oranım
Bentlerinden taşar, oldu üçüzler..
Taşatana el verenler onar mı
Onun gibi yürekleri kanar mı
Öldüğümde yavrularım anar mı
Birbirine çatar, oldu üçüzler..
07-11-2007 Hundige/Hüseyin Uçar.