Skip to content

DİLLER KURUDU

Güzelim gönlümü hançerlediler
Her ne dedimse içerlediler
Nere varsam ordan göçerlediler
Konduğum ağaçta dallar kurudu

Nere varsam orda sevgi aradım
Düşman gibi çatar eşim, evladım
Söyle felek söyle, bu mu muradın
Girdim serinleyim göller kurudu

Birden bire kaldım çöl sıcağında
Milyonlar ağlıyor yar kucağında
Yabancı oldum kendi ocağımda
Bülbüle öykündüm güller kurudu

Hekim dediklerim yaram sarmadı
Neyi arzulasam biri olmadı
Benim söyleyecek sözüm kalmadı
Ağzımın içinde diller kurudu.

 

25.7.1998 / Hüseyin Uçar

Published inIkke-kategoriseret