Yağmur taneleri dövüyor camı
Hüzünlü ses dolduruyor odamı
Sevmeyenler sarar şimdi goncamı
Gonca güller soldurulmuş nideyim
Başım alıp bu diyardan gideyim
Çok geçmedi, yağmur dindi, ay doğdu
Oturdu göğsüme, halesi boğdu
Nere varsam inan, oradan kovdu
Gonca güller soldurulmuş nideyim
Beklentim kalmadı göçüp gideyim
Hüseyin Uçar’ı araman boşa
Sağırlaştı yürek dönüştü taşa
Bu nasıl yar, yolum sürer yokuşa
Gonca güller soldurulmuş nideyim
En iyisi bu dünyadan gideyim.
3.6.1998 / Hüseyin Uçar