Korkmadın’mı ablam, kardan, borandan
Ne tez bıktın, eşten, dosttan yarandan
Sıra sende değil, çıkma, sırandan
Sen farklı birisin, Keziban abla…
Kimseyle küsülü kalmadın bir gün
Destursuz kapılar çalmadın bir gün
Kötünün sözüne kalmadın bir gün
Sen uçmak kuşusun, Keziban abla…
Sökmüyor ecele ince hesaplar
Hiç fayda etmemiş içtiğin haplar
Matem. Hüzün, Acı, Alini kaplar
Acelen ne idi, Keziban abla…
Sen sayıp severdin önce küçüğü
Kırsalarda sen kırmazdın büyüğü
Kuşsaray yazıyor, nufus kütüğü
Sen güzel insandın, Keziban abla…
Yeni çalmış idin, eli ağıza
Bahşettin elini, geline kıza
Felek kesmiş yolu, göstermez rıza
Sen örnek anneydin, Keziban abla…
Üzer bizi sensiz geçen yarınlar
Son’mu buldu sen gidince sorunlar
Gelinler, oğlanlar, özler torunlar
Çok erken ayrıldın, Keziban abla…
Gurbette kurdugun, yurtlar yuvalar
Yalvarsakta kabul olmaz dualar
Zalim felek öne katmış kovalar
Uçtun aramızdan , Keziban abla…
Güzel yaklaşımın, o ön görüşün
O içten bakışın, candan gülüşün
Çok üzmüştür bizi ani dönüşün
Engin görüşlüydün, Keziban abla…
Güzel olur, güzel insan, düşleri
Erken dönmüş yarım kalmış işleri
Yükledin’mi gurbette’ki göçleri
Obalar bıraktın, Keziban abla…
Taşatan acıyı böyle sıralar
Ak gömlek giyinmiş, gökler, karalar
Dar geliyor inan bana buralar
Saygıyla anarım, Keziban abla….
25/01/2006 Karlslunde.Hüseyin Uçar.