Kitaplar

Ellerim arkadan Sandalyeye bağlι Üç gündür Zemin katta Öylece oturuyorum Çevremde dolaşanlar Sorular soruyor Cevabιm Hep aynι ne kalp kιrdιm, ne kuşlarι vurdum Sadece yιldιzlarι Sağdιm yer yüzüne Palamut topladιm Dağlardan Yeşertmek için kιrlarι Ansιzιn Şimşekler Çaktι gözümde Kan sιzιyor kaşιmdan Ellerim Ayaklarιm Sandalyem nerde? Durmadan İnip kalkιyor tekmeler Fιsιtι gazetesini Okuyor birileri Bir yerlerde Dedikodu Güme gitti palavralar Sesler çoğaldι Yeşerdι bozkιrlar Işιk sιzιyor Zemin kata bir yerlerden El sallιyor Hayat Okula gidiyor çocuklar Bedenim Sesim Isιtιyor zeminleri Açιlιyor kapιlar. 03.03.2001, Hüseyin UÇAR

Anlatayım dostum değil bir rüya Yolculuk başlamış yıldıza aya Bir meydan savaşı hayat bu dünya Direnerek hak alınır her zaman Emeğimiz niçin yatanlar tatar Servetin üstüne servetler katar Bizi bize takıp pusuda yatar Direnerek hak alınır her zaman Alırsan, satarlar, gerilik kabal Evlenirsen gönlüm bir daha sev al Bahar gelmiş her yan gözükür albal Direnerek hak alınır her zaman.  6.6.1975 / Hüseyin Uçar

Bu kale Çiğdem topladığım Koyunlar Kuzular otlattığım Koşup oynadığım Çığlıklarımın Türkülerimin Yankılandığı kale Bu köy Bu kale Önce dedemi çağırmış uzaklardan Gelenlerle Doğanlarla çoğalmışız Bir zaman sonra Yetmez olmuş Doğup büyüdüğüm Bu köy Bu topraklar Dağılmışız şimdi Dörtbir yanına dünyanın Hanı derlerya Gitmek mi Kalmak mı zordur, Yüceliğin Yüceliğimdir kale Düvenci ovası Sağmaca suyu kadar ulusun Bu kale anlatabilir beni ancak Bulutlar ağlar gözlerimde Dövülür sinemde davullar Ders zili çalar kulağımda Bırakmaz yakamı gurbet Kırılma noktasındayım Çok mutsuzum çocuklar Gel konuşalım kale Kim yazmış bu yazıtları Bu yazıt Orhun yaztı değil Bu örenlerin Bir zamanki zarafetini Anlatabilirmisin Kimler konmuş Kimler göçmüş Bu topraklardan Kendiliğindenmi oluşmuş Bu örenler Ören olmadan önce Ne kavgalar Ne sevdalar yaşandı Sıralayabilirmisin Bu kale anlatabilir beni ancak Bulutlar ağlar gözlerimde Dövülür sinemde davullar Ders zili çalar kulağımda Bırakmaz yakamı gurbet Kırılma noktasındayım Çok mutsuzum çocuklar. Söylermisin kale Niçin bomboş bu okul Hani nerede öğrencileri Ya bu satılık levhası Kim astı Kimler astırdı O levhayı O levha Yaktı YKurşuna dizdi beni Ey insanlar Neredesiniz Okur yazar oranı Ve kampanyalar Palavramıydı Bütün bunlar Nasıl satılır Kim satar Okulunu köyün Ayağa kalkın ey insanlar Her aileden bir kitap Kampanyasıyla Kütüphaneye dönüştürün Geç olmadan çocuklar Sonra faydasız Namaz, niyaz Bahçesi köy parkı Dinlence yeri olsun Soluklanın biraz Ne zaman Malı oldu hazinenin Kayabaşı Yazı Yaylaklarımız Meralarımız Yokmu çare Yokmu ihtiraz Bu kale anlatabilir beni ancak Bulutlar ağlar gözlerimde Dövülür sinemde davullar Ders zili çalar kulağımda Bırakmaz yakamı gurbet Kırılma noktasındayım Çok mutsuzum çocuklar Bilge kale Sen dur orada dimdik Sarı öküzün boynuzunda  Döne dursun dünya Ben sarı öküzle Boz eşeği eşledim Koştum karasabana Çok karasabanımı kırdı Bu kıraç topraklar Bu dağ etekleri Şimdi o kıraçlarda Hazinenin diyorlar Bunca yılın emeği Demek Hazinenin Bizmi boşalttık hazineyi Onu boşaltanlar Kim bilir şimdi Hangi  mevkideler Uzak coğrafyalara Yerleşmiş bazıları Alın terimizle yıkanıyorlar. Baş kaldırırcasına Zerkli Hasanın pınar Akıyor Geceli gündüzlü Güney’e bakarak Kim dur diyecek Bu başı bozukluğa Bu kale anlatabilir beni ancak Bulutlar ağlar gözlerimde Dövülür sinemde davullar Ders zili çalar kulağımda Bırakmaz yakamı gurbet Kırılma noktasındayım Çok mutsuzum çocuklar. Bir tarihsin sen kale Bense Genç, yaşlı Güzel, çirkin Köylü, şehirli Demeden Dolaşıp Topluyorum umutları Yüklüyorum Sabırların sırtına Taşıyamıyorlar Boğmacalara Astımlara Boğuluyorlar Yerden, kalkmıyor bakışları Bulutları sağıyorum Yeryüzüne Dolmuyor göletlerim Kalede yetişen Çeşit çeşit Yeşile bakıyorum Tarih Tarihce konuşuyor Çınarların altında bir gömüt Saptırmasındaki yazı Zerkli Hasanın torunu Bin kollu Hacıahmet. Kimbilir Ne yaşamlar yaşadılar Ne acılar çektiler Belkide bahar seliydi Coşkuları, heycanları Belkide en gerçekci Aşkı onlar yaşadılar Bu kale anlatabilir beni ancak Bulutlar ağlar gözlerimde Dövülür sinemde davullar Ders zili çalar kulağımda Bırakmaz yakamı gurbet Kırılma noktasıdayım Çok mutsuzum çocuklar 24/10/2003  Karlslunde/ Hüseyin Uçar.

Haklı haksız, demez paklar Gizlenir kendini saklar Saçlarıma düştü aklar Güldürmedin ki, güleyim... Arı gibi verdim oğul Bırakmadın, olmam çoğul Her girdiğin, bağdan kovul Öldürmedin ki, Öleyim... Saygı kalmamış ataya Yaşam dönmüş fırtanaya Sığdırmadın, bir kıtaya Gel demedin ki, geleyim... Neyim var ise getirin Beni canlara götürün Tartışmaları bitirin Bildirmedin ki, bileyim... Çatlasada sabır taşı Ölsem olmaz, hiç telaşı Körle yatan, kalkar şaşı Göstermedin ki, göreyim... 26/01/2010.Didim.Hüseyin Uçar.

Saldın yüreğime alı, alazı Bu nasıl kaderdir bu nasıl yazı Dilleri turnaydı bülbül avazı Aradım yurdumu yok derler sefil Kimlere emanet ettin barışı Gene bize değdi feleğin taşı Boynu bükük koydun kavim kardaşı Aradım evleri yok derler sefil Sığmadın bir yere kadersiz emmim Okyanusta bile yol almaz gemin Seni unutamam ederim yemin Aradım yurdumu yok derler sefil Bir ömür göçmendin yurtsuz yuvasız Çorbalar içtin yağsız tavasız Vergiler ödedin dağsız ovasız Yokladım yurdumu sen yoksun sefil Dilerim ki kısa ömrün çağ olsun Her gördüğün bozkır değil dağ olsun Emmim göçmüş yavruları sağ olsun Ararım sorarım yok derler sefil Kuru söğüt nöbetçisin yitirdi Sefil emmim yaraların bitirdi Dedem oğlun bizden aldı götürdü Ararım sorarım yok derler sefil Nere varsam her yerlerde izin var Her ezgide bir satırlık dizin var Her mecliste konuşulur sözün var Çınlar kulağımda avazın sefil Kurumuş yapraklar eğilmiş dallar Sarmış kara toprak kapanmış yollar Hüseyin halini anlayan anlar Aradım yurdunu sen yoktun sefil. 16.11.1994 / Hüseyin Uçar

Beni benden aldı geçti
Unutamadığım gözler
Rengi Akdeniz mavisi
Unutamadığım gözler

Yanaklar elma yarısı
Saçlar yumurta sarısı
Çiçek çiçek bal arısı
Unutamadığım gözler

Deli divane bir adam
Sevda dolu gönül odam
Konuşuyor gerdan endam
Unutamadığım gözler

Bakışırız dolu dolu
Her bakışta keser yolu
Çağırıyor Anadolu
Unutamadığım gözler

Sevişirken kopuş niye
Ben seninim diye diye
Açılır yollar yeniye
Unutamadığım gözler

Çorumda kaldı bakışlar
İnsan özenli nakışlar
Bahar oldu bütün kışlar
Unutamadığım gözler

Yüreğime gömdüm onu
Sevdaların olmaz sonu
İnsanlıktır asıl konu
Unutamadığım gözler
Yoldur, izdir ve ışıktır
Taşatan ona aşıktır
O kendiyle barışıktır
Unutamadığım gözler     

09.08.2002___Huseyin UÇAR

          

 

Hangi dilde, tartışalım acıyı Bu iniş çıkışlar, tersler sancıyı Bir hayal, bir masal, besler hacıyı Adını yazmaktan, yoksundur hacı İki cihan, hayallere kiracı.. Kızına, oğluna, nalça çakıyor Onlar çığırırken, arşa bakıyor Kader deyip, kim olursa yakıyor Adını yazmaktan, yoksundur hacı Kendi gibi, ümmetlere duacı.. Ne tartı tanıyor, nede bir ölçek Denizi görmemiş sözlerim gerçek Günahlar boğmuş, bilmez içecek Adını yazmaktan, yoksundur hacı Kaderim buysa der, içmez ilacı.. Yağmur çekilince, çıkar duaya Yüzünü çevirmez, dağa ovaya Yıllık emekleri, uçar havaya Adını yazmaktan, yoksundur hacı Ne işe başlarsa, bulur aracı.. Ne görmüş, duymuşsa basar izine Kulak tıkar, okumuşun sözüne Şükürle avunur, vurur dizine Adını yazmaktan, yoksundur hacı Canını yakanı, eder baş tacı.. 11/08/2008 Karlslunde.Hüseyin Uçar..

Aldın mı payını, demir yolundan
Sen görmedin, her gün içtim dolundan
Hep gülesin yeğen, kızın oğlundan
Yeni yılın asır olsun, Emm’oğlu....

Bahar sellerine, benzede durul
Gönül soframıza, daima kurul
Seven sevdiğini, her yerde bulur
Yeni yılın asır olsun, Emm’oğlu...

Bayramlığın giyin, takta takıştır
Giydiğini kimliğine yakıştır
Başarınla dost düşmanı bakıştır
Yeni yılın asır olsun, Emm’oğlu...

Arıya benzersin, petekte balsın
Tadı muhabbeti, ehline salsın
Bu satırlar benden, hatıra kalsın
Yeni yılın asır olsun, Emm’oğlu...

Sofrada bekliyor, seni yufkalar
Nere gitsek, dertler bizi yakalar
Ayşe kıza diliyorum şifalar
Her bir günü ömür olsun, Emm’oğlu...

31/12/2010.Hüseyin Uçar...

-Elvan Çelikcanın Ardından- Yıllar yılı kahrın, çektin gubetin Dillere şayandı, senin gayretin Hizmetkarı, düğünlerin, davetin Bu kadar acele, niye be Elvan. Geldin bu ülkeye, onüç yaşında Emegin var, toprağında taşında Zalım kanser, cüml’alemin başında Bu kadar acele, niye be elvan. Koskilde, Karlslunde, sonra Havdurup Bakmadın arkaya, şöyle bir durup Hep ürettin, dinlenmedin, kurulup Bu kadar acele, niye be Elvan. Ağır işler, fabrikalar dolaştın Boş durmadın, boşa bile uğraştın En sonunda, menziline ulaştın Bu kadar acele, niye be Elvan. Çalamadın dostum, eli ağıza Bilirim doymadın, oğula, kıza Ev aldın karıştın, toprağa toza Bu kadar acele, niye be Elvan. Anlatsamda bitmez, anılar dizi Daha silinmeden, Alinin izi Bumudur komşuluk, terk ettin bizi Bu kadar acele, niye beElvan. Bir gubetçi daha, uçtu yurduna Neler koymuş, hiç bakmadan ardına Her şey yarım, varamamış tadına Bu kadar acele, niye be Elvan. Çökmüş omuzları, mevlide üzgün Hiç yalpasız dostum, yürüdün düzgün Elden bir şey gelmez, Felekte dizgin Bu kadar acele, niye be Elvan. Her ne desem, anlatamam durumu Tekrarlarım, hiç durmadan sorumu Yasa boğdun, Kuşsarayı, Çorumu Bu kadar acele, niye be Elvan. Yeter be Taşatan, bitir sözünü Dogruya güzele, çevir yüzünü Zalım felek, çokmu gördü izini Bu kadar acele, niye be Elvan. 18-02-2008 Karlslunde.Hüseyin Uçar.

Karlar yağmış, eğmiş dalım
Çok incittin, atma çalım
Yeter artık, ey sevdalım
Gülistan, olsun kıraçlar...

Ne sevdirdin, nede sevdin
Zalimlere boyun eğdin
Sanarsın, güneşe değdin
Külün taşımaz araçlar....

Dışarda karlar sepeler
Birleşmiş düzler tepeler
Keskinleşiyor cepeler
El verdin, ağardı saçlar...

Din imandan, dem vurursun
Olmaz hayaller kurursun
Yüz yıldır, aynı durursun
Hediye olmaz haraçlar...

Yaralıyor, dil dudağın
Hatırlarsan, var adağın
Mahsülüsün, hangi çağın
Lokmaya, muhtaçtır açlar...

25.02.2009.Hundige.Hüseyin Uçar...