Kitaplar

Aldırma uzaga düşsede yolun Çiçege borcu var elbette balın Dar günde, sevene muştular salın Ferhatı şirinle görmeden geçme. Görünüş farklı olur arama kusur Kiminde halı var kiminde hasır Karşılıksız verir elleri nasır Yıkık duvarların örmeden geçme. İnişe benzemez yolun yokuşu Ömüre şifadır, aşkın nakışı Her kuşa farklıdır, gülün kokuşu Bülbüle aslını, vermeden geçme. Sevği nedir diye otur sorgula Dogruyu yanlışı birbir algıla Haksızı af  etme orda yargıla Nolur Taşatana gülmeden geçme. Hüseyin Uçar. 29/6/2004 Didim.

Bakışın dünyaya değer Aşık olan boyun eğer Sana kul olmuşum meğer Sana geldim, Lise Lotte. Boyun ince, ceylan gibi Küçülmek yok, yalan gibi Umman kalbim talan gibi Sana geldim, Lise Lotte. On sekiz güzellik çağı Andırırsın yeşil bağı Sensin kalbimin durağı Sana geldim, Lise Lotte. Zülüfün dökmüşsün yana Aşk kadehin verdin bana Gözüm kör etme cihana Sana geldim, Lise Lotte. Aşık olmak benim neyim Sılam olmuş senin köyün Ben aşkınla biçareyim Sana geldim, Lise Lotte. Biraz dinle beni yakma Herkes yıktı, sen de yıkma Sel gibi bulanık akma Sana geldim, Lise Lotte. 11.12.1972 / Hüseyin Uçar

Yordular artık kalmadı gücüm
Yüklendi yollara vuruldu göçüm
Konan göçer bir gün, ağlama koçum
Bu bir esintidir yollar hüzünlü

Bilinmedik şu yurtlarda göçeriz
Aşkın şarabını demdir içeriz
İyiyi kötüden elbet seçeriz
Bu bir esintidir diller hüzünlü

Dertliyim diyenler sofralar açar
Sevgisiz yaşayan her şeyden kaçar
İncitme dosları kısa kes Uçar
Bu bir esintidir kollar hüzünlü.

29.3.1998 / Hüseyin Uçar

Felek bana düşmanlığın ne idi Delikanlı gönlüm göçerdir şimdi Nere baksam anılarım büyüdü Bahar oldu evren, yeşildir şimdi. Yakamı bırakmaz oldu anılar Hani nerde arabalar, kağnılar Geçmişi yaşasam yad eller kınar Düşmanım yok, dostlar ölçerler şimdi. Sevdiğimin gizli gizli bakışı Pınarların doğal doğal akışı Yaza dönüşmeli gönülün kışı Delikanlı gönlüm, bülbüldür şimdi, Güneş yoktur bulutlara asıldım Aşık oldum bazan dosta kasıldım Uğraşamam artık ben senden yıldım Ömür denen zalim, biçerdir şimdi. 24.7.1997 / Hüseyin Uçar

Emeğin değerin verirse tarla Neşeyle kendime çatar giderim Vatandaş öfkesin tutamaz zorla Gözlerine diken batar giderim Ön plana çıktı mezhepler, ırklar Bizlere tıkalı akmıyor arklar Ayan açık artık ortada farklar Varımı yoğumu satar giderim Zam yaparlar paçaları yandıkça Onlar bizi kör görmezden sandıkça Böyle gider yalanlara kandıkça Haine, zalime atar giderim.    3.9.1977 / Hüseyin Uçar

İki yüzlü adi yılan
İçimizde salınıyor
Yediği içtiği yalan
Ne söylesen alınıyor

Kahkahayla güldürmedi
İçten oydu bildirmedi
Yaraladı öldürmedi
Günden güne kalınıyor.

26.2.1986 / Hüseyin Uçar

Bir dünya ki hazı sönmüş Evet gelen ölür denmiş Haksız haklılığı yenmiş Ne durulur, ne yürünür Diyoruz ki gel hey önder Çamur yolda yürür gider Kurşun yemiş diyor kader Ne alınır ne görünür Yolsuzluğun baştabibi Geziniyor kuzu gibi Hürmet, miras, ün sahibi Ne alınır ne sürünür Dışta fizike kanılmış Sultan Süleyman yanılmış Tarih vefasız sanılmış Ne yorulur ne erinir Asıl halkım sürer izi Dert tükenmez dizi dizi Sürer götürürler bizi Ne dönülür ne gelinir.  13.8.1976 / Hüseyin Uçar

Tarifin ne? Medeniyet
Ödedin mi? Sende diyet
Sanki cepte bir ehliyet
Kültür denen, ırmakmısın?
Mahalle mi? Oymakmısın?

Hayal meyal, bir düşmüsün?
Emekçiye bir işmisin?
Garibana, bir eşmisin?
Akılları, yormazmısın?
Hiç yerinde, durmazmısın?

Varımız koyak üstüne
Borcumuz sayak üstüne
Durulmaz ayak üstüne
Vücutmusun? Parmakmısın?
Damarda ki, ırmakmısın?

Her saflarda önde duran
Kimse sormaz, nedir oran
Dünyayı, yaşamı saran
Sen Sivasta yanmazmısın?
Hiç sözünde durmazmısın?

Duygular ağlıyor sensiz
Aklıma düşen, nedensiz
Seni düşünemem, bensiz 
Hal hatırım, sormazmısın?
Sen hiç hayal, kurmazmısın?

Doğmuş güneş kara bahta
Yer koymamış daha ahta
Yerim yurdum kuru tahta
İnsafa gel zalım gurbet

Delik deşik sinem şehri
Çağlamıyor aşkın nehri
Ne zor olur yad el kahri
İnsafa gel zalım gurbet

Sabahı çok akşamı çok
Şu gönüle sitemi çok
Hüseyin’in özlemi çok
İnsafa gel zalım gurbet.

 18.7.1975 / Hüseyin Uçar

Nice suçsuzu astılar Halkın bağrına bastılar Sanki sesimiz kıstılar Hile dolu özlernde Herkes korkuyor hırslıdan Neşe beklenmez yaslıdan Kerem bıkar mı Aslı’dan Yatar ölür dizlerinde Derdi derde mi eklerler Nefis koymayıp örklerler Yoksa köle mi beklerler Hüseyin’in gözlerinde?  4.6.1975 / Hüseyin Uçar