Skip to content

Şiirler

  • Oldunuz
    Kabaran bulutlar, kararan doğa
    Bağrımı içimden çeker oldunuz
    Püskürür yanardağ can komaz yakar
    Zehiri içime eker oldunuz
     

    Çekirdek gıdıklar atom ağını
    İnsanoğlu kursun barış çağını
    Silsin gözlerinden blok dağını
    Nice yaralara biber oldunuz
     

    Küçükler küçükse büyükler neci
    Gör şu cihanda kışkırtma feci
    Her kapıyı çalar barış dilenci
    Beyhude kanımız döker oldunuz.
     

      25.2.1976 / Hüseyin Uçar
  • NE MANTIK VAR
    Ömrümü ömrüne uladım bilmez Yolların beklerim çıkıpta gelmez Benim ne çektiğim bir kere görmez Ne mantık var, ne vicdan var, ne insaf... Mantıgın yerine, öfkeyi bağlar Ovalara sığmaz, konuşmaz dağlar Her nereye gitse tabanı yağlar Ne mantık var, ne vicdan var, ne insaf... Amaçsız, şuursuz, durmadan koşar Ya kırır yada, kabından taşar Ulaşılmazım der, her yerde yaşar Ne mantık var ne vicdan var, ne insaf.. Taş duvar sanarda, yaslanır cama Gömer kafasını, sahilde kuma Sakın ha Taşatan, gölgene koma Ne mantık var, ne vicdan var, ne insaf...
    22/01/2011.Bağevi.Hüseyin Uçar
  • SİL DOSTUM
    Kim döderir, dön bak, yaşam çarkını
    Akan sular bile, bulur arkını
    Eğer insan’isen, göster farkını
    Üretmeden, tüketilmez bil dostum
    Tembelliği, bilincinden sil dostum.
     

    İşine gücüne, dört elle sarıl
    Toprakla güreş, çamurla karıl
    Çekemem sözümü istersen darıl
    Üretmeden, tüketilmez bil dostum
    Tembelliği, belleğinden sil dostum.
     

    Övğü beklen benden, neyini övem
    Elim kalkmaz, bari laf ile dövem
    Haket yaşamayı, can gibi sevem
    Üretmeden, tüketilmez bil dostum
    Tembelliği, defterinden sil dostum.
     

    Üzüm vermez’ise kesilir asma
    Yol gösterdim, sade cehalet kusma
    Kendine gelmeden, kapıma basma
    Üretmeden, tüketilmez bil dostum
    Tembelliği yaşamından sil dostum.
     

    20/10/ 2006 Karlslunde.Hüseyin Uçar.
     

     

     

     

     

     

     

     

     

  • ÖLÜR YORULMAZ
    Gördüğüm rüyanın hepisi senin Senin olsun canım inancın, dinin Birbirine benzer vücudun, tenin İnsan olunmadan bir şey olunmaz Kahrından göç oldu güzelim köyler Gene onu suçlar yöneten beyler Benim duygularım üflüyor neyler Sağ duyu olmadan çözüm bulunmaz Başkası adına dövmeyin beni Ben hak etmedim övmeyin beni Ben layık değilim sevmeyin beni Bulanık su akmayınca durulmaz İnsanı anlatır ağıtlar bile Bülbülün ettiği yeter bülbüle Tarih boyu sürdü ne bitmez çile Umut yolcuları ölür yorulmaz                               18.8.1999 / Hüseyin Uçar
  • Bu sırra
    Nasıl da coşardı ilham nehirim Gelip geçtim eremedim bu sırra Herkes gibi olmaz benim ahirim Gelip geçtim eremedim bu sırra Hakkımı ellere verdin alamam Yıllar oldu ben kendimi bulamam Kabulüm yok buralarda duramam Gelip geçtim eremedim bu sırra Nefsimi körlerim vicdanım susmaz Tehdide, zulüme hiç kulak asmaz Çürük tahtalara Hüseyin basmaz Gelip geçtim eremedim bu sırra.  2.8.1975 / Hüseyin Uçar
  • Derman kimdedir
    Adını bilirim güzel semtlerin Takımı bizdedir  delik ceplerin Anasıyız niçin bütün dertlerin Dertler bizde amma derman kimdedir? Bunca yıldır öldük öldük dirildik Bugday olduk her rüzğara eğildik Göçmen olduk ülke ülke sürüldük Dertler bizde amma derman kimdedir? Bir anda doğrulsa eğilen başlar Önüne geleni sel gibi haşlar Hak alınır bunu bilin gardaşlar Dertler bizde amma derman kimdedir? Bir hayal olmaktan çıksın sevdalar Ancak sevenlerden olur faydalar Suçlu suçsuz, bu meydanda burdalar Dertler bizde amma derman kimdedir? 10/11/2004 Karluslunde.Hüseyin Uçar.
  • Saçlarımı tutam tutam
    İstediğim hiç olmadı
    Üç günlük ömür dolmadı
    Döve döve yorulmadı
                       Söyle gülüm nedir hatam
                       Alan yok ki kendim satam
                       Saçlarımı tutam tutam
                       Yoldun gene yorulmadın
     

     

    Yerli yersiz hep çatarsın
    Durmaz peşimden atarsın
    Tozu dumana katarsın
                       Söyle gülüm nedir hatam
                       Alan yok ki kendim satam
                       Saçlarımı tutam tutam
                       Yoldun gene yorulmadın
     

     

    Hergün artar kötü huyun
    Baştan döker kaynar suyun
    Yeter canlar sesim duyun
                       Söyle gülüm nedir hatam
                       Alan yok ki kendim satam
                       Saçlarımı tutam tutam
                       Yoldun gene yorulmadın
     

     

    Bir gün olsun gülmezmisin
    İstediğin bilmezmisin
    Ömür bitti görmezmisin
                       Söyle gülüm nedir hatam
                       Alan yok ki kendim satam
                       Saçlarımı tutam tutam
                       Yoldun gene yorulmadın..                 
                                  
                               21/8/2003Karlslunde.
                                           Hüseyin Uçar.
     

     

     

  • SENİN SEVGİN
    Beklemek zor olur bekletme beni
    Bilirsin bir tanem severim seni
    Her gün yenileri bu huyda yeni
    Seviyorum diyen sevgi bu mudur
    Senin sevgin akıp giden su mudur
     

    Geceler uzundur gündüzler yaman
    Sitemle hüzünle geçiyor zaman
    Sevdalı gönlümü kapladı duman
    Seviyorum diyen sevgi bu mudur
    Senin sevgin akıp giden su mudur
     

    Bunca sitemleri diyor ki unut
    Yoksulun çorbası içiyor umut
    İşine gelmezse veriyor komut
    Seviyorum diyen sevgi bu mudur
    Senin sevgin akıp giden su mudur.
     

      7.7.1997 / Hüseyİn Uçar
     


  • Bil deyi yazmış
    Bir gün mektup aldım bizim Döne’den
    Dem vuruyor kuzum bana nereden
    Söz vermiştim ona on yıl süreden
    On beş oldu gayri gel deyi yazmış
     

    Hesaplarım giderimle gelirim
    Bir Ferhat misali dağı delerim
    Pirlerin aşkına düştüm bilirim
    Akar göz yaşlarım sil deyi yazmış
     

    Cevabına ceva zordur verilmez
    Destursuz varlığın gülü derilmez
    Hüseyin’in derdi aşktır görülmez
    Tükendi takatim bil deyi yazmış.
     

     28.6.1976 / Hüseyin Uçar
     

     

  • Dili severim
    Anlatam özlemim insanoğluna Dogruya uzanan yolu severim Zararda dolaşan gölgeyi değil Yetime uzanan eli severim Fidan yetiştiren veciz kolları Dosta doğru giden aydın yolları Birlikte yenilen dünya malları Gerçeği konuşan dili severim Al diye haykıran ağaç tacını Severek doyuran canlı acını Kan vadisin süsler nar ağacını Bülbülü güldüren gülü severim İnsanı kırmayan, insanı sayan Özellik duygusu dillere ayan Nazlımı koruyup zalıma kıyan Yağmuru getiren yeli severim Hüseyin’im geldim ama giderim Ayrımlı dünyayı bilmem n’iderim Gün olur dağılır gamım, kederim Zararsız çağlayan seli severim. 3.6.1975 / Hüseyin Uçar