Ya sabır diyerek bekledim tekke
Elbette kutsaldır kimince Mekke
Yetmiyor sabırlar, yetmiyor öfke
Sabır diler hep yerimde sayarım
Ne düzenim kaldı nede ayarım
Dövüldüm sövüldüm kimse görmedi
Ne haldeyim sevdiklerim bilmedi
El istedim kimse elin vermedi
İçin için ben kendimi yiyorum
Bilin artık ben mutsuzum diyorum
Ne koklaşabildik, ne heycan duyduk
Zamana değilde, sürüye uyduk
Gülücük yerine korkular duyduk
Bakışlarla gelir benim uyarım
Çaresizce ne derlerse duyarım
Düşler ile ide’alde çoğuldum
Petek ören, bal üreten oğuldum
En sonunda bekçilikten kovuldum
Ben yapamam onlar yaparlar yorum
Cümlenize hoşca kalın diyorum..
31/12/2003Karlslunde /Hüseyin Uçar.