Ne zaman düşlesem, hüzünler çöker
Şu gönül bağıma fideler diker
Her zaman ayrılık ömrümü söker
Yıllar geçti kavuşmaya ne kaldı
Ben niçin olurum öfke kurbanı
Fırsat varken hiç saymadım urbanı
Hep boynuma taktım yağlı urganı
Ömür yarı göç etmeye ne kaldı
Yılları yormaya yetmiyor gücüm
Yüklendi yollara vuruldu göçüm
Sizleri andıkça gidiyor içim
Yürek yağım eritmeye ne kaldı
Zalimi, gaddarı övdüğüm yoktur
Ölümcül hastayım bakmıyor doktor
Benim anlatacak dertlerim çoktur
Toprak beni çürütmeye ne kaldı?
18.11.1997 / Hüseyin Uçar