Dokuz ayda yürümeye başladı
Nice bahar, onca kışlar haşladı
Adem oğlu dünyasında kışladı
Vedanı kabule, mecburuz gülüm.
Ne şafaklar söktü, dogruldu kalktı
Dünyayı sırtında, taşıyan attı
Yetmedi geceyi, gündüze kattı
Vedanı kabule, mecburuz gülüm.
Eyvanlar açılmış, sohbet kurulmuş
Dokunmuşlar tam, göksünden vurulmuş
Yavaş yavaş yolcum, yola koyulmuş
Vedanı kabule, mecburuz gülüm.
Yılları dizelim, bir bir sıraya
İhtiyaç kalmadı, köşke saraya
Çağırın canlarım, gelsin buraya
Vedanı kabule, mecburuz gülüm.
Dönüşü olmayan, doga kanunu
En sonunda görün, yolun sonunu
Baka kaldı, oğlu, kızı, torunu
Vedanı kabule, mecburuz gülüm.
Gece ayazlarda, gündüz güneşte
Her yanım kavruldu, pişti ateşte
Azrail’e yenik, düştük güreşte
Vedanı kabule, mecburuz gülüm.
Konanlar göçüyor, gelen misafir
Ölüm adın kalleş, hemide kafir
Dünyaya sığmazken, daracık kabir
Vedanı kabule, mecburuz gülüm.
17/01/2007 Karlslunde.
Hüseyin Uçar.