Kayboldu
Karanlığa karıştı ay
Başlandı dünyam soyulmaya
Büyüyordu içimde uçurumlar
Düşlerimi köprü yapıyordum uçurumlara
Dolaşıyordum orman orman
Ova ova
Şehir şehir
Hüzün yağmurları yağıyordu
Dallarıma, Yapraklarıma
Her yanım ıpıslak
Yalnızlığım, geceden büyük
Düşlerimse, karanlıktan
Yalnız, yaşadım, aşklarımı
Ne zaman öpmeye
Kalksam sevdiğimi
Sevdiğim yoktu
Boşlukta kalıyordu ellerim
Gözler kör
Kulaklar sağır
Sesim bende yankılanır
Sessizliğim çığlık olur
Gece ağlar
Büyür karanlık
Bir kiprinin bedenini andırır
Bir köşede bedenim
Bütün kapılar kapanır yüzüme
Düşlerim kaçışır
Uçuşur hayalerim
Anama sığınırım, anam yok
Babama sığınırım
Orta çağ karanlıgında,
Yerim
Yurdum
İkiside yoklar
Varlıkta yokluğu yaşarım
Yol görünür
Kırılır aynalar
Yok olur, görsellikler
Adı var kendi yok
İçi boşaltılmış özgürlüğün
Kayboluş başlar
Kurulur ilkel beylikler
Adın aklımda kalır Danimarka.
8/1/2007 Karlslunde.Hüseyin Uçar.