Soyunuyorum
Her sabah
Karanlıgı üstümden
Bolkonuma ilk konan kumrunun
Taze..
Gevrek..
Gevrek….
Diyen sesini giyiniyorum simitçının..
Ovuyorum uykulu gözlerini
Okul hazırlığına
Başlayan çocukların,
Yakalığımı takıp
Çantamı aranıyorum…
Sokakların uğultusu
Git gide çoğalıyor
Bense yastığıma sinmiş
Ter kokumu bıyığımda
Taşıyorum…
Ve güne yeni başlayan
Sevdalıların telaşını
Aynalarda yaşıyorum…
Sabahın sevinci
Bir aydınlık
Dolduruyor içimi,
Bırakmıyor yakamı
Gündelik sorular,
Bu benim ellerim mi?
Yumruklaşan,
Benmiyim
Ömrüm mü?
Savaşlara katılan…
Ya bu paylaşımcı
Ses kimin?
Kim açıyor?
Kapalı kapıları uzaklarda
Göksümde taşıdığım ağırlık
Saat kulesi
Sorguluyor beni.
Mevsim işçilerini
Hiç işi olmayanları
Ağırlıyor gölgesinde,
Sanki suçlusu benim
Mıhlanıp kalıyorum
Fotoraf karesinin içinde,
Sorular soruyor
Soyunmaya çalışıyorum
Karanlığı üstümden.
Amele pazarındayım
Atamıyorum
Karanlığı üstümden
Gündelik yaşamı
Giyiniyorum
Gün güneşe
Güneş güne kızgın
Ben düzene…
18/04/2010.Hüseyin Uçar.