Sofralar kurup doymadan kalktım
Daima zalimin gözüne baktım
Ovada buluştum, dağlarda aktım
Çobanlar yürüdü sesime benim
Töre deyip kültür deyip sattılar
Yavru yapıp kucağıma attılar
Meyva mıyım, sebze miyim tattılar
Kimse inanmadı sözüme benim
Arzulayıp yaslandılar öptüler
Bir olmaz dedikse kırıp döktüler
Tarla mıyım tek taraflı ektiler
Nasıl da bakarlar yüzüme benim
Ana derler, bacı derler, yar derler
Kızım derler, yavrum derler, kar derler
Uğrunda ölürler ömrünü yerler
Nasıl da vurgunlar gözüme benim.
19.6.1997 / Hüseyin Uçar