Asmamın sesini duyuyorum uzaklarda
Portakalda çiçeğim
Limonda ekşi tat
Dolunayla
Deşenek oynuyor
Yazı tura atıyorum terasta
Asmanın gölgesinde
Üzüm yiyerek
Ders çalışıyor çocuklar
Bastonu oluyorum
Hüseyin dedenin
Yaşama tutunan
Yağmur oluyorum
Bulut bulut
Tütüyorum bacalarda
Duman duman
Ne yön tainim var
Nede pusulam
Bir yıldız kayıyor yanımdan
Mektup uzatıyor postacı
Türkü sesleri geliyor
Altın kumdan
Seni arıyor gözlerim
Neredesin dostum
Haber yokmu yavuklularımdan
Hangi avcu vurdu
Kimler saldı başı boş
Düşlerimi kafesinden
Orada nasıl havalar
Hala fesleğenler yeşilmi
Olgunlaşmadımı zeytinler.
Burada iskeleyi dövüyor dalgalar
Üşümege başladım güvertede
Kuzeyde kapalı
Nemli bir hava
Gözlüğüm puslanıyor
Ellerim titriyor yazamıyorum
Bedenime sıgmıyor öfkem
Aç kollarını beni bekle bahçem
Bu özlem
Bu hülya
Bu yolculuk
Bu gurbet
Çok sürmez dostum
Çok sürmez
Çeker ipini adamın.
18/10/2005. Karlslunde/ Hüseyin Uçar.
Şair