İlk göz göze geldiğimizde
Yapıştı dil damağa
Her şey sustu
Evren durdu
Gözler konuştu
Dudakların mührünü
Dudaklar açtı gene
Ateş yürüdü bedene
Bir heycan
Bir hüzün
Bir coşku
Yanaklar alal
Farklı bir dünya oluşturdu gözlerimiz
Birleşti iki farklı beden
Başladı kendiliğinden oluşan
Bir devinim
Sürdü şafak sökene kadar
Akıl
Mantık
Duygu
Karıştı birbirine
Yoksa bunun
Adımı Aşk..
Karlar eridi
Kırlar yeşerdi
Eğildi dağlar
Yol verdi
Yuvasına döndü
Göçmen kuşlar
Ağaçlar meyveye durdu
Ekinler boy verdi
Sevda türküleri
Dönüştü ninnilere
Beşiğe bebeği
Hayır kendimi
Yok..yok…
Anneyi yatırdim
Ateş yürüdü bedenime
Çoğaldık bir can daha
Bir heyecan
Bir hüzün
Bir coşku
Bir sevinç
Yanaklar al
Dudaklar bal
Farklı bir dünya oluşturdu gözlerimiz
Birleşti iki farklı beden
Başladı kendiliğinden oluşan
Bir devinim
Yıldız yağdı gözlerime
Kuşlar çıkmadı yuvalarından
Bir sessizlik
Bir coşku sürdü
Şafak sökene kadar
Akıl
Mantık
Duygu
Karıştı birbirine
Yoksa bunun
Adımı Aşk…
Aradan geçti yıllar
Nereye, nasıl bastığını
Bilmeden koşan ayaklar
Durğunlaşmağa başladı
Ekmek
Sağlık
Eğitim
Geçim derdi
Yürütmeğe başladı
Farklı kulvarlarda
Ateşler soğudu
Arzular azaldı
İstekler başka
İsteklere dönüştü
Heycan kayboldu
Coşku söndü
Küçüldü bedenler
Güçsüz düştü ayaklar
Bitti devinim
Öne çıktı zaman
Çöktü ağırlığı yaşamın
Akıl
Mantık
Duygu
Ayrıldı birbirinden
Yoksa bunun
Adımı Aşk…
2/6/2005. Hüseyin Uçar.