Gönlümde çağlıyor baharın seli
Alınğan eyledi bu gurbet beni
Severiken sevilmeyen güzeli
Neylerim’ki gönül kalktıktan sonra.
Ararken sorurken bulunmayanı
Coşup çağlariken sarılmayanı
Söyleyip kandırdı, yetti yalanı
Neylerim yalanla yorduktan sonra.
Mahsüle durmuşken kırlar, ovalar
Her bakışta yüreğimi yaralar
Şenlenmedi ne gönüller yuvalar
Neylerim uzaktan baktıktan sonra.
Selama durmadı öfke kesince
Bakışlarda hüzün yeli esince
Daha barışır’mı gönül küsünce
Neylerim namazım kıldıktan sonra.
12/5/2004 Karlslunde. Hüseyin Uçar.