Şiirler

Kapı gibi aralandım Ta kalbimden yaralandım Bir zalime kiralandım Bunun adı, nedir söyle? Bir ömür, geçer mi böyle? Muhabbetin, saygın nerde? İndi her an siyah perde Kölelik oluştu serde Bunun adı, nedir söyle? Bir ömür, biter mi böyle? Gözlerimde hüzün kalan Acılar yüreğe dolan Soy adım yok, ön ad ulan Bunun adı, nedir söyle? Bir ömür, geçer mi böyle? Yükselir arşın katına Diyecek yok rahatına Kıragı yağar bahtına Bunun adı, nedir söyle? Bir ömür, geçer mi böyle? Ne saygılı, ne tevaflı Konuşur alaflı alaflı Safın bilmez, her taraflı Bunun adı, nedir söyle? Bir ömür, geçer mi böyle? Aşlar sana, suçlar bana Bu sitemler yetti cana Sağır olma toprak ana Bunun adı, nedir söyle? Bir ömür, geçer mi böyle? Her konuda söz sahibi Durmadan ezer garibi Kavgaların tek galibi Bunun adı, nedir söyle? Bir ömür, geçer mi böyle? Ne eylesen saymaz hatır Döktüm, saydım, satır satır Otuz yıldır hep ağlatır Bunun adı, nedir söyle? Bir ömür, geçer mi böyle? Bir gün katılmaz şarkına Ne varsa çeker arkına Kimseler varmaz farkına Bunun adı, nedir söyle? Bir ömür, geçer mi böyle? Yürüdüğü aynı kulvar Hiç kar etmez ister yalvar Konuşaman baştan savar Bunun adı, nedir söyle? Bir ömür, geçer mi böyle? Bir gün kendin sorgulamaz Verdiği sözde duramaz Semtimize hiç uğramaz Bunun adı, nedir söyle? Bir ömür, geçer mi böyle? Bakıyorum tüm çevreme Bir gün geçmezler eyleme Kör duman çökmüş yöreme Bunun adı, nedir söyle? Bir ömür, geçer mi böyle? Kabarır bulutlar yağmaz Peşinden bir güneş doğmaz Benlenir evlere sığmaz Bunun adı, nedir söyle? Bir ömür, geçer mi böyle? Peşimden atan atana Ödül verdim ağlatana Eli boş döndüm vatana Bunun adı, nedir söyle? Bir ömür, geçer mi böyle? Her gün yeni, başa döndüm Susa susa, taşa döndüm Yaz bahardım, kışa döndüm Bunun adı, nedir söyle? Bir ömür, geçer mi böyle? Ben sırrına eremedim Bir evetin göremedim Ne olduğum bilemedim Bunun adı, nedir söyle? Bir ömür, geçer mi böyle? İplik tutmaz yama yama Sineme sapladın kama Ölüm buralarda koma Bunun adı, nedir söyle? Bir ömür, geçer mi böyle? Teşekkür et bir kez sevin Omuzumdan bir yere in Temeli çöküyor evin Bunun adı, nedir Söyle? Bir ömür, geçer mi böyle? Ne söylesem, kalmamış yüz Ahlak kural, hepsi dümdüz Ağlatırsın, gece gündüz Bunun adı, nedir söyle? Bir ömür, geçer mi Hiç gülmezler şakamıza Yapışırlar yakamıza Bakamayız arkamıza Bunun adı, nedir söyle? Bir ömür, geçer mi böyle? Anladım ki, gözün kara Kavgalara ver bir ara Gülsün bir kez bu fukara Bunun adı, nedir söyle? Bir ömür, geçer mi böyle? Üstüne yoktur yalanda Sanki suredir kuranda Yenilirim her meydanda Bunun adı, nedir söyle? Bir ömür, geçer mi böyle? Tane tane, tek tek seçer Her sözcüğü delir geçer Bakış kurşun, kibrik hançer Bunun adı, nedir söyle? Bir ömür, geçer mi böyle? Yalvarırım biraz uslan Sabırlı ol, geri yaslan Ağzım açsam, kükrer aslan Bunun adı, nedir söyle? Bir ömür geçer mi böyle? Yürü aynı, yerde kalma Yeter yerden yere çalma Budanırsın ahım alma Bunun adı, nedir söyle? Bir ömür, geçer mi böyle? 16/09/2010.Bağevi.Hüseyin Uçar.

Gülü kopardım dalından Dal incinir, gül incinmez Taktım yarin gerdanına Gerdan gülür, dil incinmez... Dalında gülürken başka Köprü olur onca aşka Konar gönül denen köşke Gözler gülür, el incinmez... Coşkuludur aşkın yolu Bütün bünye sevda dolu Göremezsin, sağı solu Atlı gülür yol incinmez... Nehirsen ırmağa akma Gül bülbülü, nara yakma Yarınlaş geriye bakma Beden gülür, bel incinmez... 22-05-2009.Didim.TR. Hüseyin Uçar.

Yaşam acımasız, organlar bitmiş
Ecel şerbetini çok erken içmiş
Bir duydum hastadır, bir duydumgitmiş
Bu kadar acele niye be dostum....

Sevgi dolu yürek, gönül kırmayan
Hep koşturup aynı yerde durmayan
Mantıklı düşünen hayal kurmayan
Bu kadar acele niye be dostum...

Matbada beklerken özlü çizgiler
Arkandan ağlıyor güzel dizgiler
Anlatmaya yetmez seni ezgiler
Bu kadar acele niye be dostum...

Yolunu gözlerken, ailen eftadın
Ömür boyu güzelliği aradın
Boynu bükük kaldı, eşin evladın
Bu kadar acele, niye be dostum...

Hüseyin Uçar..Kırlangıç yuvası..

Havalar vuruyor patlak tekere Hak için doğruyu demez bir kere Bit ombaşı olmuş, çavuşsa pire Kenelere övkünmeye başladı Pırınç oldum sofralara serildim Aç olana doysun, diye verildim Ne işlesem suçmuş gibi gerildim  Aşımıza zehirleri aşladı Kuşakları farklı, aynı düşleri Dürüstlere yüklenmektir işleri Kara kura karneleri, fişleri Yapma dedik ömür boyu taşladı Değer verin değerini anlamaz Arayıp kendini, bir kez bulamaz Şu sineme hançer vursan kanamaz Kölesiydim gene bizi dışladı Olmuşuz elinde, oyuncak alet Sağını solunu, unutmuş nalet Bir düşmanım varsa oda cehalet Her fırsatta gururumuz haşladı   06-06-2007 Karlslunde-Hüseyin Uçar.

Sakiniyet yaramıyor
Dostlar bizi aramıyor
Can zülüfü taramıyor
Merhamete, insafa bak

Sırası mı yokuşların
Cana işler bakışların
Ak gerdana nakışların
Merhamete, insafa bak

Boyun fidan belin ince
Sayıklarım gündüz gece
Kalbimdeki tahttın yüce
Merhamete, insafa bak

O bakışın yakar canlar
Meskenim kahveler, hanlar
Vicdan olsa biraz anlar
Merhamete, insafa bak.

 15.10.1979 / Hüseyin Uçar

Gözlerinde çıktım yolculuğa
Birlikte ayrıldık iskeleden
Birlikte aştık okyanuslsrı
Birlikte ağladık
Birlikte güldük
Gözlerin sanki
Beni kendine çeken tuzak
Karanlık dünyama güneş
Susuzluğuma su
Gözlerin kalbimin  derinliklerinde
Yükselen yıldızlar
Gözlerin aşk
Gözlerin muhabbet
Gözlerin ateş
Bakarken ısıtan
Ağlarken susturan
Gülürken güller açan
Peşinden koştuğum hasret
Senle girdiğim her şehir
Büyüdü
Güzelleşti
Parkları cıvıl cıvıl
Seninle bir başkalaştı
Oyun yeri çocukların
Rıhtımları
Sahilleri
Buluşmalarımızın muştusu
Uğrak yeri anılarımızın
O güneşli gözlerinden
Kopmak değildir ayrılık
Ağaçların gökyüzüne uzanışı
Pınarların sessiz sessiz akışı
İşledim gözlerine
Bütün resimlerimi
Realist tablolarımı
Benim için ayrılık
Geminin gözlerinden kalkışı.

15/9/2006 Karlslunde.Hüseyin Uçar.

Bağlansam da tel misali Tanımazsın el misali Erken soldun gül misali Bülbül ağlıyor boşuna Ölüm bakmaz göz yaşına Bensiz konuşmaz kavalım Gurbette budanmış dalım Bağışla beni sevdalım Bülbül ağlıyor boşuna Ölüm bakmaz göz yaşına Her şeyin adın koyalım Her gün sevişip doyalım Yazması sevda oyalım Bülbül ağlıyor boşuna Ölüm bakmaz göz yaşına.                             26.2.1998 / Hüseyin Uçar