Nice isimleri kaldırdık rafa
Onlara güvendik düştük “alaf” a
Güneş olsa şavkı vurmaz etrafa
Sadece takılan ad ile gezmem
Üzerim kendimi dostları üzmem
Enginleşir gönlüm yücelmez niye
Sanma boyun büker ağaya, beye
Kazın mezarımı bir ıssız köye
Sadece bulvarsı yollarda gezmem
Üzerim kendimi dostları üzmem
Her canlının vardır gövdesi, kökü
Ağaçtan oluşur ormanın bükü
İnan küçük bünye çekmez bu yükü
Anamın taktığı isimden bezmem
Üzerim kendimi dostları üzmem.
5.4.1998 / Hüseyin Uçar