Kendimi zincire vurdum
Gurbet ele yuva kurdum
Hayal hayal baba yurdum
Andıkça ağlarım gurbet
Havalar niçin bulanık
Kim uyuyor kim uyanık
Ötme bülbül bağrım yanık
Andıkça ağlarım gurbet
Yokluk çevirmiş yolumu
Yadlar sarmış sağ solumu
Özledim kızım, oğlumu
Andıkça ağlarım gurbet
Şu gönlümün ağacıdır
Yurdum başımın tacıdır
Hüseyin’in ilacıdır
Andıkça ağlarım gurbet.
18.4.1975 / Hüseyin Uçar
Nesini söyleyim gelen yarının
Ertesi sabaha eremem belki
Balı peteklerde kalmaz arının
Yarana yoldaşa veremem belki
Nere varsam kimselere sığamam
Güneş olsam hiç kendime doğamam
Yağmur olsam kurak yere yağamam
Gonca güllerimi deremem belki
Yaşım geldi yirmi beşe dayandı
Hayallerim bile üryan püryandı
Yüzümü görenler ihtiyar sandı
Yattığım yatağım seremem belki
Hüseyin üzülme unut uzağı
Hayat kurmuş sana acı tuzağı
Son çıkışlar, taşırmıştır bardağı
O emlik kuzumu göremem belki.
19.7.1975 / Hüseyin Uçar
Eser bad-i saba eser serinden
Bir nefes aldırdı bana derinden
Aklımı oynattı aldı yerinden
Sanki benim bir ettiğim var gibi
Toplanmış sinemin sızısı çıkmaz
Bir benim yokluğum dünyayı yıkmaz
Ölür gönül gene kavgadan bıkmaz
Sanki benim bir ettiğim var gibi
Yoksul baca mıyım hafif tüterim
Yuvasız kuş gibi garip öterim
Ferhat’tan, Şirin’den daha beterim
Sanki benim bir ettiğim var gibi
Göğünür yüreğim nemli ot gibi
Kazınıyor midem azgın at gibi
Yakınım yaranım tıpkı yat gibi
Sanki benim bir ettiğim var gibi.
3.6.1975 / Hüseyin Uçar
Unutulmaz dostun acı sillesi
Güvenilen dağ’a kar yağmış gibi
Dolu olsa bile gönül filesi
Güvenilen bağ’a zar yağmış gibi
Seversin seversin sevenin olmaz
Ağlarsın ağlarsın kara gün dolmaz
Zenginin dört mevsim çiçeği solmaz
Neye elin atsa var yağmış gibi
Bir ömür içtiğim pınar suyudur
Güvenme Hüseyin insan huyudur
İnsanoğlu akıl almaz kuyudur
Güvenilen çağ’a zor yağmış gibi.
25.11.1975 / Hüseyin Uçar
Ne desem, söylesem gönül virane
Bülbül gibi nara yakar sevgili
Ben ağlar, yanarım aşkın çölünde
Gene yad ellere bakar sevgili
Sözü, muhabbeti verelim dile
Benzettim dilini öten bülbüle
Boşalmaz kadehim, doludur çile
Sel olup kalbime akar sevgili.
Şu gençlik çağımın tek tren hattı
Aşkıyla gönlümde neler yarattı
O bir Şirin, Hüseyin’im Ferhat’tı
Türkülerde hala yaşar sevgili.
17.07.1975 / Hüseyin Uçar
Ne desem, söylesem gönül virane
Bülbül gibi nara yakar sevgili
Ben ağlar, yanarım aşkın çölünde
Gene yad ellere bakar sevgili
Sözü, muhabbeti verelim dile
Benzettim dilini öten bülbüle
Boşalmaz kadehim, doludur çile
Sel olup kalbime akar sevgili.
Şu gençlik çağımın tek tren hattı
Aşkıyla gönlümde neler yarattı
O bir Şirin, Hüseyin’im Ferhat’tı
Türkülerde hala yaşar sevgili.
17.07.1975 / Hüseyin Uçar
Okuyayım diye, aldım derğimi
Açtım pazarımı, serdim serğimi
Hazırladım okum, aldım gerğimi
İnsan kılıgında, çok hayvan gördüm.
Görün canlar kara yιlan
Aramιzda dolanιyor
Nerde soğuk yüzün görsem
Anιlarιm canlanιyor.
Sanki karlarιn beyazι
Olmuş ömrümün ayazι
Alnιmdaki kara yazι
Her olayda aklanιyor.
Yalan dolan her yιl başta
Zehir oldu suda aşta
Cellat iken her savaşta
Gölge görse saklanιyor.
Soluyoruz yudum yudum
Ne söylese hep uyudum
Neden böyle üzgün yurdum
Tüm haksιzlar haklanιyor.
Tomurcukken soluyoruz
Sesin duysak doluyoruz
Saçιmιzι yoluyoruz
Yavru ceylan oklanιyor.
15.05.2002, Hundige-Hüseyin UÇAR
İnankicananιmgünbenimgünümY
ayιldι dünyaya başarιm ünüm
Coşarιm çağlarιm milli düğünüm
Gelecekte final, bize yakιşιr.
Göklere yüceldi şu İlhan Mansιz
Nefesleri kestik izledik cansιz
Ayağa kaldιrdι dünyayι ansιz
Bundan böyle, final bize yakιşιr.
Diz çöktü önünde Japonya, Kore
Dolaştιk sahayι hep kare kare
Japonya nerede, Türkiye nere
Bundan böyle, final bize yakιşιr.
Okyanus ummana attιk ağlarι
Düz oldu eridi o buz dağlarι
Tarih yazdιk değiştirdik çağlarι
Bundan böyle, final bize yakιşιr.
Bakta gör
Diyor duygularım
Nasıl akar
Nasıl yakar
Nereye koşar
Kime nasıl bakar
O eski
Kulagı kesik
Hem karşı çıkar
Hemi her gün
Doğum günü kutlar
Soru soran gördümü
Sakalını sıvazlar
Sofrada bir
Kuş sütü eksik
Ah can
Nerede o eski mertlikler
Yerinde yeller esiyor
Köroğluyla birlikte
Geçmiş gitmiş
Bunun adıda özğürlük
Yeni yaşam
Evine girerler bilemezsin
Ve hatta
Gönlüne
Kalbine
Akarlar göremezsin
Onlar iki yüzlüdür
Anında onları çözemezsin
Bizim türkümüzü söylerler
Biz gibi inanamazsın
Bizim şiirlerimizi okurlar
Bizim gibi uyanamazsın
Kimisi kιnadι, kimisi yerdi
Hepimize hüzünlü bir acι verdi
Süleyman İpek’in ne idi derdi
Kalemi kaldιrmaz oldu bileğim
Kιrk yerinden hançerlendi yüreğim.
Kιrιlmadι taşlar kιrιldι külük
Akιllar karιşιk duygular bölük
Nasιl kιydιn cana kardeşim sülük
Kalemi kaldιrmaz oldu bileğim
Kιrk yerinden hançerlendi yüreğim.
Edilir mi yaşam alay konusu
Bellekte bιraktιn ahret sorusu
Üzdü bizi seçeneğin doğrusu
Kalemi kaldιrmaz oldu bileğim
Kιrk yerinden hançerlendi yüreğim.
Yaşattιn bizlere acι yιlbaşι
Küçük yavrularιn yιkιldι kaşι
Mateme boğdun bacι kardaşι
Kalemi kadιrmaz oldu bileğim
Kιrk yerinden hançerlendi yüreğim.
Geride kalana sabιr metanet
Bu nasιl yazgιdιr kime ihanet
Genç yaşta kendine kιydιn muhanet
Kalemi kaldιrmaz oldu bileğim
Kırk yerinden hançerlendi yüreğim.
Akşam oldu, gölge düştü, ovaya
Nazlandıkça, ova girdi, havaya
Zifaf yaklaşırken, durdu, duaya
Ova, çırıl çıblak, sevdalı bülbül.
Benim öyle
Büyük
Bir hazinem var
Karşılığı bulunmaz
O yaratandır alınmaz
Yüce’mi yüce
Engin’mi engin
Büyüten
Yürüten
Karşılıksız seven
İncitsende
İncitmeyen
Öven
Tepeden tırnağa güven
Neslim ona bebe
O neslime gebe
Asıl adı
Ana
Asil adı yar
Biri can
Birisi canan
Akıl aldığımız
Akil bildiğimiz
Yaşam okulumuz
Onun yeri dolmaz
Onun gibi yar olmaz..
Karga burun, herbirşeye banıyor
Sevdalanmış, alev alev yanıyor
Kendisini, vazgeçilmez sanıyor
Dengeler kuracak, mantık üretmez
Ben katran oldum, o çalma pekmez.
Tüp bana bakarken, etrafa baktım
Ocağı değilde, yüreğim yaktım
Kadere kısmete, kafayı taktım
Ne yana baksam, hüzün içinde
Dün gördüğüm, bugün başka biçimde.
Durarak eskimiş, kabım kacağım
Bir torun görmemiş, gözüm, kucağım
Artık zorlanıyor, kısa bacağım
Ne yana baksam, hüzün içinde
Dün gördüğüm, bugün başka biçimde.
O bakmaya doyamadığım
Gözlerini arıyor
Gözlerim
Nerdesin?
Nefesinden
Nefes
Teninden
Ten
Kattığından beri
Yarınlarıma
Yavrumuz
Yavrularımız
Her yerde izlerin
Bitmedi sözlerim
Erenler
Ve onun peşinden
Gelenler
Geleceğimiz
Yarınlarımız
Bizim…..
Sen gidince, sensiz kaldım, sevdigim
Senle kovanlarda baldım sevdigim
Senli rüyalara daldım sevdigim
Oğul verdin, kızlar verdin, sevdigim
Kaldıralım, gönüllerin perdesin.
Gözlerini sevdim aktı çeşm’oldu
Balιklar, yιldιzlar, gülücük boldu
Hanelerim kιzlar, oğullar doldu
Mutluluk rüzgârι, buyumuş meğer
Her gülücük inan dünyayι değer.
Sürülen ekinden alιnsa verim
Yokluğu görünce der; Allah Kerim
Soru sorur bana binlerce terim
Mutluluk rüzgârι, buyumuş meğer
İnsanda sevdaymιş, en yüce değer.
Günahmιş, sevapmιş arakladιlar
Soru karşιsιnda durakladιlar
Doyduğu yerlerde konakladιlar
Mutluluk rüzgârι, buyumuş meğer
İnsanda sevgidir, çoğalan değer.
Kimse kapatamaz açtιğιn yolu
Dost elinden elbet içilir dolu
Her zaman olurum sevenin kulu
Mutluluk rüzgârι, buyumuş meğer
Eğilmez başlarι, bir sevgi eğer.
06.11.2002, Karlslunde___Hüseyin UÇAR
Yürekte kocaman yerin
Aksιn dünya aksιn terin
Kovalar yιllar birbirin
Barιş, huzur bekliyorum.
Dolandιrdιn dağι taşι
Eğdin eğilmeyen başι
Bu savaş neyin savaşι
Savaşlarι kιnιyorum.
Selâm bizden dosta, eşe
Yüreklere dolsun neşe
Yüzünüz benzer güneşe
Siz cansιnιz biliyorum.
Adιn olsun secerede
Ses yükselsin yer kürede
Hani umutlar nerede
Bekle özlem geliyorum.
Mutlu yιllar üç kelime
Özellikle gençlerime
Onlar dolacak yerime
Mutlu yιllar diliyorum.
31.12.2002_____Hüseyin UÇAR
Beş sene dediler otuz beş oldu
Bu ayrιlιk ölümlere eş oldu
Artιk kavuşmamιz hayal düş oldu
Kerem’le Aslι’ya benzedi kader
Bitti umutlarιm, bekleme peder.
Kimi yanar ağlar, kimi unuttu
Bu gün yarιn diye hayat uyuttu
Kimimiz tarihin elinden tuttu
Kerem’le Aslι’ya benzedi kader
Bitti umutlarιm, bekleme peder.
Yazdιğιm mektuplar geriye döner
Toprak olur beden bu alev söner
Hangi göç güçlü ki tarihi yerer
Kerem’le Aslι’ya benzedi kader
Bitti umutlarιm, bekleme peder.
Ne duygudan anlar , ne çalar sazι
Biz unuttuk inan nazι niyazι
Hürmet, muhabbetle hatιrlan bazι
Kerem’le Aslι’ya benzedi kader
Bitti umutlarιm, bekleme peder.
10.10.2002____Hüseyin UÇAR
Denizde balık
Gökte güneş
Tarlada sen
Bağda ben
Küçükler oyunda
Çocuklar okulda
Herkese sağlık
Sığırtmaç sığırla
Köylü köyüyle
Şehirli
Şehirde
İşçiler işte
İşsizler kahvede
Bense hüzün sağınağı
Altındayım
Hangi toprağa
Neyi eksem
Hangi toprakta bitmem
Aktığım göldeyim
Beni çağırıyor ovalar
Düştüm dildeyim
Tek eksiğim
Sensin aşkım
Gelinliğini giyde gel
Paylaşım mükemmel..
Dedim aşıkmısın, deli gönlüme
Bir sevdadır, teni değmez tenime
Her mevsimde, karlar yağdı ömrüme
Açan çiçeklerim, karakış vurdu.
Kadınlar
Kadınların bir kısmı
Hiç çabasız bir yaşamı kollarlar.
Çünkü yarınlarından
Korkarlar.
Kadınlar
Kadınların bir kısmı
Kendilerini
Güçlü sanarlar
Yanlarından güçsüzleri
kovarlar.
Kadınlar
Kadınların bir kısmı
Ne olursa olsun
Koşullar
Gereginden fazla
Korunma İç güdüsü
23/01/2006 Karlslunde./Hüseyin Uçar.
Okuyana okulum can
Defter, kitap akılım can
Üvünecek tahılım can
Ben hazırım işlen n’olur.
Ağlamak için mi geldim cihana
Eridim tükendim ben yana yana
Bu kadar acιya dayanmaz ana
Hiç bir makam bu cezayι veremez
Bir gizli idamdιr kimse göremez.
Meliham, Fιrat’ιm şimdi Hasan’ιm
Derdimi demeye yetmez lisanιm
Etten kemiktenim bende insanιm
Hiç bir makam bu cezayι veremez
Bir gizli idamdιr kimse göremez.
Biridi, ikinci üçüncü geldi
Her gelenle birlik sinemiz deldi
Erkan’lara yüklendikçe yüklendi
Hiç bir makam bu cezayι veremez
Bir gizli idamdιr kimse göremez.
Ne hak ettik nede suçumuz vardιr
Acι çekenlere bu dünya dardιr
Bu nasιl yaratan neden yalvartιr
Hiç bir makam bu cezayι veremez
Bir gizli idamdιr kimse göremez.
Doğaçlama sürsün yaz Hatem yenge
Baş kaldιrιn duysun bozulsun denge
Boyadι zalιm her türlü renge
Hiç bir makam bu cezayι veremez
Bir gizli idamdιr kimse göreme.
Baş saglığı sana, İsmail Amca
Birer birer soldu gülleri gonca
Bizler dayanιrιz acιya anca
Hiç bir makam bu cezayι veremez
Bir gizli idamdιr kimse göremez.
Adlarι adιmdιr canlarι canιm
İnan bu olaylar kuruttu kanιm
Yalvarsakta duyan olmaz cananιm
Hiç bir makam bu cezayι veremez
Bir gizli idamdιr kimse göremez.
Sizi unutmadιk Hasan’ιm güncel
Bahçede yakalar bu nasιl ecel
Cümlemize rahmet arkadaş Yücel
Hiç bir makam bu cezayi veremez
Bir gizli idamdιr kimse göremez.
Bu konuda kimse yapamaz yorum
Doğadan geldim, doğaya yolum
Benden önce göçtü kιzιmla, oğlum
Hiç bir makam bu cezayi veremez
Bir gizli idamdιr kimse göremez.
Kιrιldι, kιrdιlar kanadιm kolum
Köyüm Kuşsaray’dιr, vilayet Çorum
Ne köleyim, nede bir aciz kulum
Hiç bir makam bu cezayι veremez
Bir gizli idamdιr kimse göremez.
Kime ne ettiki gülüm Eylem’im
Mangalda köz oldum, ehline demim
Engin denizlerde kayboldu gemim
Hiç bir makam bu cezayι veremez
Bir gizli idamdιr kimse göremez.
12,13.09.2000 Hüseyin UÇAR
Yaman olur bizim elin kιsarağι
Nere olur hiç bilinmez durağι
Sönmüş bir yanardağ şu Süphan dağι
Yanardağ sönsede enerji kalιr
Bu güzel görünüm, aklιmι alιr.
Yürümek kolaydιr yokuş aşağι
Çekemeyen gevşetmeli kuşağι
Kim istemez olgunlaşmιş başağι
Yanardağ sönsede enerji kalιr
Bu güzel görünüm, aklιmι alιr.
Emekçinin el, ayağι, koluyum
Gönül ehli olanlarιn yoluyum
Tepeden tιrnağa hayat doluyum
Yanardağ sönsede enerji kalιr
Bu güzel görünüm, aklιmι alιr.
Güzel olmalιdιr güzelin sözü
Hale mi, güneş mi, ay mιdιr yüzü
İnsanca olmalι insanιn özü
Yanardağ sönsede enerji kalιr
Bu güzel görünüm, aklιmι alιr.
20.09.2002____Hüseyin UÇAR
Okuduğum kitaplardan ayrιldιm
Hüzünlere, özlemlere boğuldum
Selâmsιz geçersin sana kιrιldιm
Gölgende yaşamak, yaz olur bana.
Kapalιmι gönüllerin kapιsι
Ayrιlιğa endekslenmiş yapιsι
Bir evet de, alam yüzyιl hapisi
Gölgende dolaşmak, naz olur bana.
Bir gülüşe bir ömürü veririm
Nere gitsen peşinsire gelirim
Mutluluklar yakalanmaz bilirim
Gölgende dolaşmak, haz olur bana.
Yeterince gönülcüğüm haşlandι
Bir asιlsιz yalanlara başlandι
Nerede güzel görse orda taçlandι
Fincandιr gamzeler, göz olur bana.
28.09.2002,Karlslunde__Hüseyin uçar
Bir hançer indi sineme
Sakın güzel, sen deneme
Her yıl oturduk gündeme
Gündemsizler… gündemdeyim,
Deyin canlar, ben nerdeyim.
Ömür yarı yıl dolandı
Benim payım son kalandı
Yıllar yıllara ulandı
Gündemsizle… gündemdeyim,
Deyin canlar, ben nerdeyim.
Kuramadım bir gün denklem
Ne kas kaldı nede eklem
Yüreğimde asıl deprem
Gündemsizler…gündemdeyim,
Deyin canlar, ben nerdeyim.
Saman alevleri harlar
Bu ömrüme yağdı karlar
Dile gelse şu duvarlar
Gündemsizler…gündemdeyim,
Deyin canlar, ben nerdeyim.
Yalnız lokmayı yutmadım
Yalnış safları tutmadım
Sahtekârı uyutmadım
Gündemsizler…gündemdeyim,
Deyin canlar, ben nerdeyim.
Özüm, sözüm, adım Barış
Özgür olmak için çalış
Zamanla kendinle yarış
Gündemsizler…gündemdeyim,
Deyin canlar, ben nerdeyim.
Dost adına kendim yordum
Bir yanılıp soru sordum
Sobada’ki yanan kordum
Gündemsizler…gündemdeyim,
Deyin canlar, ben nerdeyim.
Gerçekçiye yoktur ilgi
Yalnış yazdım nerde silgi
Tartışmaya gerek bilgi
Gündemsizler… gündemdeyim,
Deyin canlar, ben nerdeyim.
Bilgisizle yarışamam
İlkel ile barışamam
Bir uygarca tartışamam
Gündemsizler…gündemdeyim,
Deyin canlar, ben nerdeyim.
20.12.2002____Hüseyin UÇAR
Gurura yaslanıp, zehirler içmek
Boşuna içlenip yaşamı biçmek
Öyle kolaymıdır dünyadan göçmek
Birlik olup, meydanlara dolalım
İşsize iş, aç’a ekmek, bulalım.
Anlatsam derdimi anlamaz bilge
Kime sιğιndιmsa etmedi gölge
Bir döksem içimi binlerce belge
Acιlarι dinmez gelin Elif’in
Doğru yazar, söyler dili Arif’in.
Bunca yιldιr hastanede yιprandιm
Ömür oldum yavrulara ulandιm
Ağaç oldum, yıldan yıla, budandιm
Acιlarι dinmez gelin Elif’in
Doğru yazar, söyler dili Arif’in.
Oturmuş kalbime, dinmiyor sancι
Kime ne yaptιmsa, adιm yalancι
Herkesin kendine, kalsιn inancι
Acιlarι dinmez, gelin Elif’in
Doğru yazar, söyler dili Arif’in.
Mutluluğun sade, adιnι duydum
Ürettim pişirdim, çorbalar koydum
Ömrün ayazιnda, titredim buydum
Acιlarι dinmez, gelin Elif’in
Doğru yazar, söyler dili Arif’in.
Soytarıya denmez,yiğit bilekli
Ellide tükendik, olduk emekli
Bilen bilir kimdi,r insan yürekli
Acιlarι dinmez, gelin Elif’in
Doğru yazar, söyler dili Arif’in.
Büyüdü çocuklar, çeken gidiyor
Kader bizi, çoban olmuş güdüyor
Gönül bağιm duman, almιş tütüyor
Acιlarι dinmez, gelin Elif’in
Doğru yazar, söyler dili Arif’in.
Eş dediğin, eş değilde belâydı
Onun için yaşam, herşey alaydι
Geriden bakana, bunlar kolaydι
Acιlarι dinmez, gelin Elif’in
Doğru yazar, söyler dili Arif’in.
Eş çocuk der iken, şimdi yeğenler
İflâh olmaz, elimize değenler
Doğruyu konuşmaz, neden görenler
Acιlarι dinmez, gelin Elif’in
Doğru yazar, söyler dili Arif’in.
Gelenek acιmaz, boşuna coşman
Evlatlar büyüttüm, değilim pişman
Dostuma dostum, düşmana düşman
Acιlarι dinmez, gelin Elif’in
Doğru yazar, söyler dili Arif’in.
27.12.2002_____Hüseyin UÇAR
Çakır gözlüm seni, aradım durdum
İsmini dağlara, yollara sordum
O güzel gözlerde, kendimi buldum
Geçtiğin yerlere yol eyle beni.
Düşmüşüm peşine, yayan yapıldak
Hep koştum ardından, sana taparak
İstersen elinde, olurum orak
Savur harman, harman, yel eyle beni.
Ne okumuş ne de yazmış
Ömür boyu mezar kazmış
Bahar seli olmuş azmış
İçte biri saklı sanki.
Bir güzel
Pir güzel
Öyle bir güzel’ki
Git demeden gitmez
Saygılı
Nazik
İçten
Ve samimi
Gönlü gök yüzünde
Uçan güvercin
Boyu posu
Ceylan
Güzelliği say say bitmez
Elleri göksünde bekler
Ne sigorta
Ne iş garantisi
Kaş
Göz
Kalça
Bacaklar
Güzelliğine güzellik ekler
Evin içinde dolaşır
Dört mevsim
İlk bahar
Ne yazık’ki
Onu aşağılar
Hizmetçi diye
Alçaklar.
1/12/2005 Karlslunde.
Hüseyin Uçar.
Katman beni n’olur duygu seline
Dokunur ayrılık gönül teline
Ne söylesem duymaz allı geline
Rüzğarın önünde dağlar aşarım
Neden ben böyleyim ona şaşarım.
Gönül tezğahımda dokunmuş kilim
Akılın önünde ışıktır bilim
Dostun sitemine susuyor dilim
Sevdamın önünde dağlar aşarım
Bahar seli gibi coşar taşarım.
Ey sevdiğim, ne diyeyim ben sana
Depremisin, yeri gökü düzledin
Dillerin hançermi, işliyor cana
Yaraladın, hep uzaktan, izledin.
Fıtanalar kopuyor içimde
Bir iç savaş gösterisi’mi
Alıp başımı gidiyorum
Sorti yapan uçakların
Kalkışını sayamıyorum.
Çocukların uçurtma uçurduğu
Tepelere dönüyorum
Görmemek için
Öleni, öldüreni
Sanın ölüme
Sanın kendime
Direniyorum.
Dağın üstünde
Dağlar
Kar dağları
Küme küme bulutlar
Ve etekleri
Bağ
Bahce
Bostan
Koca gövdeli
Degişen çağ
Şaraplar vurulmuş
Masalar kurulmuş
Vay günahkar vay
Tam sana göre duruşun
Avlanma Avcılara
Yem olma
Kurda kuşa
Senin neyine
Sağ sol
İnsanlara
Yıldızlara
Tanrılara
Yakın ol….
Dost dediğin
Demli
Çay gibi olmalı
Dem özlü
Dem gözlü
Dem sözlü
Ne eksik
Ne fazla
İçince tat
Bakınca zevk vermeli
İyi günde
Kötü günde
Aramalı
Sormalı
Muhabbetler demlemeli
Dudaklarda haz
Dosta edilen naz
Şevkat
Sevgi
Hüzün
Akmalı sözcüklerden..
17/5/2004 Hüseyin Uçar
Şu gönlüme yağan karlar
Yıl oniki’ay beni zorlar
Bir hücrem var ona korlar
Gelen vurur, giden vurur
Gözüm pınarları kurur
İnsafa gel güzel, nolur
Daha öfken dinmedi’mi?
İnsan doğmak kolay amma
İnsan kalmak zordur canlar
Ne söylesem duymaz hamma
Yanar yürek kordur canlar.
Maratona dönmüş bütün koşular
Türban olmuş başlardaki poşular
Birbirini küçümsüyor komşular
Herkes ayrı telden çalıyor dostum.
Etkilerler yanlarından geçeni
Yaşarken giymişler sanki kefeni
Çıbaktır söylemin, açık nedeni
Sarıklı sırıklı yürüyor dostum.
Çiğdem topladığım
Koyunlar kuzular otlattığım
Koşup oynadığım
Sevinçlerimin
Coşkularımın
Türkülerimin
Yankılandığı
Bu kale
Bu köy
Önce dedelerimizi çağırmış uzaklardan
Gelenlerle
Doğanlarla çoğalmışız
Bir zaman sonra
Yetmez olmuş
Bu topraklar
Bu köy
Dağılmışız şimdi
Dört bir yanına dünyanın
Hani derler ya
Kalmak mı zor
Gitmek mi
Yüceliğin yüceliğimdir kale
Düvenci ovası
Sağmaca suyu kadar ulusun
Gel otur dertleşelim
Nedir bu örenler
Bu örenlerin
O zaman ki zarafetini anlata bilirmisin
Kimler konmuş
Kimler göçmüş bu topraklardan
Buralar ören olmadan önce
Ne kavğalara
Ne sevdalara
Şahit oldu kim bilir
Bir kaçını sıralaya bilir misin.
Bu kale anlata bilir beni ancak
Bulutlar ağlar gözlerimde
Dövülür sinemde davullar
Ders zili çalır kulağımda
Bırakmaz yakamı gurbet
Kırılma noktasındayım
Çok mutsuzum çocuklar
Söyler misin kale
Niçin bomboş bu okul
Hani nerede
Öğretmenler
Öğrenciler
Ya bu sessiz çığlık
Yaktı yıktı
Kurşuna dizdi beni
Ey insanlar neredesiniz
Cumhuriyetin ilk yılarında
Çorumda açılan
Üç okuldan biri bu okul
Okuma yazma oranı
Ve süren kampanyalar
Palavramıydı bütün bunlar
Nerede bu okulun ilk mezunları
Bakışlarını
Duruşlarını
Anlamak mümkün mü
Nasıl kapatılır böyle
Tarihi bir okul
Ayağa kalkın dostlar
Her aileden bir kitap kampanyasıyla
Kütüphaneye dönüştürelim
Geç olmadan çocuklar
Bahçesi köy parkı
Dinlence yerimiz olsun
Soluklanın biraz
Ne zaman malı oldu hazinenin
Kaya başı
Yazı
Yaylaklarımız
Meralarımız
Yokmu bir çare
Yokmu ihtiraz
Bilge kale
Sen orada dimdik ayakta dur
Sana karşı hüzünleri mi kuşandım
Sarı öküz boynuzunda
Dödüre dursun dünyayı
Ben kara öküzle boz eşeği eşledim
Koştum kara sabana yıllarca
Çok kara sabanımı kırdı bu kıraç topraklar
Bu dağ etekleri
Şimdi buralarda hazinenin diyorlar
Yoksa bizmi boşaltık hazineyi
Onu boşaltanlar
Kim bilir şimdi hangi mevkideler
Belkide bazıları yerleşmiş
Uzak coğrafyalara
Alın terimizle yıkanıyorlar
Baş kaldırırcasına akıyor
Zerkli Hasanın pınar
Akıyor geceli gündüzlü
Güneye bakarak
Bu kale anlata bilir beni ancak
Bulutlar ağlar gözlerimde
Dövülür sinemde davullar
Ders zili çalır kulağımda
Bırakmaz yakamı gurbet
Kırılma noktasındayım
Çok mutsuzum çocuklar
Sen tarihsin be kale
Ben yasalandım sana
Kışın duldaladın ısındım
Yazın gölgende serinledim
Çıblaklığın üşütmüyor artık
Yeşillendirme kampayaları var
Topluyorum kalan umutları
Yüklüyorum sabırların sıtına
Taşıyamıyorlar
Okulun önünden geçerken
Yerden kalkmıyor bakışlarım
Bulutları sağıyorum
Göletlerim dolmuyor
Tarihe danışıyorum
Tarih tarihçe konuşuyor
Tüm yürekler sende buluşuyor
Bu kale anlata bilir beni ancak
Bulutlar ağlar gözlerimde
Dövülür sinemde davullar
Ders zili çalır kulağımda
Bırakmaz yakamı gurbet
Kırılma noktasındayım
Çok mutsuzum çocuklar…
24-10-2003 Hüseyin Uçar.
Dιşarι kar içeri dar
Bak dallara tutunmuş kar
Canlι cansιz yaşar duyar
Bir başka mevsime girdik.
Dağda taşta yol yokuşu
Koru Tanrιm kurdu kuşu
Yaşanmasιn gönül kιşι
Bir başka mevsime girdik.
Yeşil olan sade çamlar
Kar altιnda kaldι hamlar
Sıcak sovuk buğu camlar
Bir başka mevsime girdik.
Oyun kurup eşleşelim
Uzun uzun dertleşelim
Koşun çağa yetişelim
Bir başka mevsime girdik.
13.12.2002___Hüseyin UÇAR
Dönün yönü yarınlara
Meydan vermen sorunlara
Yol alınsın torunlara
Artık tasa kalksın canlar
Bu coşkular artsın canlar.
Erenler çıkmayan, bir yola düştüm
Sanmayın gezginim, bu yolda piştim
Konduğum, her yerden, kovdular göçtüm
Nere varsam, ben kendimi yitirdim,
Direni, direni, ömür bitirdim..
Beş sene dediler otuz beş oldu
Bu ayrιlιk ölümlere eş oldu
Artιk kavuşmamιz hayal düş oldu
Keremle Aslιya benzedi kader
Bitti umutlarιm bekleme peder.
Kimi yanar ağlar, kimi unuttu
Bugün yarιn diye hayat uyuttu
Kimimiz tarihin elinden tuttu
Keremle Aslιya benzedi kader
Bitti umutlarιm bekleme peder.
Yazdιğιm mektuplar geriye döner
Toprak olur beden bu alev söner
Hangi göç güçlü ki tarihi yerer
Keremle Aslιya benzedi kader
Bitti umutlarιm bekleme peder.
Ne duygudan anlar , ne çalar sazι
Biz unuttuk inan nazι niyazι
Hürmet, muhabbetle hatιrlan bazι
Keremle Aslιya benzedi kader
Bitti umutlarιm bekleme peder.
10.10.2002____Hüseyin UÇAR
Bu bedenim, beynim, alev içinde
Sorular, yanıtlar, neden niçinde
Değişmiyor yaşam, aynı biçimde
Mazlumlara, belamısın, sen felek.
Tasa ile başlar benim sabahım
Kalmadı kimsede kalamaz ahım
Büyüttüm besledim çoktur günahım
Sevabım içinde boğdular beni.
Her girdiğim bağda fidan aşladım
Aşladım da ben kendimi taşladım
Yol tükenmez yürümeye başladım
Konduğum yerlerden kovdular beni.
Sevgi muhabbeti duydum tatmadım
Hiç kimsenin arkasından atmadım
Suçlu varken suçsuzlara çatmadım
Suçlunun yerine koydular beni.
Kaynak sularι bulandι
Bütün değerler sulandι
Zaman bitti yιl dolandι
Hayat acιmasιz eler
Beklentim var; neler neler…
Ömür indi yarιlara
Çiçek olsam arιlara
Ağrιnιz akan sulara
Koyun kuzusuyla meler
Beklentin var; neler neler…
Ne gerek var aracιya
Kim benzetti kiracιya
Doyduk yeter biz acιya
Kιmιldamaz sade dinler
Beklentim var; neler neler…
Fidan diktim yollar boyu
Yokuş akar ömrüm suyu
Kimin kime benzer huyu
Konuşsak defterden siler
Beklentin var; neler neler…
Aç yatarken nasιl gülek
Öğretmedin nerden bilek
Bunlar arzu, istek, dilek
Dolduramam bomboş kiler
Beklentim var; neler neler…
31.12,2002, saaat:8.30,
Hundige .Hüseyin UÇAR
Sedanın Sedası arşı alada
Her güzel oluşum vardır sılada
Beden gurbettedir ruhum orada
Hayata, insana, Sevdalı bacım.
Yağmur eken
Yağmur biçen bulutlar
Şimdi boşaldınız mı
Yağınca rüyalarıma
Hoşaldınız mı
Dolunca uykularıma
Bakın
Yol alamıyorum
Her yanım ıslak
Biliyorsunuz
Ne dağlarda
Ne bulvarlarda
Tekin değildir yaşam
Aşkın masalını
Siz mi yazdınız
Cemrenin toprağa
Düştüğü akşam.
Mevsimler
Mevsimler içinde
Sen çılğın bahar
Doğanın sarhoş prensi
Boşaltmayın
Gecenin hüznünü
Rüyalarıma
Bırakın yakamı
Havalansın gönlüm baharlarda
Konsun dallarıma kuşlar
Coşkuya bıraksın yerini
İzbe duygular
Çalmayın mutluluğumu
Sözlerin susup
Gözlerin muhabbete
Doyduğu akşam..
9/9/2005 Karlslunde. Hüseyin Uçar.
Gülüm
Nereye baksam
Bakışlarım boşlukta
Düşlerim dorukta
Neyi görmek istiyorum
Kime sorsam bilmiyorum
Bitiyorum bir solukta
Diyorsun
Ayrıntıları
Değerleri araştırmadan
Ekranlarda yalnız görsellik mi
Arıyorum
Özü, sözü ile değilde
Görünüşü
Cinselliği ile ön pilana
Çıkanları mı görüyorum
Yada rüya aleminde mi
Yaşıyorum
Hayır
İnsanlığın geleceği çocuklara
Oyun kurmağa çalışıyorum
Her yerinde yer kürenin
Ve dünyayı kana bulayanlardan
Hesap sormak için
Yollardayım her şafak
Neyi nasıl görmek isterse insan
Öyle bakarmış dünyaya
Yani şaşı
Yani sovuk
Yani hüzünsüz
Tiklerin eğemenliğinde
Saldırğan
Sorumsuz
Kılı kırk yarıp
Kıl merdiven
Dikermiş yamaçlara
Bak gülüm
Her şey yerinde
Evimiz
Çocuklar
Torun
O minnacık ellerin
O zeytin gözlerin
Ürettiği sevgi
Hayat pınarımız
Biz görsekte görmesekte
O sevgi akyor gönüllere
Oysa biz
Kalmayan sayğıyı
Bitip tükenen
Sevgiyi arıyoruz
Neye el atsam yok
Kime seslensem
Sesim yankısız
Rüzgar alıyor sesimi
Diyorsun
Bilirsin doğa’da
Her nesnenin sesi
Her canlının sesi
Soluğu var
Ağaçların yaprakları
Dağların tepesi
Bacaların dumanı
Horozların ibiği
Nolur bir gün beni yatır
En samimi düşlerinde dizine
Veya yasla başını göksüme
Dizlerine değil
Gözlerime bak
Göksümde ki başın
Düşlerini değil
Kalbimin atışlarını
Sesimin titreşimini
Ellerimin o arzulu
Devinimini izlesin
Güneşin camda ki
Oluşturduğu yansımanın
Gözlerimizde ki
Bedenimizde ki
Çekiciliğini gözlesin
Yer çekimi kadar
Güçlü olduğunu göreceksin
Terleyen avuçlarımızın
Konuşan sessizliğini
Yürüyen gölğemizin
Suskun yürüyüşünü
Dinleyeceksin
Ana dilim
Alfabemsin
Uykulu yolculugum
Demsiz demlenişim
Muhabbetimsin
Anla artık
Ana vatanım
Yaşadığım
Gönül gurbetimsin
Kanamağa başladı sözcüklerim
Sensiz o kadar
Gerğinim ki şu an
Oturdum toprağa
Sende otur
Al toprağı avuçlarına
Avuçlarında toprağın nasıl
Isındığını göreceksin
Kaldır başını ufuklara bak
Bulutları, yıldızları gözlemle
Biz farkında olsak da
Olmasakda
Başkalaşacak ellerimizin dokusu
Toprak kokusu
Çiçek kokusuna karışacak
Gök kuşağı kemer gibi saracak belimizi
Güvercinler uçmağa başlayacak
Oturduğun toprakta
Baktığın ufukta
Belki Ay’la güneş tutulacak
Yada yıldızlar kaybolacak
Belkide biz farkına varamayacağız
Bütün bu oluşumların
Yaşam yarınlaşacak
Ve zaman
Ömür akıp giderken
Sorumluluklarımız artacak
Ve biz böyle didişirken
Belki bu gün
Belki yarın
Kapımızı
Arsız ölüm çalacak
Kırğın değilim
Ne sana
Ne aynalara
Hoşca kal gülüm.
Bir çok şeyi unut
Bir azık dağarcıgını
Birde sevgiyi unutma…
Hüseyin Uçar. 9/7/10/2004
Peteklerin balısı sen
Çiçeklerde arısın sen
Bu ömrümün varısın sen
A güzel hayranım sana.
Sarınmıştı karanlığı yer yüzü
Donatmıştı gökyüzünü yıldızlar
Bense anılardan köprü kuruyor
Sevda mı
Heycanları mı
Coşkuları mı
Arıyor
Durgun sulara halkalar
Çiziyordum
Gene uzaklarda
Savaşlar
Acılar yaşanıyordu
Acıların ortasından
Ağıtlar
Dumanlar yükseliyordu
Ve yine sevdalıların yüreği
Alev alev yanıyordu
Oysa dilsiz şarkılar
Söylemeliydi aşk
Sözler tükenmemeliydi.
Lapa lapa yağıyor kar
Armut ağacında
Ne yeşil bir dal
Ne bir kuru yaprak
Armudun en tepesinde
Dimdik duran bir armut var
Ne kar’a rüzğara
Ne yel’e yağmura
Ne yalnızlığına aldırıyor
Ne en tepede olmaktan korkuyor
Çünkü yalnız değil
Yanında kuşlar
Sanki baş kaldırmış
Bütün doğa olaylarına
Geleni geçeni selamlıyor
Öyle mutlu, Öyle bahtiyar…
Adιmι sorma
Ben adağιm
Anam adak adamιş
Adak Kaya ya
Ve doğarken ben
Ölmüş anam
Adιm yok
Şaşι diye çağιrmιşlar
bunca yıl
Sokaklarda büyümüşüm
Saraylar kurmuşum
Gönlümdeki ece ye
Karιnca gibi çalιşmιş
Kaplumbağa gibi yaşamιşιm
Yalnιz kaldιğιm zamanlar
Çözülmüş dilim
Önce sokaklarla konuşmuşum
Yağmurlarla
Rüzgârlarla
Ormanlarla
Sonra insanlarla
Orman düşürmüş
Sonbahar yapraklarιnι önüme
İnsanlar kovmuşlar
Dokuz köyden
Yağmur selleri
Katmιş önüne kovalamιş
Az gitmişim uz gitmişim
Dere tepe düz gitmişim
Ne kadar gitmişim bilmiyorum
Ve sormuşum güneşe
Bu serinlik
Bu ιslaklιk niye?
Yağmur toprakla buluşmuş
Rüzgâr esmiş
Dal eğilmiş
Geçmişim karşιya
Gene bana gözükmüş yollar
Ne çilem bitmiş
Ne yakamι bιrakmιş ayrιlιklar
Kalmιşιm bir başιma
Hangi yol
Hangi şehre götürür
Hangi gemi hangi limana
Çιkarιr bilmem
Boşuna çağιrma ölüm
Gönüllü gelmem
İşe yarar bir şeyim yok dağarcιğιmda
Kime sorsam
Kimle buluşsam
Bir şey demez
Kimse hatιrlamaz
Sabah şarkιsιna başlamιş
Bütün kuşlar
Ağarmιş kara bulutlar
Ulaşamadιğιm.. benimle kavgalι
Bensiz yalnιz dağlar
Terk edilmiş görsel güzellik
Görsellik Sorguda…
02.09.2001____Hüseyin UÇAR
İlği çekmek için gelir takışır
Gözler aşinadır döner bakışır
Ne giyersen gülüm sana yakışır
Gül, dikensiz, diken gülsüz, olur mu?
Seven insan, bir put gibi durur mu?
Kimi sevdalanmış yanar gövünür
Kimi boş hayale dalmış övünür
Kimi sevdiğini almış sevinir
Göl, kuğusuz, kuğu gölsüz, olur mu?
Seven gözler, elden adres sorur mu ?
Ah siz Uykusuz gecelerin düşleri
Ah siz Uykulu gecelerin
Yarı uyur
Yarı uyanık göçleri
Ah o uçurumdan yuvarlanışlar
Düş denizinde yüzüşler
Birbirini kovalayan güzeller
O çelme atışlar
O göz kırpışlar
O öpüşler
Ah o ansızın
Boğulup ölüşler
Unutulması imkansız gülüşler
Huriler
Periler
Melekler
Neden bırakmazsınız yakamı
Uyanır kalkarsam ayağa
Ah o düş denizinde
Düşsüz kalışlar
Suya dalan dalğıçlar
Yüzen balıklar
Yüzsüz
Gözsüz
Göğüssüz
Görünmeyen
Örnekler
Tümceler
Heceler
Uykusuz geceler
Kovun düşleri
Dökülmüş hepsinin dişleri
Ne kadarını aldık bilimin
Ne kadarını paylaştık dilimin
Cevapsız sorular
Sorusuz cevaplar
Sorğusuz düşler
Korkusuz geceler
Kurğusuz felsefeler
Kendiliğinden
Oluşan vesveseler
Bir dolu
Bir boş keseler
Sevdalara aç
Göze, gönüle
Yakalanmadan
Uyan uykudan
Topla tabanları
Kaç.. Kaç.. Kaç..
Aysun uysala ağıt
Bire felek ne istersin bizlerden
Adına yakışır işlermi bunlar
Buluğ çağındaki o genç kızlardan
Adına yakışır işlermi bunlar
O bakışlar o gülüşler
Gamzeler yanağım dişler
Kurmaya başladım düşler
Arap kızı kıyma bana
Dur aşkı mı diyem sana.
Görünce olmam huzursuz
Başbaşa kalsam sorunsuz
Tanrı yaratmış kusursuz
Arap kızı kıyma bana
Meramı mı diyem sana.
Halayda keklik sekiyor
Her hali beni çekiyor
Gönlüme sevda ekiyor
Arap kızı kıyma bana
Dur sevda mı diyem sana.
Kurdu tahtını yüceme
Misafir oldu heceme
Ay gibi doğdu geceme
Arap kızı kıyma bana
Dur sözümü diyem sana.
Soramadım adın bile
Güvercin konmuş kaküle
Ver elin inek sahile
Arap kızı kıyma bana
Tek mi gelmiş bu cihana.
Uçuşuyor güvercinler
Dilim söyler sinem inler
Güzel sevenini dinler
Arap kızı kıyma bana
Dur aşkı mı diyem sana.
Beklerim gele yanıma
Onu sarayım canıma
Bir anda girdi kanıma
Arap kızı kıyma bana
Tek mi geldin bu cihana.
Kolay olmaz gönle akış
Yetti bana o bir bakış
Ömür boyu tutsam alkış
Arap kızı kıyma bana
Sevdamı diyeyim sana.
Davranışı tipik Arap
Neden bana yazmaz yarap
Yanaklar bal, dili şarap
Arap kızı kıyma bana
Tek mi geldin bu cihana.
Taşatandan bu metiye
Dilerim düşmen kötüye
Bu satırlar davetiye
Arap kızı kıyma bana
Gel aşkı mı diyem sana.
Bir buse istedim al yanağından
Önce gel gönlümü çal, dedi geçti
Çıra gibi yanan bal dudağından
Sarıldı boynuma al dedi geçti.
Çağır gelmez okuntular
Bırakmıyor takıntılar
Hep bana mı yıkıntılar
Derdin neyse söyle felek
Azrail’in adı melek
Göçmen kuşlar avcιlarla uğraşιr
Çok geçmeden ufuklara ulaşιr
Gezgin midir Avrupa’yι dolaşιr
Acιmazlar ülke ülke kovarlar
Alιn terin bulutlardan sağarlar
Eğilmiş boyunlar öfkeden uzak
Göçmenlik tarihin yaşayak yazak
Hangi dala konsam kurulur tuzak
Konduğu yurtlardan sürür kovarlar
Alιn terin bulutlardan sağarlar
Nere varsa bilmez yolu yordamι
Her şafak, her seher özlem idamι
Bal mumuna çevirirler adamι
Mezar bulsa ordan bile kovarlar
Alιn terin bulutlardan sağarlar
Her gören horluyor o güzel başι
Zehrolur nedense çorbaşι, aşι
Her vardιğι yerde artar telâşι
Sorgusuz sualsιz onu kovarlar
Alιn terin bulutlardan sağarlar
08.08.2002___Hüseyin UÇAR
1/9/2006 Karlslunde.
Hüseyin Uçar.
Şimdi ağlar oldu, gözler dudaklar
Bebekler vurulmuş boştur kundaklar
Kanımızla yundu bütün topraklar
Hüzünler bastıda, dumanlar çöktü
Ağladı anakar, göz yaşı döktü.
Düşman acımasız kıyıcı yaman
Ya sabır diyecek, kalmıyor zaman
Ölürüm düşmandan, dilemem aman
Hüzünler bastıda dumanlar çöktü
Ağladı analar, göz yaşı döktü.
Elden tutan yoktur, nereye varsam
Tanrıda duymuyor kime yalvarsam
Bunca yaraların hangisin sarsam
Hüzünler bastıda dumanlar çöktü
Ağladı analar, göz yaşı döktü.
Dur gitme yolcu
Güneşte ısınsın
Saklama düşlerini
Rüyalar mı düş
Düşler mi rüya
Aydınlansın
Kimine cennet
Kimine Minnet
Yaşamın
Kapıları aralansın.
Hasretle kendimi vurdum
Gurbet ele yuva kurdum
Hayal hayal baba yurdum
Andıkça ağlarım gurbet
Tezek tüten bacalarım
ÖğretmenimHocalarım
Sınıflarım goncalarım
Özğür sesim
Sessiz çığlıgım
Geçmişim
Geleceğim
Özlediğim
Göreceğim
Cennetim
Gülistanım
Bir salkımım bağlarında
Namert eller dokunursa
Kaybolurum dağlarında
Andım olsun ben ölürüm
Görünmeyen yollarında.
Ağaçların gölgeleri
Uykuya mı yatmış
Yoksa korkutuyor mu?
Gece kökleri
Birbirine mi karışmış
Geceyle gündüz
İçine mi akmış sevdası
Dallarıyla, yapraklar
Kapamışlar yüzünü
Tan atmış
Kuşlar çıkmış yuvalarından
Alaca kırmızı ufuklar
O ağaran doğaya bakmış
Yakmış fenerini güneş
Evren ayağa kalkmış..
Bitmiyor gönülün yası
Bumu yoksulun rüyası
Dünya kalleşin dünyası
Devran sürülmez sürülmez
Yakışmaz sana ağlamak
Ah edip yürek dağlamak
Ellerin yana bağlamak
Uçuk örülmez örülmez
Ne söylesem hoş olmuyor
Kış bastırdı koş olmuyor
Geri dönmek hoş olmuyor
Ateş derilmez derilmez
Gurbet yurt mu Hüseyin’e
İster isen koş dön düne
Özlem artar günden güne
Taviz verilmez verilmez.
7.4.1975 / Hüseyin Uçar
Eser bad-i saba eser serinden
Bir nefes aldırdı bana derinden
Aklımı oynattı aldı yerinden
Sanki benim bir ettiğim var gibi
Toplanmış sinemin sızısı çıkmaz
Bir benim yokluğum dünyayı yıkmaz
Ölür gönül gene kavgadan bıkmaz
Sanki benim bir ettiğim var gibi
Yoksul baca mıyım hafif tüterim
Yuvasız kuş gibi garip öterim
Ferhat’tan, Şirin’den daha beterim
Sanki benim bir ettiğim var gibi
Göğünür yüreğim nemli ot gibi
Kazınıyor midem azgın at gibi
Yakınım yaranım tıpkı yat gibi
Sanki benim bir ettiğim var gibi.
3.6.1975 / Hüseyin Uçar
Eğerlemiş atım yola koyulmuş
Gider yolcu gider sonsuza doğru
Çok geçmeden ses sedası duyulmuş
Gider yolcu gider sonsuza doğru
İli, aşireti çıkmaz akıldan
Şüphe sezer cansız duran çakıldan
Sapar sandım sapmaz bildiği yoldan
Gider yolcu gider sonsuza doğru
Gelin olmuş canım elin bağlamış
Kapanmış içine gizli ağlamış
Sevdaları birbirine ulamış
Gider yolcu gider sonsuza doğru.
13.3.1975 / Hüseyin Uçar
Nesini söyleyim gelen yarının
Akşamdan sabaha eremem belki
Balı peteklerde kalmaz arının
Yarana yoldaşa veremem belki
Nere varsam kimselere sığamam
Güneş olsam hiç kendime doğamam
Yağmur olsam kurak yere yağamam
Gonca güllerimi deremem belki
Yaşım geldi yirmi beşe dayandı
Hayallerim bile üryan püryandı
Yüzümü görenler bir ölü sandı
Yattığım yatağım seremem belki
Hüseyin üzülme unut uzağı
Hayat kurmuş bize acı tuzağı
Virana çevirmiş bahçeyi bağı
O emlik kuzumu göremem belki.
19.7.1975 / Hüseyin Uçar
Sordum soruşturdum yollar aradım
Sonu bilinmeyen yola saldılar
Haykırdım yüzüne bin kez kınadım
İlerlemediler kala kaldılar
Zalimlere inat saldım dal budak
Kurudu öpmez yar kurudu dudak
İçinde bir bebek yanımda kundak
Bıyığım sakalım tek tek yoldular.
31.7.1975 / Hüseyin Uçar
Gözlerinde derinlikler
O bakışta narinlikler
Yakışmaz mı gelinlikler
On beş on altılık güzel?
Rüzgara verme telini
Kurda kaptırma elini
Düşürürler değerini
On beş on altılık güzel.
Güneş vurmuş zülüfüne
İmkan yoktur tarifine
Düş yiğidin Arifine
On beş on altılık güzel.
Lodosların yeli misin
Yaz baharın seli misin
Bülbüllerin gülü müsün
On beş on altılık güzel?
Kıpkırmızı yanağına
Misafir et konağına
Bal olayım sunağına
On beş on altılık güzel.
Aklını başına getir
Has bahçede güller yetir
Hüseyini bile götür
On beş on altılık güzel.
08.04.1975 / Hüseyin Uçar
Cereyan verilir mi her türlü tele
Gidenler bir daha düşer mi ele
Bülbül ömür boyu yakarır güle
Ağlasa ne güller solduktan sonra
Vezir olsan kral olsan ne olur
Şahin olsan maral olsan ne olur
Çirkin olsan güzel olsan ne olur
Dünyada bir ismin kaldıktan sonra.
4.6.1975 / Hüseyin Uçar
Karanlık gecemin aydın lambası
Yol göster gideyim çoban yıldızı
Dertli mektup yazar o yar sıladan
Yol göster gideyim çoban yıldızı
Kuzey kutbundayım güneye götür
O parlak ateşin sineme batır
N’olursun ilhamın ver iki satır
Yol göster gideyim çoban yıldızı
Beş yıllık hasretin acı özlemi
Sen oldun bu akşam gönül kalemi
Al elimden ister fakir hanemi
Yol göster gideyim çoban yıldızı
Dertliyim, garibim bu gurbet elde
Hüseyin dolaşır Kerem’dir dilde
Ararım Aslı’mı kimsesiz çölde
Yol göster gideyim çoban yıldızı
02.04.1975 / Hüseyin Uçar
Ne desem, söylesem gönül virane
Bülbül gibi nara yakar sevgili
Ben ağlar, yanarım aşkın çölünde
Gene yad ellere bakar sevgili
Sözü, muhabbeti verelim dile
Benzettim dilini öten bülbüle
Boşalmaz kadehim, doludur çile
Sel olup kalbime akar sevgili.
Şu gençlik çağımın tek tren hattı
Aşkıyla gönlümde neler yarattı
O bir Şirin, Hüseyin’im Ferhat’tı
Türkülerde hala yaşar sevgili.
17.07.1975 / Hüseyin Uçar
Yükseldi güneş çok sakin hava
Karış bulutlara git sefil sefil
Dört gözle bekliyor sılada yuva
Tez saatte eve yet sefil sefil
Türk Hava Yolları kartal pençesi
Kayboldu birden söndü öfkesi
Anadolum elbet yiğit ülkesi
Bizim turna dilden öt sefil sefil
Ayrıldık senden kuzey kutupta
Yüceldin göklere bizi atıp da
O üzgün bakışlar sönmez bir hafta
Mithat’ı geriden güt sefil sefil
Alışmıştık senin esmer yüzüne
Gülüşürdük muhabbetli sözüne
Yarın bir gün varacagız izine
Hazırla Hülya’ya süt sefil sefil
Hüseyin’im sözlerimi bağlarım
Senden ayrılalı gizli ağlarım
Baharda sel miyim coşar çağlarım
Orakta ütmeyi üt sefil sefil.
02. 01. 1975 / Hüseyin Uçar
Hasret kaldım hatırını sorayım
Dile de kapında kölen olayım
Yoktur senin gibi tahtım, sarayım
Diken dilin güle benzer sevdiğim
Bir bireyi olur musun hanemin
Konuşur sesinle bantı sinemin
Sevdası dillerde kaldı Kerem’in
Gizli yaram dile benzer sevdiğim
Sesin kulağıma gelir ıraktan
Hadi gel de kurtar beni meraktan
Kurudu mahsulüm öldü kuraktan
Davranışın ele benzer sevdiğim
Uzaklaşma benden perişan halim
Acı konuşmaya varmıyor dilim
Sen bir sazsın güzel, ben sazda telim
Ses verişin tele benzer sevdiğim.
12.02.1975 / Hüseyin Uçar
Uzaklaşma benden kaşı kemanım
Anlaşılmaz oldu niçin amanım
Boşa geçti güzel bunca zamanım
O güzel gözlerin elim bağlıyor
Sevdanın önüne örülmez duvar
Nedendir güzeller seveni kovar
Hüzün bulutları durmadan yağar
Kalbimde bir ırmak coşup çağlıyor
Kolay mı ayrılık çekilmez yüktür
Gayri yollarımız ormandır, büktür
Bel bağlanmaz sana özün çürüktür
Kalbimde bir aşık yanıp ağlıyor.
22.02.1975 / Hüseyin Uçar
Çifte benin saya saya usandım
Kadana, belana razıyım gel gel
Kara bulut indi indi ıslandım
Kadana, belana razıyım gel gel
Severim esmeri mühim mi ili
Çatık kaşlarıyla o ince beli
Turnada bulunmaz şakıyan dili
Kadana, belana razıyım gel gel
Değerin vereyim paraysa eğer
Hiç yaklaşma bahtın karaysa eğer
Ben gibi yüreğin yaraysa eğer
Kadana, belana razıyım gel gel
08.06.1975 / Hüseyin Uçar
Küçücük yavrumun kundağın saram
Git gide derine iniyor yaram
Gül yüzlü yar ile açıldı aram
Yıkıl dağlar ben sılamı özlerim.
Taşlaştı yüreğim demire döndü
Gelen mektupları emire döndü
Yandı yüreciğim kömüre döndü
Yıkıl dağlar ben sılamı özlerim.
Boynu bükük yuvamda ki kuzumu
Fakir diye yazmadılar yazımı
Verin dertleşeyim bülbül sazımı
Yıkıl dağlar ben sılama gideyim.
27.01.1975 / Huseyin Uçar
Farkım var mı torbalardan
Almaz mısın zorbalardan
Giyindiğin urbalardan
Sormaz mısın kalpsiz beni?
Aşkın ile destan eyle
Bahçenizde bostan eyle
Genç ömrümü hastan eyle
Yormaz mısın kalpsiz beni?
Merhametin yok mu cana
Misafiriz biz bu hana
Şansım yoktur aşktan yana
Sarmaz mısın kalpsiz beni?
22.01.1975 / Hüseyin Uçar
Kalpten kalbe geçit, köprü, yol oldum
Her meyva dalında çiçek dal oldum
Sevdiğim kapında köle, kul oldum
Diyardan diyara gönderdin beni
Güzelim aşığa tebessüm çok mu
Kirpiğin kalbime saplanan ok mu
Sende hiç anlayış, hiç insaf yok mu
Deli divaneye dönderdin beni.
Uzaktan uzağa bakar dururum
Seni düşler ne hayaller kururum
Niyetin ciddi mi, sana sorurum
Evetler gözlerin, coşturdun beni
28.08.1975 / Hüseyin Uçar
Gene yeşillenmiş Çorum ovası
Şenliklerle dolmuş fakir yuvası
Ayrılmışım senden geçim davası
Bağrında canımı alasın Çorum.
Sinem nehri akmak istiyor sana
Hasretin dikendir bu tatlı cana
Aramıyor beni bu nasıl ana
Bağrında canımı alasın Çorum.
Güzellerin giyim kuşam içinde
Seher, öğle vakti akşam içinde
Emmim, dayım, ağam, paşam içinde
Bağrında canımı alasın Çorum.
Hüseyinim hasret gözlerim bile
Gözümde tütersin her yören hale
Kabul et kapına olayım köle
Bağrında canımı alasın Çorum.
03.10.1974 / Hüseyin Uçar
Kesildi mektubum gelmez sıladan
Gene kaldım gurbet elde dert ile.
Göçmen kuşlar gibi uçtum yuvadan
Gene kaldım gurbet elde dert ile.
Hasta düşsem bilip soran olur mu
Garip anam saçlarını yolur mu
Mektup atsam can dostları bulur mu
Gene kaldım gurbet elde dert ile.
Uçan kuşlar gibi kanat takındım
Yıllar yılı gurbet senden yakındım
Sevdiceğim nefeslerden sakındım
Gene kaldım gurbet elde dert ile.
Sılanın yolları nasıl bulunur
Bir ah çeksem yüreciğim delinir
Sağlık olsun, bir gün geri gelinir
Gene kaldım gurbet elde dert ile.
Yarıp geçemem mi koca Alpleri
“Süngüt” mü bağladı ana kalpleri
Çoğaltır Hüseyin gurbet dertleri
Gene kaldım gurbet elde dert ile.
13.12.1974 / Hüseyin Uçar
O güzel gözlerin benzer mehtaba
İki ayağım girmiş daracık kaba
Nedir senin derdin güzel, merhaba
Anlattı, ağladı kayıp yavrusu.
Fidan boyu, ince beli yay gibi
Çatılmış kaşları yarım ay gibi
Akıyor gözyaşı tıpkı çay gibi
Anlattı, ağladı kayıp yavrusu.
Her ah çekişinde kopar yüreği
Diyor ki, hayatım omuz küreği
Geçti gitti yavrum evin direği
Anlattı, ağladı kayıp yavrusu.
Gözlerinin yaşı bir gizli çeşme
Dedi, yalvarırım derdimi deşme
Dedim ki, el oğlu sen bari düşme
Anlattı, ağladı kayıp yavrusu.
Dedim, hayat baştan sona bir savaş
Melhem olmazsın dedi, uzaklaş
Gidiyordum birden dedi, dur yavaş
Anlattı, ağladı kayıp yavrusu.
12.06.1974 / Hüseyin Uçar
Baharda tabiat açmış kucağın
Vay deldin sinemi, desem Türkiyem
Doyulmaz zevkine kentin, bucağın
Çorum vilayetin, neşem Türkiyem.
Yemyeşil yaylalar bütün kuş sesi
Doyulmaz doğlann gündüz gecesi
O yüksek dağların kardır yücesi
El uzatıp karın yesem Türkiyem.
Çıkarım tepeye çoban kavalı
Hasretim sana kalbim yaralı
İnerim engine gelir ovalı
Bu mevsim her yanın gezsem Türkiyem.
Enginlerde çiftçin ile konuşsam
Aşkımı doğaya gizlice açsam
Çıldırtıp aklımı günlerce koşsam
Yılların özlemin alsam Türkiyem.
Yürüdü yaylaya yörük kızları
Çalıp çağırarak geldi yazları
Bir sevdadır ağam çalar sazları
Yayla sularından içsem Türkiyem.
Toroslar bağrını vermiş denize
Gelir miyim bir gün gene göz göze
Kurulu masada saz ile söze
Yüzerek Fıratı geçsem Türkiyem.
Unutulmaz Uçar, bahçeler bağlar
Rüyamda görsem gözlerim ağlar
Gözümde gönlümde özlemin çağlar
Kavuşup bağrında ölsem Türkiyem.
15.05.1974 / Hüseyin Uçar
Küstürdüm sılada o gonca gülüm
Kırdılar sazımı ötmüyor dilim
Genç iken gurbete savruldu külüm
Yoksula yurt olan zalimsin gurbet.
Kader, dedim kucağına atıldım
Gamlı, yaslı bir sürüye katıldım
İşgücümü isteyene satıldım
Yoksula yurt olan zalimsin Gurbet.
Define çukurun on para etmez
Yavrumun hayali gözümden gitmez
Seni yoketmeye bu ömür yetmez
Yoksula yurt olan zalimsin gurbet.
02.11.1974 /Hüseyin Uçar
Hayat tüten tüten dağlar
Her yeşilden biten dağlar
Yare gitmek ister iken
Güç yetmeyen dağlar.
Dünya evini süsleyin
Gelip geçene sesleyin
Nice canlılar besleyin
Çeşit çeşit desen dağlar.
Ferhat’ın üstüne uçtun
Can kalbime yara açtın
Baharlarda coştun taştın
Hayat dolu esen dağlar.
Alplerden ayrı dağılın
Her yerde ayrı yayılın
Azim heybetle yarılın
Yollarımı kesen dağlar.
03.06.1974 / Hüseyin Uçar
Ne biçim teselli, ne biçim yazı
Oturup ağlamak karım mı benim?
Çal n’olur çal aşık, dertli çal sazı
Oturup ağlamak karım mı benim?
El attığım dallar elimde kaldı
O aşkın çilesi dilimde kaldı
Dünyanın sitemi gülümde kaldı
Oturup ağlamak karım mı benim?
Teselli edenim, yoldaşım mı var
Derdimi dökecek sırdaşım mı var
Elimden tutacak kardeşim mi var
Oturup ağlamak karım mı benim?
Yok gibi görünüp var gibi durdum
Boşuna üzülüp kafayı yordum
Nere vardım ise kendimi sordum
Oturup ağlamak karım mı benim?
14/06/ 1974 Hüseyin Uçar
Var idi kalbime seslenen biri
Ne yazık varlığı silindi gitti.
Yıllar geçti hala dolmadı yeri
Serap mıydı birden göründü gitti?
Sabır dedi, zaman dedi usulca
Aç ölse de gene girmezdi borca
Uçtu ilden ile gülleri gonca
Ne yazık alçağa yerindi gitti.
Boyunu ceylana benzetsem kayıp
Karalı, acılı günleri sayıp
Benzedi yadlara sözünden cayıp
Düşman sanıp bizi bakındı gitti.
09.06.1974 / Hüseyin Uçar
Aşamadım şu dağların kışını
Silemedim gözlerimin yaşını
Özledim yurdum toprak taşını
Yol ver dağlar yol ver, göresim geldi
Ben geçerim gönül geçmez taşından
Gün olur aşarım dağlar başından
Kurtar beni şu gurbetin kışından
Toprağına yüzüm, süresim geldi
Coşuyor gözlerim ummanlar gibi
Savruluyor ömrüm harmanlar gibi
İçimde özlemin dermanlar gibi
Yokluğu unutup, dönesim geldi.
05. 11. 1974 / Hüseyin Uçar.
Bizim elin doğasına benzemez
Kalk gidelim gardaş sılaya doğru.
Mor menekşe, kekik kokuyor dağlar
Kalk gidelim gardaş sılaya doğru.
Yabancı kapılar acı özlemi
Gerçeklere sadık ozan kalemi
Adasalar bize koca alemi
Kalk gidelim gardaş sılaya doğru.
Bizim yaylaların şifadır suyu
Mehmet’e benzemez bunların huyu
Nere gitsek bize kazılır kuyu
Kalk gidelim gardaş sılaya doğru.
Unutulmaz dağı, taşı, ovası
Anadolu’m keder, tasa yuvası
Derinleşir Hüseyin’in yarası
Kalk gidelim gardaş sılaya doğru.
03.05.1974 / Hüseyin Uçar
Hasat yok ortada, ağaç çırçıplak
Dibinde yapraklar hep sarı sarı
Yağmur çiseliyor ağaç ıpıslak
Kımraşır yapraklar hep yarı yarı.
Bakıyorum şimdi yasa bürünmüş
Her mevsimde ayrı ayrı görünmüş
Baharda dalına arı sürünmüş
Almış çiçeğinden bal arı arı.
Rüzgarda kırılır incecik dallar
Küçülmüş evrende kısalmış yollar
Kış için çalışır bütün canlılar
Hüseyin inlersin sen zarı zarı.
20. 09. 1974 / Hüseyin Uçar
Coşan gönül zaman ister
Padişahtan ferman ister
Kızar ise yaman ister
Zulme gebe gezer gönül.
Susar ama insanlığa
Yükselerek seyranlığa
Susmayacak karanlığa
Kuştan hile sezer gönül.
Duman çökse yollarına
Balta inse dallarına
Koymadılar hallarına
Bu halinden bezer gönül.
Canı cana katar duymaz
Gidip de cahile uymaz
Tüm dünyayı versen doymaz
Ufak şeyden küser gönül.
Ölüm demez, zulüm demez
Verir karar, geri dönmez
Ateşi ölmeden sönmez
Muhabbeti keser gönül.
30.12.1972 / Hüseyin Uçar
Anlamadım çark mı, dünya mı dönen
Azimdir cihanda her şeyi yenen
Mum misali sende varlıklar sönen
Orta çağ mı, nedir insafsız çağlar?
O bizim virane tütmez bacası
Yağsız aşım, kuru soğan, salçası
Benim neden insanlığın hatası
Yıkma beni n’olur dehasız çağlar
Yazma, yeter artık bu nasıl alem
Gerçeği yazmaya yar olmuş kalem
Dokunmayın bana gurbette ölem
Orta çağ mı, nedir hayasız çağlar?
Yiğitler kükrerse dağa hükmeyler
Necidir yanında paşalar, beyler
Hüseyin sevgisiz cihanı neyler
Orta çağ mı nedir, vefasız çağlar.
08.09.1972 / Hüseyin Uçar
Bölmüşsün sen genç ömrümü
Söyler misin, necisin sen?
Kopardın gonca gülümü
Söyler misin, necisin sen?
Ahraz mıyım, dönmez dilim
İş tutmuyor niçin elim
Yaşım yirmi, kambur belim
Söyler misin, necisin sen?
Suçum nedir tuttun taşa
Taşlar yağdı gökten başa
Değer misin bu uğraşa
Söyler misin, necisin sen?
Misafirmiş gençlik çağı
Viran şimdi gönül dağı
Rüyama düşen kırağı
Söyler misin, necisin sen?
Hüseyin Uçar
Ömrüm geldi, geçti benim demedim
Cana kıyanları asla sevmedim
Elimden geldiyse yalnız yemedim
Yiyenler var, göz önünde bakarak.
Mezarlar üstünde kabaran kasa
Kime işler söyle, yapmacık yasa
Her şçeşit yemekle doluyken masa
Yaslara yas kattın kurşun sıkarak.
Anlat şu rüyanı korkuya yoyma
Tanrı cömert diye sakın avunma
Herkese ekmek, iş beni savunma
Dertlerimiz çoğalıyor artarak.
02.05.1972 / Hüseyin Uçar